JavaScript is required for this website to work.
post

Vergeten vragen van de voorbije week

Dominique Laridon24/6/2018Leestijd 2 minuten

De Vlaamse journalisten werken hard, maar soms vergeten ze enkele vragen te stellen. Hier een herkansing.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Er zijn de voorbije week veel vragen gesteld – maar er zijn ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld worden. Aan het einde van de week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

“Wat is uw reactie op het stuk van Koen Meulenaere?” 

(Aan Koen Geens, die in een scherp Kaaiman-stuk beticht werd van spectaculaire bevoordeling van Eubelius, het door Geens opgerichte advocatenkantoor)

“Wie heeft jullie wijsgemaakt dat jullie dat zelf kunnen kiezen?”

(Aan ongeveer 300 opvarenden van de Aquarius, die na een gastvrij onthaal in het Spaanse Valencia te kennen gaven dat ze liever asiel zouden aanvragen in Frankrijk)

“Wanneer zijn ze precies zwanger geworden?”

(Aan de journalisten die bleven herhalen dat er ook 7 zwangere vrouwen aan boord van de Aquarius waren, alsof die vrouwen niet zelf de beslissing hebben genomen om tijdens hun zwangerschap in een gammel en illegaal bootje te stappen)

“Wat is het verschil tussen pushbacks en drenkelingen overbrengen naar regionale ontschepingsplatformen in Noord-Afrika?”

(Aan Wouter Beke, CD&V-voorzitter en tegenstander van pushbacks, die blijft doen alsof het plan van Donald Tusk geen pushbacks omvat)

“Hebben wij de mankracht om grenscontroles te doen tegen illegale migratie, zoals mijnheer Seehofer wil doen in Duitsland?”

(Aan de heren ministers Jambon en Vandeput)

“Heeft mijnheer Trump in dit geval niet gewoon groot gelijk?”

(Aan iedereen die moord en brand schreeuwde omdat de VS uit de VN-Mensenrechtenraad stappen, omdat het een anti-Israël-clubje is met Mensenrecht-kampioenen zoals China, Saoedi-Arabië en Rwanda)

“Dit zou toch een seculiere partij zijn?”

(Aan Dyab Abou Jahjah, wiens BeOne in Gent het voorstel lanceerde om in rusthuizen af te rekenen met “de geur van varkensvlees”, zodat er plaats zou komen voor mohammedaanse senioren)

“Heeft u ondertussen uw huis in Puurs al te koop aangeboden?”

(Aan Kris Peeters, die blijft doen alsof hij “van ’t Stad” is en zeker niet van plan om meteen na de gemeenteraadsverkiezingen spoorslags terug te keren naar zijn riante villa in Puurs)

“Hoeveel gaat dat concreet kosten en wie gaat dat betalen?”

(Aan al die oelewappers die maar blijven herhalen dat Europa “de grondoorzaken van migratie” moet aanpakken, zonder erbij te zeggen dat Afrika een bodemloze put is die wij niet meer kunnen dempen)

“Hoeveel steun heeft mevrouw Merkel nog binnen de CDU?”

(Aan Wolfgang Schäuble)

“Moeten wij nu echt altijd rekenen op de ruggengraat van de Visegrád-landen?”

(Aan de N-VA, die in de media de juiste migratiestandpunten naar voren schuift, om dan binnen de regering de staart weer in te trekken)

“Zullen jullie Mawda ooit nog loslaten?”

(Aan al diegenen die zelfs de dood van een leeuwin voldoende reden vonden om Mawda opnieuw boven te halen en nogmaals te proberen om de N-VA dood te slaan met een tragisch gestorven kleuter)

“Welke Europese topjob hoopt u precies binnen te halen?”

(Aan Charles Michel, die zich in het F16-dossier ontpopt tot een handlanger van Dassault en Parijs, omdat hij na zijn premierschap een lucratief en prestigieus baantje wil)

“Steekt u niet óók uw kop in het zand?”

(Aan de Nederlandse rechtsgeleerde Paul Cliteur, die er in een interview in De Morgen op staat om te spreken over “theoterrorisme” alsof men het probleem niet moet benoemen als islamitisch terrorisme)

“Kon dat nu echt niet een beetje korter?”

(Aan Philip Roose, die in een uitstekend pleidooi voor modern conservatisme schreef, maar helaas zonder de bondigheid van een manifest)

“Op welke planeet leeft u?”

(Aan Koen Geens, die beweerde dat er “geen accuut probleem met migratie” bestaat)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties