Vandaag 1970: einde van de Biafra-oorlog. En van de hongersnood

De Republiek Biafra was een staat die zich in 1967 onafhankelijk verklaarde van Nigeria onder leiding van de Igbo-stam. De oorlog vloeit voort uit de etnische en religieuze conflicten tussen de christelijke Igbo en de islamitische Hausa en Fulani. De Igbo voelen zich onderdrukt door de moslims. De staat Biafra beslaat het zuidoostelijke deel van Nigeria, heeft grote oliereserves in de Nigerdelta en wordt erkend door vier Afrikaanse staten en door Haïti. Tijdens de Biafra-oorlog van 1967 tot 1970 wordt Biafra opnieuw geïntegreerd in Nigeria, na een vreselijke hongerblokkade.

Deze oorlog komt vooral in het nieuws door de uithongering van de burgerbevolking in Biafra. Dit levert voor het eerst schokkende tv-beelden op van massa’s hongerende Afrikanen. Biafra blijft in het geheugen geprent door de beelden van totaal ondervoede Biafra-kinderen. Na drie jaar strijd moet Biafra capituleren. Aan de afscheiding en de onafhankelijkheid komt een einde. Biafra wordt weer ingelijfd bij Nigeria.

Biafra had een kleine eigen luchtmacht onder leiding van de Zweedse graaf Carl Gustaf von Rosen (1909-1977). Maar door de Britse militaire steun aan de moslims en de levering van vliegtuigen en artillerie door de Sovjet-Unie keren de krijgskansen. In januari 1970, na drie jaar strijd en door iedereen in de steek gelaten, blijft Biafra niets anders over dan te capituleren. Een à twee miljoen Biafranen zijn in moordpartijen en van ontbering omgekomen. Toch wordt dit internationaal niet erkend als genocide.