Vergeten vragen van de voorbije week (106)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden:

Hoe kan u nu nog terug?
(Aan Egbert Lachaert, het meesterbrein van Merelbeke. De voorzitter van Open Vld heeft zich nu hopeloos in een hoekje gemanoeuvreerd. De Franstalige en linkse partijen kunnen de Vlaamse liberalen nu tot elke toegeving dwingen. Lachaert kan namelijk niet terug naar de kiezer. Hij heeft zichzelf nu ook de deadline van 1 oktober opgelegd: een deadline die tégen de Vlamingen gebruikt zal worden. Waarom worden deze strategische blunders in de Vlaamse pers amper benoemd?)

In wat voor land leven wij eigenlijk?
(Aan commissaris Kris Daels, die uitlegt hoe het Comité P werkt: ‘Stel, er gebeurt iets in een stad die politiek rood gekleurd is, zoals Charleroi of Brussel. Dan zorgt het PS-mannetje in het Comité P ervoor dat dat dossier op een passende manier wordt opgevolgd’. In een normaal land zou deze uitspraak leiden tot een flinke rel. Maar de zaak Chovanec beroert de gemoederen niet meer sinds Jan Jambon ontsnapte uit de gevarenzone.)

Wie bepaalt wat een morele plicht is – en wat niet?
(Aan de christelijke, joodse en islamitische vertegenwoordigers, die preken vanop hun kansel: ‘België heeft de morele plicht om vluchtelingen uit Moria op te nemen’. De religieuze gemeenschappen verheffen hun stem amper nog tegen abortus, tegen euthanasie op wilsonbekwamen, tegen de seksualisering van kinderen, tegen de verwaarlozing van onze ouderen. In het geseculariseerde Vlaanderen van vandaag lijkt er nog maar 1 gebod: gij zult nog meer mensen binnen pakken.)

Wat voor mensen kicken er op uniformen?
(Aan alle verslaggevers die bijna kwijlden bij de beelden van kroonprinses Elisabeth in legeruniform. Militaristisch theater, maar de redacties slikten het als zoete koek. Journalisten zijn pacifisten als het gaat over nieuwe gevechtsvliegtuigen of kernbommen in Kleine Brogel, maar worden haast fetisjisten als het gaat over promoplaatjes van het paleis.)

Welke sector heeft de sterkste lobby?
(Aan Marc Van Ranst, die de waarheid nog eens geweld aandoet: ‘Ik heb gemerkt dat de cultuursector als enige geen lobbygroep had om belangen te behartigen’. Terwijl er geen enkele andere sector is die zowat elke dag in de media een forum kreeg om te mekkeren. De horeca kan alleen maar dromen van een dagelijkse katern in De Standaard. Voor elke handelaar die eens aan de alarmbel mocht trekken, werden er verdorie 5 verongelijkte theateracteurs opgevoerd.)

Wat is het gemiddelde loon van een universiteitsprofessor?
(Aan de academici die meedoen aan de actie 1000 x 1000: ‘Duizend euro uit eigen zak om de politiek een geweten te schoppen’. Om de waarde van deze stunt te beoordelen, zou het nuttig zijn om te weten hoeveel 1.000 euro betekent voor een professor als initiatiefnemer Bruno De Wever. Gaat het hier om iemand die elke maand makkelijk 1.000 euro opzij kan zetten?)

Welke Verlichtingsfilosofen vinden nog genade?
(Aan de Universiteit van Edinburgh, die de naam van ‘racistisch Verlichtingsicoon‘ David Hume weghaalt van een belangrijk gebouw. Deze relletjes zullen zich blijven herhalen, tot de Wakkere Wrakers eindelijk eens een lijst maken met historische figuren die wél nog herdacht mogen worden in de publieke ruimte. Maar die oefening zou misschien iets te onthullend zijn.)

Wanneer een standbeeld voor de rukkende BV’s?
(Aan de media die Sean Dhondt, Peter Van de Veire en Stan Van Samang maar blijven roemen voor hun moed en zelfopoffering. U denkt misschien dat dit 3 overspelige idioten zijn, maar niets is minder waar. Het zijn moedige pioniers, die taboes doorbreken en manhaftig opkomen voor hun gevoelens. Geef ze een erepenning, een Lifetime Achievement Award, een Nobelprijs.)

Welke bejaarde wil graag een slachtoffer zijn?
(Aan wetenschapsfilosoof Jean Paul Van Bendegem, die de term ‘grijsisme’ wil introduceren: ‘Racisme en seksisme zijn bekend, maar in onze taal hebben we geen woord voor wat in het Engels ‘ageism’ heet, discriminatie op basis van leeftijd’. Het slachtofferdenken beleeft inderdaad hoogdagen in de Angelsaksische wereld, maar waarom zouden wij al die onzin blijven importeren uit Amerika?)

Wat vindt de Europese Unie van de situatie in Spanje?
(Aan Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, die in haar ‘state of the union’ uithaalde naar het carnaval in Aalst. Von der Leyen wou namelijk demagogisch doen over de LGBT-vrije zones in Polen, maar ze wou niet het verwijt krijgen dat ze alleen Oost-Europa viseerde. Ze had ook iets kunnen zeggen over Spanje, waar politieke gevangenen nog steeds misdadig behandeld worden en waar politieke partijen geheime politiemachten organiseren, maar von der Leyen blijft liever veilig weg van de grote lidstaten.)

Hoeveel werklozen rijden met een elektrische auto?
(Aan Ecolo, nu de Waalse Regering (met 2 Ecolo-ministers) alle werkzoekenden sponsort om gratis een rijbewijs te halen. Wij zien het Groen niet doen. Maar Ecolo is nog meer een extreem-linkse dan een groene partij.)

Wat kost het haar – en wat levert het haar op?
(Aan alle media die dwepen met het politieke activisme van tennisster Naomi Osaka: ‘Groots op het veld, groots op de barricades’. Over de (zeldzame) conservatieve beroemdheden wordt meewarig gedaan, maar Osaka belijdt het ware geloof: black lives matter! Is dit soort celebrity-activisme diepe overtuiging, dan wel een modieuze accessoire?)

Welke complottheorieën krijgen een forum in de krant? 
(Aan de opinieredactie van De Standaard, die plaats maakte voor een complottheorie van Freddy Mortier en Wim Distelmans. De voorvechters van euthanasie suggereren ‘politiek-religieuze inmenging’ nadat ze een juridische veldslag verloren. Je moet in Vlaanderen niet proberen om ergens de hand te zien van pakweg George Soros, maar complotten met katholieken gaan er nog altijd vlotjes in.)

Wie kan er niet tegen een beetje satire?
(Aan Frederik Delaplace, die als hoofdredacteur van De Tijd  klachten kreeg: ‘Als Kaaiman te lang bepaalde mensen opvoerde, kreeg ik zeker bedrijfsleiders of advocaten aan de lijn’. Je vraagt je af: waren het dan ‘slachtoffers’ van Kaaiman die hun advocaat inschakelden, of kwamen de klachten van advocaten die zelf door de mangel gehaald werden? Hoe is het dezer dagen eigenlijk nog met meester Walter Van Steenbrugge?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.