Vergeten vragen van de voorbije week (58)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen werden. Zoals:

Welke geloofsgroep bedreigt de artistieke vrijheid in het Midden-Oosten écht?

(Aan de VRT, die bericht over de intimidatiecampagne tegen de band Mashrou’Leila. De VRT-reportage wekt de indruk dat de indierockband de toorn van de christelijke gemeenschap in Libanon heeft gewekt, maar vermeldt níet dat Mashrou’Leila eerder al af te rekenen kreeg met censuur in Egypte (94% moslim), Jordanië (95% moslim) en Saoedi-Arabië (100% moslim). Dit is toch echt bijzonder pervers: de VRT bericht amper over de wijdverspreide christenvervolging in het Midden-Oosten, maar mist geen kans om de onderdrukte christelijke minderheid in dat deel van de wereld voor te stellen als intolerante onderdrukkers.)

Wanneer komen er diversiteitsquota voor filosofen?

(Aan de Faculteiten Wijsbegeerte, nu nieuw onderzoek bevestigt dat rechtse gedachten taboe zijn onder filosofen, dat rechtse filosofen minder makkelijk een betrekking krijgen en dat de ideologische (linkse) eenheidsworst leidt tot zelfcensuur. Nochtans is inhoudelijke diversiteit de enige diversiteit die er écht toe doet, zéker in de filosofie. Links pleit voor quota voor vrouwen, voor allochtonen en voor gehandicapten: waarom dan geen quota voor een beetje ideologische diversiteit?)

Hoe bereken je het volledige verbruik van de wereldbevolking?

(Aan de VRT, die weer helemaal opging in de ‘Earth Overshoot Day‘. Dat is een jaarlijks terugkerende stunt van het ‘Global Footprint Network’, dat zogezegd berekent wanneer de wereldbevolking alle grondstoffen voor een jaar heeft opgebruikt. Het activisme is perfect voorspelbaar: je weet nu al dat de ‘Earth Overshoot Day’ van 2020 weer wat vroeger in het jaar zal vallen, want alleen zo blijf je in de belangstelling. Er zijn serieuze wetenschappelijke vragen te stellen bij het rekenwerk van deze klimaatactivisten, maar dat is natuurlijk geen spek naar de persbek.)

Wie ligt er in het midden van de zomer écht wakker van de regeringsformatie?

(Aan alle commentatoren die het ‘ongenoegen’ van ‘de mensen’ over de slepende regeringsvorming wilden vertolken: ‘De mensen begrijpen dit niet’. Hier is een alternatieve inschatting: alleen het volkje onder de stolp van de Wetstraat maakt zich druk over de moeizame formatie. De gewone Vlaming geniet van de zomer en van de vakantie en zal misschien in september eens opzoeken of er al een regering is.)

Waarom blijft de VRT eigen medewerkers interviewen?

(Aan de VRT, waar ze nog maar eens een VRT-medewerker opvoeren in een voxpop. Tussen een reeks échte straatinterviews zitten ook quotes gemonteerd van een VRT-medewerker die voor het bosje aan het omroepgebouw staat, zonder dat echt aangegeven wordt dat het om een VRT-medewerker gaat. Journalistieke gemakzucht? Of een hardnekkig geloof dat geen enkele reportage compleet is zonder de persoonlijke inbreng van minstens één VRT-medewerker?)

Welke communicatiekanalen zijn ‘waarheidsgetrouw’?

(Aan uittredend CD&V-minister Jo Vandeurzen, die schamper doet over Facebook en Twitter: ‘Ik zou de sociale media niet bepaald op één lijn zetten met waarheidsgetrouwe communicatiekanalen.’ Er bestaan natuurlijk geen communicatiekanalen die inherent waarheidsgetrouw zijn. Er bestaan alleen communicatiekanalen die zich beter laten controleren door ministers.)

Hoe verstandig is het om orthodoxe moslims te leren doden?

(Aan Defensie, dat moslimjongeren naar het leger wil lokken. In een promotiefilmpje wordt benadrukt dat moslims zich gerust mogen afzonderen om te bidden en ook beroep kunnen doen op een imam. Het gaat dus niet over seculiere jongeren van allochtone afkomst, maar over moslims voor wie de islam een heel cruciale pijler van de identiteit is. Het is natuurlijk volstrekt taboe om daar bedenkingen bij te hebben. Hoeveel toegevingen wil Defensie trouwens doen? Aparte maaltijden in de mess? Het recht op een mannelijke officier?)

Moet een krant de partijdiscipline handhaven?

(Aan de kranten die Michaël Freilich op de vingers tikken omdat hij zich niet houdt aan de partijlijn van N-VA. Het is voor onze journalisten ook nooit goed: ofwel zijn de parlementsleden partijslaven die geen millimeter durven afwijken van de debatfiches, ofwel moeten er paginagrote artikels gewijd worden aan een Kamerlid dat zowaar persoonlijke standpunten inneemt. Onze kranten klagen over de kadaverdiscipline van de particratie, maar problematiseren zelf elk intern meningsverschil.)

Wat als de Verenigde Staten zoals De Standaard geredeneerd zouden hebben in het verleden?

(Aan Ruben Mooijman, die zich in De Standaard verzet tegen Belgische marineschepen in de Straat van Hormuz: ‘Europa draagt op geen enkele wijze de verantwoordelijkheid voor de escalatie van het conflict. Een morele verplichting om de VS bij te staan is er dus niet’. Mooijman beroept zich op de ‘vredestraditie’ van de Europese Unie, maar vergeet voor het gemak even dat die traditie pas gevestigd kon worden dankzij de militaire inspanningen van de VS.)

Hoeveel opiniestukken komen er nog over dat ene Mechelse, koloniale monument?

(Aan De Standaard, die ruimte vrijmaakte voor een opiniestuk van Lieven Manuel Kandolo over een koloniaal monument in Mechelen. Goed een maand geleden tekende diezelfde Kandolo ook al voor een opiniestuk in De Standaard, over exact hetzelfde monument. Het is pas echt komkommertijd als de krant opiniestukken gewoon gaat recycleren. Of krijgen ze bij De Standaard nooit genoeg van die postkoloniale zelfgeseling?)

Wanneer vormden Vlaanderen en Wallonië ooit een harmonieus geheel?

(Aan de Waalse dichter Carl Norac, die treurt om België: ‘Het maakt me diep triest dat beide landsdelen zo uit elkaar groeien’. Dat beeld suggereert dat die landsdelen ooit verenigd waren. Maar wanneer was België ooit een levende gemeenschap, buiten de salons van de elite? Er wordt in de pers smalend gedaan over rechtse Vlamingen die heimwee zouden voelen naar een ingebeeld verleden dat nooit bestaan heeft, maar het zijn vooral Belgicisten die dwepen met een mythische oorsprong die nooit echt was.)

Waarom reageren jullie zo verkrampt op een andere cultuur?

(Aan de Scouts en Gidsen Vlaanderen, die straf gaven aan enkele leden die deelnamen aan schietoefeningen. Het gaat om jongelui die op Jamboree zijn in West-Virginia, waar wapens tot de lokale cultuur behoren. Onze scouts hebben er een punt van gemaakt om zeker niet deel te nemen aan schietsportinitiaties. Want blijkbaar moet je niet in élk geval open staan voor andere culturen. Je krijgt de indruk dat onze scouts bereid zijn om zelfs de meest achterlijke culturen in eigen land te omarmen, zolang het maar geen Amerikaanse cultuur is.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.