Van staats- en andere zaken

Het faillissement van lingerieontwerpster en -producente Marlies Dekkers. Niet dat dat het belangrijkste nieuwsfeit was van het afgelopen jaar in Nederland maar het heeft met veel andere nieuwsfeiten alvast één ding gemeen. Het heeft weinig om het lijf. Of het nu typisch is voor Nederland, laat ik nog in het midden, maar feit is dat zowel klassieke als sociale media zich het voorbije jaar nogal hebben opgewonden over dingen die eigenlijk niet meteen voorpaginanieuws zouden moeten zijn. Twee voorbeelden daarvan. De discussie over de racistische ondertoon in de oer-Nederlandse traditie van Sinterklaas en Zwarte Piet en de staatszaak die haast werd gemaakt van het geflopte Koningslied dat enkele showbizzlieden naar aanleiding van de troonswissel de nieuwe Koning Willem-Alexander ten geschenke wilden geven. Niet dat Nederland een patent heeft op non-events want inmiddels hebben ook wij in ons land bijvoorbeeld met boeddhistische monnik in spe Giel onze versie van het Nederlandse zeilmeisje.

Als we alle niet echt ter zake doende nieuwsfeiten even terzijde laten dan moeten we vaststellen dat het nieuws bij onze noorderburen haast letterlijk niet echt aan een sneltreinvaart op gang kwam. En dat had alles te maken met de zogenaamde hogesnelheidstrein Fyra die Brussel met Amsterdam had moeten verbinden. Toen bij de eerste koude dit toestel van Italiaanse makelij niet bestand bleek tegen het winterweer, trokken zowel de NMBS en iets later de Nederlandse Spoorwegen de stekker uit het cont(r)act. De financiële afwikkeling van het dossier wordt allicht een juridisch kluwen maar het was wel meteen duidelijk dat het vervolgens een klein jaar duurde voor de dienstregeling tussen de twee landen opnieuw een beetje een aanvaardbaar peil bereikte en er opnieuw voldoende treinen spoorden tussen Brussel en Den Haag. Kiezen voor Amsterdam als rechtstreekse eindbestemming, zoals tot vorig jaar kon, is nu enkel nog mogelijk voor wie een duur Thalysticket boekt. Op het gebied van openbaar spoorvervoer werd het water tussen noord en zuid dus een beetje dieper.

Beide landen

Op andere vlakken werden de banden tussen beide landen dan weer wel nauwer aangehaald. Zo trok Nederlands minister-president Mark Rutte in juli samen met Vlaams minister-president Kris Peeters op gezamenlijke handelsmissie naar Texas, België opende een nieuwe ambassade in Den Haag en zowel Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond in Amsterdam als Vlaams-Nederlands Huis deBuren maakten een doorstart. Al moesten deze laatste twee het wel met gevoelig minder financiële middelen doen dan in het verleden. Besparingen in Nederland stellen ook het voortbestaan van het Nederlands Consulaat in Antwerpen ter discussie, vanwaaruit maar liefst 120 000 in Vlaanderen residerende Nederlanders bediend worden. 2014 zal hierover meer duidelijk brengen.

Wat het afgelopen jaar in dit consulaat net als in andere Nederlandse diplomatieke missies alvast veranderde, is het traditionele staatsieportret. Koningin Beatrix werd van de muur gehaald en maakte na de troonswissel plaats voor een portret van haar zoon Willem-Alexander met Maxima. Een oefening die even later bij de zuiderburen werd overgedaan. De Nederlandse troonswissel veroorzaakte in elk geval meer animo en (Oranje-)gekte, dan het eerder gematigde tricolore applaus dat het Belgische koningspaar mocht ontvangen tijdens de blijde intredes in de diverse provincies. Op cabaretier Youp van ’t Hek na – die de Oranjes in zijn shows steevast als steuntrekkers bestempelt – vallen er in Nederland wat het koningshuis betreft maar weinig dissonante meningen te bespeuren. Republikeinen slagen er in Nederland, bij wijze van spreken, niet in om een deuk in een pakje boter te slaan. Wel integendeel.

Rusland

Als zuiderburen kan je alleen maar met stijgende verbazing zitten kijken naar de Oranje-koorts waaraan Nederlanders zich telkens weer overgeven bij koninklijke of sportgebeurtenissen. Ver zullen de Nederlanders hun oranje plunje in elk geval niet moeten wegstoppen want 2014 belooft voor de ‘Hollanders’ weer een heus supporterjaar te worden. Al scheelde het niet veel of het was enkel bij het WK Voetbal in Brazilië gebleven. Precies tijdens het vriendschapsjaar tussen Rusland en Nederland dook de verstandhouding tussen beide landen immers dermate onder het vriespunt dat er stemmen opgingen om de komende Olympische Winterspelen in het Russische Sotsji te boycotten. Iets wat voor schaatsland Nederland met heel wat potentiële medaillekandidaten een kleine ramp zou betekenen. De Duitse, Franse en Amerikaanse regeringsleiders besloten alvast om niet naar de winterspelen af te reizen. Wat hun Nederlandse collega’s doen, is voorlopig nog onduidelijk. Nochtans gebeurde er het voorbije jaar genoeg waardoor de Russisch-Nederlandse relaties sterk bekoelden. Tijdens het bezoek van president Poetin aan Amsterdam betoogden in april duizenden mensen tegen diens antihomowet. Actievoerders van het Nederlandse Greenpeace-schip Arctic Sunrise werden later dit jaar door de Russen opgepakt toen ze protesteerden tegen olieboringen in het Noordpoolgebied, de Haagse politie valt in oktober binnen bij een Russische diplomaat en wat later wordt een Nederlands diplomaat in Moskou mishandeld. Bij het bezoek dat het Nederlandse koningspaar in november aan Rusland bracht, mocht dus meer dan één plooi worden gladgestreken. Maar of daarmee het pad geëffend is voor een bezoek aan de Spelen begin februari in Sotsji is twijfelachtig. Politiek Nederland is alvast verdeeld over de kwestie.

Fusies van gemeenten

Dat is overigens lang niet de enige kwestie waarover de Nederlandse politiek in verschillende kampen is op te delen. Ook het euroscepticisme is bijvoorbeeld niet geluwd. Bewijs daarvan is dat PVV-politicus Geert Wilders door de kijkers van Eén Vandaag reeds voor de tweede keer tot politicus van het jaar werd gekozen. En van enige zenuwachtigheid was ook sprake toen de nationale politieke kopstukken begin november zowat allemaal in het noorden des lands neerstreken om campagne te voeren. Dat had dan weer alles te maken met zogenaamde herindelingsverkiezingen. Omdat onder andere in Leeuwarden en Alphen aan de Rijn kleinere gemeenten werden samengevoegd tot één grote fusiegemeente moest een nieuwe gemeenteraad worden verkozen. Landelijke politici zagen het blijkbaar als een opiniepeiling en voerden er volop campagne. Voor premier Rutte is te hopen dat het bij een peiling blijft want zijn liberale VVD ging er daar op achteruit terwijl zijn sociaaldemocratische coalitiegenoot erop vooruitging. Overigens is het samenvoegen van kleinere gemeenten tot grotere entiteiten in Nederland een beweging die al langer aan de gang is. Ook bij de zuiderburen is het een oefening die door sommigen wordt gemaakt. Onder andere door VOKA, door N-VA en onlangs ook door Bruno Tobback op het sp.a–congres. Zou het ook hier druppelen als het in Den Haag regent?

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>