Vergeten vragen van de voorbije week: aflevering 8
De vergeten vragen van voorbije week.
foto © imago/INSADCO/Reporters
Enerzijds is het nog altijd komkommertijd, anderzijds hadden journalisten ook vorige week niet voldoende ruimte om álle vragen te stellen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de vorige week zijn er veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Hoe heten die ‘sociale werkers’ en door wie worden zij betaald?
(Aan communicatieprofessor Baldwin Van Gorp, die in De Morgen vertelt dat hij onderzoek wou doen naar de radicalisering van jongeren in Molenbeek, maar daarbij gedwarsboomd werd door ‘sociale werkers’: ‘Ik moest bereid zijn om van tevoren akkoord te gaan met de stelling dat die jongeren vooral slachtoffers zijn, en vanuit dat engagement mijn onderzoek doen‘.)
Wanneer was het ooit een goed idee om een nationale partijvoorzitter tot inzet van lokale verkiezingen te maken?
(Aan John Crombez, die zijn lot verbindt aan de gemeenteraadsverkiezingen. Kleine voorspelling: sp.a gaat straks wel degelijk achteruit in de steden, maar beperkt de schade via de coalitiegesprekken en het is allemaal net niet dramatisch genoeg om ontslag voor te nemen. Crombez slaat opnieuw een modderfiguur, maar blijft nog even zitten.)
Waarom was een rechtzetting of minstens een kritisch opvolgstuk niet mogelijk?
(Aan alle kranten, die vorige week uitpakten met de emigratie van schrijfster Tine Mortier, die ‘racisme’ inroept als reden om samen met haar gekleurde man en kinderen Vlaanderen te ruilen voor Costa Rica. Op sociale media kwamen al snel eerdere verklaringen van Mortier bovendrijven; hoe graag ze in Vlaanderen had gewoond, hoe haar kinderen hier toch zouden blijven studeren. Geen enkele krant vond het een rechtzetting waard.)
Welke belangengroep?
(Aan mediaconsultant Gert Van Mol, die door ‘een belangengroep’ gevraagd is om een hele campagne op te zetten tégen Theo Francken. Van Mol vertelt in Humo wel dat hij het verzoek heeft afgewezen, maar de niet nader genoemde belangengroep heeft het plan wellicht niet afgezworen.)
Welke koranverzen gebruiken jullie precies om kiezers te bereiken?
(Aan CD&V, de partij die volgens hun eigen gewezen mediaconsulent Gert Van Mol bij de gemeenteraadsverkiezingen sterk inzet op moslimkiezers en die groep op Facebook zou afbakenen op basis van Arabische zoektermen én populaire koranverzen. Maar noem hen geen moslimpartij!)
Waar halen jullie het gore lef vandaan?
(Aan de Brusselse Gewestregering, die zich volgens De Tijd verzet tegen Vlaamse mobiliteitsinvesteringen rond Brussel ‘omdat er voor het gewest nog weinig te halen valt‘ en omdat de Brusselse ministers ‘de ontsluiting van Vlaams-Brabant als pasmunt willen inzetten om toegevingen te krijgen in het luchthavendossier‘. Brussel is afhankelijk van Vlaams geld, maar blijft Vlaanderen chanteren waar het kan.)
Als het toch gewoon over ‘Zweedse jeugd’ gaat, waarom laten jullie dan een experte ‘culturele geografie’ aan het woord?
(Aan De Morgen, die berichtte over de zware rellen in het Zweedse Göteborg zonder één keer het woord ‘allochtonen’ te gebruiken — volledig trouw aan de dogmatische zelfcensuur. De krant voerde als deskundige wel een docente ‘culturele geografie’ op, die als oplossing pleitte voor een ‘anti-segregatiepolitiek’. In sommige kranten kan je de waarheid alleen nog tussen de lijnen lezen)
Waarom is die zeer persoonlijke relatie volgens jullie niet relevant?
(Aan alle journalisten die geschreven hebben over het vertrek van Zohra Othman bij de PVDA, zonder te vermelden dat zij de ex-partner is van Peter Mertens, met wie ze samen een tiener opvoedt. Alleen Bart Brinckman in De Standaard informeerde zijn lezers over dat ‘detail’. Misschien zijn voor de andere journalisten alleen de persoonlijke liaisons van Liesbeth Homans ‘relevant’?)
Waarom vindt CD&V het een goed idee om de illegalen in Zeebrugge te ondersteunen?
(Aan Wouter Beke, omdat de Brugse CD&V-kandidate Sylvie Micholt naar eigen zeggen groen licht kreeg van de nationale partij om een juridische hulpverleningspost op te zetten in Zeebrugge, zodat de kerk van pastoor Maréchal helemaal kan uitgroeien tot een hub van illegale migratie)
Hoe zou u gereageerd hebben als dit voorstel van Vlaams Belang of van N-VA kwam?
(Aan Jinnih Beels, die het lumineuze idee heeft om de volgende Antwerp Pride Parade over de Turnhoutsebaan in Borgerhout te sturen — een ballonnetje dat meteen afgeschoten zou zijn als ‘zinloze provocatie’ als het gelanceerd was geweest door een rechtse partij)
Waarom doet jullie lijsttrekker de onnozele onzinvoorstellen en is het serieuze werk voor jullie nummer twee?
(Aan de Antwerpse sp.a, die deze week Tom Meeuws afvaardigde om scherpe kritiek te leveren op de onderbemande Dienst Woontoezicht van de Stad Antwerpen — en daarmee zelfs de voorpagina van De Morgen haalde. Diezelfde dag stond Jinnih Beels met haar Pride-in-Borgerokko-ideetje op blz. 7 van de Gazet van Antwerpen)
Oh Bleri, wat zouden we toch beginnen zonder jou?
(Aan Bleri Lleshi, die nu vindt dat Theo Francken DRINGEND doorverwezen moet worden naar het Internationaal Strafhof in Den Haag. Le ridicule ne tue pas)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Tags |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.