Tussen Dorpsstraat en Wetstraat
U hebt het wel gehoord. De staatsfinanciën in België moeten dringend op orde worden gesteld. En we hebben een regering die dat zal aanpakken en door haar duidelijke aanpak het separatisme een halt zal toeroepen. België wordt een voorbeeld voor Europa! Maar wel na de lokale verkiezingen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementU weet wel. De verkiezingen in de Dorpsstraat die niets zeggen over de ‘grote politiek’ in de Wetstraat. Helemaal niets. Zo niets dat een federale begroting niet vóór de gemeenteraadsverkiezingen kan worden opgemaakt. En er helpt geen lieve moederen aan. Dreigt Europa met een boete tot 700 miljoen euro? Neen, er komt geen begroting. Europa moet toch begrijpen dat zoiets in België onmogelijk is. In welk normaal land kan je een federale begroting opstellen als er nieuwe gemeenteraden moeten worden gekozen? Dat de EU-commissie zoiets niet begrijpt … een mens zou er Eurosceptisch van worden.
De vraag is wat de regering ondertussen eigenlijk doet. In alle stilte de staatshervorming voorbereiden? Bart Maddens heeft vragen bij het lukken van die operatie. Wat als de Franstaligen er strategisch geen meerwaarde meer in zien? Na de Nederlandse verkiezingen gelooft niemand de peilers nog, tot er twee dagen later een grote Vlaamse peiling wordt gepubliceerd. Dan klinkt het dat de peilingen toch de tendensen weergeven. Het is een goede verkooptruc en levert mooie krantenpagina’s op vol kleurrijke statistieken en leuke quotes. Maar wat meer? Ach, lees Het is maar een peiling een van onze redacteur Frank Thevissen. Niet voor niets werd er in de pers amper over het boek gerept.
Maar goed. Volgens de ‘jongste peilingen’ lukt de Di Rupo-strategie niet echt. Die bestond erin de regering te vormen, in sneltempo BHV te splitsen (met alle compensaties en herfinanciering van Brussel) en dan zou het politieke landschap als vanzelf weer normaal worden. Lees: dan zullen de traditionele partijen weer de rest naar de achtergrond verdringen. Dat lijkt niet echt te lukken. Wie laat zich nu overtuigen door een beunhazenregering die voor een lokale verkiezing – die niets te maken heeft met de nationale politiek, weet u wel – diezelfde nationale politiek maanden lam legt. Na de grote lokale peiling van 14 oktober kunnen we twee kanten op: de stipte snelle uitvoering van de staatshervorming in het blinde geloof dat dit de V-partijen de wind uit de zeilen neemt, de CD&V-optie zeg maar. Of net het omgekeerde, want waarom de staat hervormen als de V-partijen een meerderheid dreigen te krijgen na 2014? Toch benieuwd wat het wordt.
En al mag de lokale verkiezing de nationale politiek ‘on hold’, zeg maar op pauze zetten, veel animo lijkt er niet te zijn. Tenzij een peiling enige stijging of daling waarneemt in Antwerpen. De enige lokale kiesstrijd die de nationale media moeiteloos kan halen. Een procentje meer of min voor De Wever of Janssens is dan voorpaginanieuws (Het Laatste Nieuws, 15 september). Maar hoeveel gemeentelijke aanplakborden zijn nog niet eens volgeplakt? Langs sommige drukke invalswegen staan er reclameborden in de voortuinen of aan de gevels. Maar echt veel lijkt het niet te zijn. Het aantal foldertjes in de bus is op één hand te tellen. Op zijn minst zeer merkwaardig.
Tussenniveau te veel
Het echte kneusje van deze lokale verkiezingen zijn dan nog de provinciale verkiezingen. Daar lijkt geen hond van wakker te liggen. Nog geen affiche gezien, laat staan een programma. Die verkiezingen voor de provincieraad lijken op het eerste gezicht een door de overheid georganiseerde peiling. Je ontmoet ook maar zelden mensen die echt weten waarvoor die provincie bevoegd is, buiten de provinciale belasting en die enkele provinciale domeinen. En wie zag al ergens een aankondiging van een debat tussen de lijsttrekkers voor de provincie? Wist u dat die arrondissementeel worden verkozen? De provincie kampt met een probleem. Na het kerntakendebat en de interne staatshervorming blijft het een soort schimmig college van vertegenwoordigers. Het blijft zoeken naar dat argument dat overtuigt waarom de provincie niet dat tussenniveau te veel is.
Misschien is de optie van LDD om blanco te stemmen zo gek nog niet. Maar ja blanco stemmen, is altijd verliezen. Eens kijken waar deze peiling georganiseerd door de regering ons brengt, van de Dorpsstraat recht naar de Wetstraat. Wedden? En de winnaar wint niet zo veel als voorspeld en de verliezer verliest niet zoveel als voorspeld. Heerlijk zo’n verkiezingsavond.
Tags |
---|
Personen |
---|
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Sub-Sahara-Afrika is het nieuwe Irak. Het centrum van islamitisch extremisme is verschoven van het Midden-Oosten naar Afrika.
De laatste Amerikapodcast voor de presidentsverkiezingen: over een eekhoorn, vuilnis en slechte grappen.