Trumps hallucinante weg naar de overwinning

Deze week is het exact twee jaar geleden dat Donald J. Trump na een verschroeiende campagne de eed aflegde als 45e president van de Verenigde Staten. Wat kunnen we nog schrijven over zijn presidential run dat we niet al honderd keer elders hebben gelezen? Tot nu toe werd het verhaal uitsluitend gebracht door media met als mantra: ‘orange man bad’. Hieronder mijn traject als iemand met sympathie voor de campagne en de buitenproportionele persoonlijkheid van Trump, die op 26 oktober 2016 op Twitter een landslide Trump overwinning voorspelde en die boude claim herhaalde op 28 oktober, anderhalve week voor de grootste en meest opzienbarende verkiezing uit de Amerikaanse geschiedenis. In dit stukje een aanzet tot het waarom van die voorspelling.

Ready, Steady, Go!

16 juni 2015, Trump Tower. De multimiljardair vastgoedontwikkelaar en mediapersoonlijkheid die al decennia praat over een mogelijke kandidatuur voor het hoogste ambt in Amerika zet uiteindelijk de stap. Hij voegt zich bij de 16 andere Republikeinse kandidaten, waarbij één uitverkorene de voorverkiezingen zal overleven om het op te nemen tegen de (toen nog) torenhoog Democratische favoriet Hillary Rodham Clinton. Journalisten en bij uitbreiding alle politieke commentatoren en actoren waren het roerend eens: Trump is kansloos. De media bekijken het meewarig en smalen dat zijn kandidatuur hooguit een publiciteitsstunt is. Ze likkebaarden: sit back, buckle up and enjoy the ride en dat is precies wat hij de ganse wereld heeft geschonken, de grootste politieke rollercoaster ooit en het wagentje is in 2019 nog niet tot stilstand gekomen.

Vroege vogel

Scott Adams (volgtip: @ScottAdamsSays) is de cartoonist die de wereld Dilbert heeft geschonken. Sinds 2015 analyseert hij op Twitter de toe- en uitspraken van Trump. Hij is ideologisch geen fan van Trump noch Hillary, maar hij herkende wel iets in Trump en dit voedde zijn interesse en uiteindelijke sympathie voor The Orange One. Hij analyseerde Trump als ‘Master Persuader‘ en voorspelde een overwinning gebaseerd op zijn meesterlijke overtuigingskracht. Opgelet, dit is in een tijdsframe waar niemand één cent gaf voor Trumps kansen om de Republikeinse nominatie, laat staan de presidentsverkiezingen te winnen. Adams claimt dat Trump begrijpt dat mensen grotendeels irrationeel zijn en dit hem toelaat de realiteit te verlaten en volledig in te zetten op emoties en simpele, eindeloos herhaalde boodschappen als ‘I’m a winner‘ en ‘the wall‘. Ook zijn tegenstanders ruimt hij op deze manier op via catchy bijnamen; wie herinnert zich niet Low-Energy-Bush, Lyin’ Ted, Crooked Hillary of post-election Little Rocket Man Kim Jong-Un?

Enkele filmpjes die Trumps persuasion skills analyseren vindt u hier (33 minuten die uw tijd waard zijn), hier en hier. De hamvraag die zich stelt: Is there a method to the madness?

Campagnedier Trump

Trump is als een vis in het water als hij aan zijn pupiter zwaar gesticulerend de strijd aangaat met iedereen. Moderatoren, tegenstanders, een vijandig publiek, niets slaat The Donald uit het lood. Als hij tijdens rally’s zijn teleprompter aan de kant schuift, zie je pas echt zijn kracht en invloed op het publiek. Je ziet de mensen genieten, zelfs als hij volledig overboord gaat. Op het internet circuleren compilaties van zijn allerbeste quotes. Wie ‘only Rosie O’Donnell‘ of ‘because you’d be in jail‘ niets zegt, zal moeilijk begrijpen waarom Trump het gehaald heeft. Je kan hier je schade inhalen.

