Van operettekoning over islamisering tot onafhankelijkheid

Voorzitter Wim De Wit bracht vanochtend de toespraak op de twaalde IJzerwake in Steenstraete. Een overzicht:

Traditionele thema’s

De traditionele aandachtspunten mogen in de IJzerwake-toespraak natuurlijk niet ontbreken. Dit jaar met stip op één: de monarchie. ‘Monarchie en democratie vloeken met elkaar. Een niet verkozen staatshoofd heeft geen enkele democratische legitimiteit.’ Of nog: ‘De monarchie is een relict uit het verleden dat best zo spoedig mogelijk wordt opgedoekt. Maar vergis u niet: knutselen aan de Belgische constructie, en er – godbetert – een République belge van maken, interesseert ons niet. Een ceremoniële operettekoning, waar sommigen nu voor gaan, evenmin. Wij gaan voluit voor een onafhankelijke Vlaamse republiek. Daar ligt onze toekomst!’

Zo komen we bij het tweede traditionele thema: Vlaamse onafhankelijkheid. Voor IJzerwake is die dringend nodig, ‘de Vlaamse staat die we samen nastreven is geen luxe maar een absolute noodzaak’. De IJzerwake ziet geen heil in ‘confederale tussenstations die de Vlaamse onafhankelijkheid naar de Griekse kalender (sic.) verwijzen’. Die onafhankelijkheidsstrijd werd tijdens de IJzerwake verbonden met het onafhankelijkheidsstreven van Catalonië en Schotland. Wim De Wit riep de aanwezigen op om de ICEC-petitie te ondertekenen die momenteel loopt in Europa als aanloop naar een Europese betoging in Brussel op 30 maart 2014.

De zesde staatshervorming is voor IJzerwake geen goede stap in de richting van de onafhankelijkheid. ‘Een studie van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen leert ons dat het Vlinderakkoord gelijk staat aan een Franstalige toegeving tegenover 20 Vlaamse verliespunten.’ Volgens Wim de Wit geeft deze staatshervorming Vlaanderen niet de nodige hefbomen om zijn welvaart te verzekeren en worden de transfers uitgebreid in plaats van ingeperkt.

Weeskinderen

En ook bij IJzerwake is de blik al gericht op de verkiezingen van mei 2014. Traditioneel roept de IJzerwakevoorzitter de V-partijen op elkaar niet te bekampen. De V-partijen zouden beter ‘nu meer dan ooit hun verschillen opzij zetten en een gemeenschappelijke strategie ontvouwen die leidt naar een onafhankelijk Vlaanderen. Anders dreigt de moeder van alle verkiezingen alleen maar Vlaamse weeskinderen te baren!’ Na de verkiezingen moet het Vlaams Parlement volgens De Wit het heft in handen nemen. ‘Het Vlaams Parlement heeft de democratische legitimiteit om namens Vlaanderen te spreken. Wat houdt hen tegen om buiten de grondwet te treden en de ondemocratische grendels op te zeggen en tegelijkertijd de enige zinvolle onderhandelingen aan te vatten, die over de definitieve en ordelijke opdeling van het Belgische wangedrocht.’

Oorlog

Traditioneel is er ook een verwijzing naar de Eerste Wereldoorlog. Deze keer werd die concreet voor de ‘erfgenamen van de Frontbeweging’. De IJzerwake vreest dat de herdenking van honderd jaar Grote Oorlog een Belgisch feestje zal worden en dat het Vlaamse verhaal en de rol die de oorlog heeft gespeeld in de Vlaamse Beweging geen aandacht zal krijgen. Vandaar een eerste oproep om massaal met Vlaamse leeuwenvlaggen aanwezig te zijn bij de herdenking van de eerste slag bij Ieper op 28 oktober 2014. ‘Ook al zullen de Belgische driekleuren er ongetwijfeld staan pronken, wij zullen de Vlaamse Leeuw laten wapperen, om de wereld eraan te herinneren dat vooral Vlamingen hier sneuvelden, onder ééntalig francofone superieuren, en voor een koning die hen nadien bedankte met een heksenjacht op flaminganten.’

Als erfgenamen van het ‘nooit meer oorlog’ van de Frontbeweging verwerpt IJzerwake ook een militair ingrijpen in Syrië. Al schijnen ook andere argumenten daarin een rol te spelen: ‘We komen geen stap verder door de ene dictator te vervangen door het andere fundamentalistische regime. Dat heeft de zogenaamde Arabische lente ons geleerd. Vlaanderen beperkt zich best tot het verlenen van humanitaire hulp aan de getroffenen en tot steun aan pogingen om tot een politieke oplossing te komen.’

EU

Op de grens tussen de traditionele Vlaamse eisen en de niet-typische eisen van de Vlaamse Beweging ligt Europa. Er is altijd een heel sterk pro-Europa gevoel geweest, tegenwoordig vaak aangevuld met een anti-EU standpunt. Ook IJzerwake volgt (al even) die tendens. ‘Ons streven naar een zelfstandig Vlaanderen betekent niet dat we de Europese gedachte niet ondersteunen, maar we verwerpen wel de huidige Europese Unie.’ De EU miskent volgens IJzerwake het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren en haar centralistisch beleid zorgt voor tweespalt en onderling wantrouwen.

Onderwijs en islamisering

De IJzerwake is ook geen grote supporter van de onderwijshervormingen. Een hervorming moet zich beperken tot het wegwerken van de pijnpunten en weg van ‘een pedagogische eenheidsworst, de verafgoding van het egalitaire, de pampering van iedereen die zich om ter hardst roepend gediscrimineerd wilde noemen, en die zich lieten leiden door dames en heren die zelf nooit les gegeven hebben maar wel bepalen hoe anderen het moeten doen.’ IJzerwake-voorzitter Wim De Wit is een ingenieur met een verleden in het technisch onderwijs en bepleit de opwaardering van het tso. Omdat techniek in onze samenleving zo belangrijk is, moet er werk gemaakt worden van een degelijk technologisch onderwijs, van in de lager school zo betoogde hij.

Dat te veel leerlingen het onderwijs verlaten zonder diploma komt vaak door een taalachterstand stelt de IJzerwake. Een probleem dat moet opgelost worden waar het zich stelt en waarvoor dus niet het onderwijs in heel het land moet veranderen.

Opkomen voor autonomie hangt voor de IJzerwake samen met de strijd voor de Europese leidcultuur met haar christelijke en humanistische waarden. Wim De Wit contrasteerde dat met de islamisering. Die slaat volgens IJzerwake te ver door, en wordt doelgericht gepromoot door de PS en cdH. De Vlamingen moeten opletten dat ze geen tweederangsburgers worden door de ruimte die gegeven wordt aan deze ‘volksvreemde religie’. ‘Voortdurend moeten wij, Vlamingen, Europeanen, op onze tellen passen om deze nieuwkomers niet te bruuskeren. Voortdurend moeten wij ons braaf, tolerant opstellen, ook voor diegenen die zelf blijk geven van een enorme intolerantie.’ Als voorbeeld daarvan geeft Wim De Wit de afloop na de hetze tegen een kleuterjuf van de Antwerpse school De Blokkendoos, waar ‘de slachtoffers worden schuldig verklaard, zij die fout waren worden in de watten gelegd.’ De IJzerwakevoorzitter pleitte zelfs voor ‘niets minder dan een reconquista; de herovering van Europa door de Europeanen.’

Daarmee profileert de IJzerwake zich nadrukkelijk als voornaamste woordvoerder van de gespierde rechterzijde van de Vlaamse Beweging. 

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>