Vergeten vragen van de voorbije week: aflevering 2

Ook de voorbije week zijn er veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het einde van de week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

“Waar was nu de chaos?”

(Aan de spoorvakbonden en hun parlementaire handlangers, die elke vorm van minimale dienstverlening jarenlang hebben tegengehouden, omdat het chaos zou betekenen, omdat het stakingsrecht in gevaar zou komen, omdat het in de praktijk nooit zou werken…)

“Wat moeten we dan wél doen met illegale gezinnen?”

(Aan al die mensen die zich verzetten tegen het scheiden van ouders en kinderen aan de Amerikaans-Mexicaanse grens, maar evengoed gekant blijven tegen de terugkeerwoningen van Theo Francken, terwijl die er net voor zorgen dat ouders en kinderen samen kunnen blijven)

“We zouden het toch graag willen weten: wie was het dan?”

(Aan de Leuvense rector Luc Sels, die in De Standaard doodleuk vertelde dat hij de open “rectorenbrief” over de Koerdische kleuter Mawda niet gelezen had en dat iemand die in zijn plaats ondertekend had, zonder te willen zeggen wie precies)

“En wat als er gewonden of doden waren gevallen?”

(Aan de Nederlandse schrijver Tommy Wieringa, die reageerde op de aanslag op de rechtse krant De Telegraaf met een droge “Dat werd tijd”, en daarmee luid gelach oogstte bij een publiek van burgemeesters)

“Wanneer werd een peiling nog eens zó ontzettend serieus genomen?”

(Aan alle commentatoren die de N-VA al doodziek verklaren op basis van de laatste peiling, die een verlies met 5 procentpunten voorspelt)

“Was dit nu het socialistische superioriteit in de praktijk?”

(Aan John Crombez, die de lof zong van  kameraad Pedro Sanchez toen de Spaanse regering het NGO-schip Aquarius binnenhaalde, maar verdacht stil bleef toen de Spaanse regering het volgende NGO-schip buitengaats hield)

“Waarom zijn jullie meer bezig met de politieke toekomst van mevrouw Merkel dan met de sociale toekomst van Europa?”

(Aan al die Europese leiders die pas — een beetje — in actie schieten als mevrouw Merkel hommeles heeft in de heimat, en ook aan al die journalisten die met duidelijke bezorgdheid schrijven over het politieke lot van hun geliefde Mutti)

“Hoeveel heeft dit gekost en vanwaar komt het geld?”

(Aan het managementcomité van De Lijn, dat de aandrang voelde om een paginagrote ‘open brief’ te publiceren in verschillende weekendkranten, maar dat grapje waarschijnlijk niet zelf betaald heeft. Heeft De Lijn dan geld te veel?)

“Welke schermgezichten?”

(Aan de VRT, waar volgens De Morgen ook “een aantal schermgezichten” een salariswagen krijgen. Je mag er niet aan denken dat er bij die “schermgezichten” een aantal groene pastoors zitten, die ons altijd de les spellen over het klimaat en het belang van bus en fiets)

“Hoeveel voorkeurstemmen haalde u toen Bart De Wever nog geen voorzitter was?”

(Aan Jan Peumans, die zichzelf goed geplaatst vindt om zijn voorzitter tot de orde toe te roepen, maar toch ook wel heel graag pocht met zijn 64.000 voorkeursstemmen uit 2014)

“Waarom zou de overheid zich daar mee moeten moeien?” 

(Aan de Gezinsbond, die ijvert voor nieuwe wetgeving die scheidende koppels met kinderen verplicht om een “ouderschapsplan” op te stellen voor hun kroost, alsof de scheidende partners zelf kinderen zijn)

“Is de multiculturele samenleving dan mislukt als de Duivels hun volgende match verliezen?”

(Aan al diegenen die bij élke overwinning van de Rode Duivels weer  komen aanzetten met het “argument” dat deze  diverse voetbalploeg toch  “bewijst” dat de multiculturele samenleving een grote zegen is)

“Hebben jullie dan geen verwezenlijkingen om mee uit te pakken?”

(Aan de Open VLD-kopstukken, die Vlaanderen momenteel teisteren met een precampagne die “prettige vakantie” als “boodschap” heeft, alsof de liberalen net de betaalde vakantie hebben uitgevonden)

“Hoeveel voorakkoorden hebt u al op zak?”

(Aan Groen-voorzitster Meyrem Almaci, die wel heel precies weet waar ze de lat moet leggen voor de gemeenteraadsverkiezingen: mee besturen in 16 van de 20 grootste steden)

“Was dit geen slag in het water?”

(Aan de organisatoren van het fel gehypet evenement ‘Waterfront’, dat mede omwille van weersomstandigheden niet bijster imposant oogde)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.