Bernie Sanders

De senator van Vermont was de Democratische tegenkandidaat van Hillary. Als zelfverklaard socialist werd hij initieel gezien als outsider, maar hij slaagde er toch in om Hillary het vuur danig aan de schenen te leggen. Uiteindelijk is gebleken dat het DNC, het bestuursorgaan van de Democratische partij, moest tussenkomen om Hillary’s kandidatuur te redden en zijn kansen te kelderen. Gedurende de ganse ‘primary’ campagnes is echter gebleken dat Bernie beduidend hoger scoorde in de polls bij een face-off tussen Bernie en Trump. Men kan zich de vraag stellen of het DNC, door haar voorkeur voor Hillary, een Democratische overwinning heeft getorpedeerd. Persoonlijk betwijfel ik of Bernie erin zou geslaagd zijn voldoende kiezers naar de stembus te krijgen, maar het zou in elk geval een interessante strijd geweest zijn tussen beide populisten.

Hillary

Er is een ellenlange rist personen aan wie Hillary haar verlies toeschrijft. De BBC collecteerde een hele lijst uit Clintons boek en uitspraken, waar ze de schuld legt bij o.a. FBI-man James Comey, Poetin, Bernie Sanders, de media en zelfs Barack Obama, die als president een televisie-toespraak had moeten geven over het Trump-gevaar dat de Amerikaanse democratie bedreigde.

Persoonlijk denk ik dat de Europese media onvoldoende begrepen hoe hartsgrondig Hillary gehaat werd door een groot deel van de Amerikanen, links én rechts. Uit een grote peiling in 2017 bleek dat 12% van de Bernie supporters finaal voor Trump hebben gestemd. Zelfs Sanders kon Bernie-or-Bust geen halt toeroepen, een beweging die opriep om ofwel thuis te blijven op verkiezingsdag of te stemmen voor 3rd party kandidaten als Jill Stein (Green) of Gary Johnson (Libertarian).

Vanwaar die haat? Al heel vroeg in hun beider carrière werden de Clintons geplaagd door schandalen. Het begon met Whitewater, Monica Lewinsky, the Clinton Foundation en de lijst gaat nog wel even door. Ook op het beleidsfront lag ze geregeld onder vuur: ze werd aanzien als oorlogsstoker, een onwaarschijnlijke leugenares (een bloemlezing vindt u op de Truth-O-Meter van Politifact) en een onderdeel van het establishment (’the swamp’).

Samenzweringstheorieën

Het meer conspiracy minded gedeelte der Amerikanen verbindt haar ongetwijfeld aan de infame Clinton Body Count lijst (Google it!), waarop tientallen tot honderden mensen prijken wiens dood gelinkt wordt aan de Clintons. Veelvuldig debunked, maar het komt bovenop de échte schandalen zoals haar politieke verantwoordelijkheid in het Benghazi drama, haar personal Email Server en het deleten van 33.000 mails, de twijfelachtige reputatie van The Clinton Foundation of haar grof betaalde speeches, vaak door groepen die tegelijk lobbyden bij de overheid waarvan ze hoopte president te worden.

Wat mij persoonlijk het meest tegen de borst stuitte waren de Pay-to-Play geruchten, waarbij de Clintons zich via The Clinton Foundation blijkbaar grof lieten betalen voor toegang tot beleidslieden of een postje. Wikileaks publiceerde een lijst van ambassadeurs en hun schenkingen net voor de benoeming. Ook de Vlaamse overheid werd even in verlegenheid gebracht door een schenking van €780.000 aan het gelinkte CHAI (Clinton Health Acces Initiative). Wie weet, misschien is dát geld wel terechtgekomen waarvoor het bedoeld was en niet naar bijvoorbeeld de huwelijksplechtigheid van dochter Chelsea Clinton, zoals kwatongen beweren. Aan u om te oordelen of het feiten of geruchten zijn.

Eentje die haar misschien de verkiezingen heeft gekost, zijn de geruchten rond haar gezondheid. De Clinton Health Issues deden al sinds een zware val in 2012 de ronde en explodeerden in aanloop naar de verkiezingen. Op dat moment volgde ik enkele van de meer rationele conspiracy adepten en het was een schok toen die dagelijkse crazy talk uiteindelijk culmineerde in échte beelden van een Clinton die met knikkende knieën, letterlijk weggedragen en afgevoerd moest worden. Vergeleken met Alpha Male Trump was dit dodelijk voor haar campagne, ongeacht de damage control die meteen door de mainstream media werd opgezet. Enkele maanden later gaf James Comey door de (korte) heropening van het Clinton-emailonderzoek de genadeklap. Op diezelfde dag postte ik mijn voorspelling van een Trump landslide win.

Michael Moore

De extreemlinkse multimiljonair (jawel, in Amerika vind je alles) Michael Moore voorspelde als enige uit het linkse kamp een overwinning van Trump. Moore staat bekend als documentairemaker die inspiratie grotendeels uit de Rust Belt haalt, waar een grote massa blanke mannen hun job verloren aan o.a. de slechte handelsverdragen waartegen Trump sinds decennia fulmineerde. Moore noemde Trump hun Human Molotov Cocktail die ze in het systeem zouden gooien tijdens de verkiezingen. Zijn beruchte lezing eindigde met volgende woorden: ‘Trump’s election is going to be the biggest ‘fuck you’ ever recorded in human history. And it will feel… good.‘ Het volledige filmpje kan je hier bekijken; vier minuten staalharde voorspelling, een kijktip!

-ismes bij de vleet

Het is de ziekte van deze tijd dat iedereen met een afwijkende, niet-politiek correcte mening, meteen wordt afgeserveerd als racist, fascist of Hitler-kloon. Trumps standpunt tegen illegale immigratie staat in schril contrast met zijn hevige pro-legale-immigratiestandpunt, maar dat mag geen onderdeel van debat zijn. Racist! Amerikaanse politici ter rechterzijde én linkerzijde hebben zich sinds lang uitgesproken vóór een muur op de zuidergrens, maar voor Trump gelden andere regels. Fascist! Zijn voorstel tot tijdelijk opschorten van moslimtoegang uit een vijftal landen leidde tot een oorverdovend gekrijs ter linkerzijde, terwijl de moslimterreur uit die landen terzelfdertijd bloedig van het scherm spatte. Hitler!

Fake News

Regel 1 in de politiek is altijd geweest dat je nóóit oorlog voert tegen de media, omdat je die onmogelijk kan winnen. Trump heeft duidelijk een andere keuze gemaakt en blijkt hiervoor massale steun te krijgen van zijn kiezers. Zijn campagne lijkt het aloude concept ‘er bestaat geen negatieve reclame’ volmondig te onderschrijven. Elke scheet van Trump werd breed uitgesmeerd. De door Trump verguisde mediazenders haalden huizenhoge kijkcijfers met elke reportage rond hem. Reeds in maart 2016 (primaries) schatte de NY Times dat Trump 2 miljard dollar aan gratis media-aandacht kreeg. Zes keer meer dan zijn sterkste tegenstander Ted Cruz. Trump levert de sound bites, de zenders houden hem in ruil, zij het extreem negatief, onafgebroken op het scherm.

Dat de media ongegeneerd campagne voerde voor Hillary, zullen weinigen ontkennen. Eén nieuwszender geeft dat in een onbewaakt moment zelfs grif toe; zoals blijkt uit dit clipje van CNN (volgens Trump het Clinton News Network). Het vertrouwen in de media is al jarenlang aan het afkalven en niet enkel in de VS. Ook in ons land en rondom ons worden de mainstream media (h)erkend als links georiënteerd. Wat het in ons land speciaal maakt, is dat het medium dat daar het hardst op aangesproken wordt, een openbaar bedrijf is dat met belastinggeld van álle burgers wordt gesubsidieerd, zowel linkse als rechtse. Sad!

Trump was op zijn allerbest tijdens zijn rally’s en die ‘shows’ trokken een immens publiek. Dit in tegenstelling tot Hillary die er amper in slaagde om een parochiezaal te vullen. Ook dit werd door de mainstream media niet gebracht, wat Trump op een bepaald moment volgende uitspraak ontlokte richting wat hij bestempelde als Fake News: show them the crowds. Het filmpje is zeker de moeite waard. Tussen beide is het nooit meer goed gekomen.

Eén tegen allen

Trump had quasi geen medestanders binnen de eigen Republikeinse partij (NeverTrump), werd eindeloos gebasht door de Democratische partij en werd met de grond gelijk gemaakt door alle media, initieel zélfs door het republikeinse Fox News. Als kers op de taart draafden overal celebrities op met dreigementen om te verhuizen bij een overwinning van Trump, werd de populaire Obama ingeschakeld en viel de internationale pers als één man over hem.

Ongeacht je mening over Trump, moet je de man één ding nageven. Hij stond moederziel alleen vóór zijn mensen, als een rots in de branding én hij heeft de storm doorstaan. Niet uit persoonlijk gewin, maar uit overtuiging dat hij een roeping heeft to Make America Great Again. De tijd zal het uitwijzen. In elk geval, thanks for the ride, Donald, it has been fun.