Vergeten vragen van de voorbije week (107)
Alexander
foto © WORLD ECONOMIC FORUM/swiss-image.ch/Photo Valeriano Di Domenico
Een hele week valse verontwaardiging over ‘slikken’ en ‘kapotmaken’, maar deze vragen worden vergeten:
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije weken werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wat hebben de Vlamingen aan een duur postje voor De Croo?
(Aan commentator Bart Brinckman, die geen Franstalige premier meer wil: ‘Alleen een Vlaamse eerste minister vult het democratisch deficit aan Vlaamse kant figuurlijk op’. Neen, een Vlaamse premier dekt dat deficit toe. Symboolpolitiek die duur betaald moet worden. Een partij als Open Vld (pas de 7de fractie in de Kamer!) zou juist mínder in de pap te brokken hebben als ze zich prostitueert voor het premierschap.)
Waarom niet gewoon de partijdotaties verlagen?
(Aan de Vivaldi-partijen, die een uitgavenplafond willen voor politieke advertenties op Facebook en Instagram. Zo treffen ze de partijen die zich wel móeten richten op de sociale media, omdat ze stiefmoederlijk behandeld worden door de klassieke media. Onze democratie wordt op deze manier exclusiever en strakker gecontroleerd door de gevestigde belangen. Vivaldi zou natuurlijk gewoon de partijdotatie-per-stem kunnen verlagen, maar dan snijden ze in hun eigen vel.)
Hoe vaak gaan linkse politici in de fout?
(Aan ‘factchecker’ Rien Emmery, die in zijn Knack-rubriek nog maar eens Vlaams Belang viseert. In de voorbije 5 maanden heeft Emmery zich bijna uitsluitend gericht tegen rechts. Links kwam vooral à décharge aan bod (iets wat u zelf hier kan factchecken). In zijn grappigste stukken bekritiseert Emmery schoorvoetend eens een linkse politicus, om na enkele zinnen weer over te schakelen naar rechtse tegenhangers. Ofwel doet links de waarheid amper geweld aan, ofwel is Rien Emmery mogelijk niet de meest neutrale arbiter aller tijden.)
Waar is uw zelfrespect?
(Aan minister van Cultuur Jan Jambon, die 70 miljoen uittrekt voor de socioculturele organisaties. U weet wel: de uiterst linkse clubjes die N-VA minachten en alleen maar ijveren voor een quasi communistische agenda. Terwijl de wachtlijsten maar niet weggewerkt raken, geeft Jambon geld aan Hart boven Hard & co. De beloofde besparingen zijn ondertussen budgetverhogingen geworden. Beseft Jambon hoeveel oude vrienden hij verliest en hoe weinig nieuwe vrienden hij maakt?)
Wanneer zijn de volgende rectorverkiezingen?
(Aan de Gentse rector Rik Van de Walle, die zich steeds vaker profileert rond corona. In 2017 had Van de Walle liefst 9 rondes nodig om verkozen te worden, over enkele maanden staan nieuwe rectorverkiezingen gepland. Zou een beetje precampagnekoorts professoren helemaal vreemd zijn?)
Wat maakt België zo aantrekkelijk voor Afghanen?
(Aan de commissaris-generaal voor de vluchtelingen, die België omschrijft als de ‘place to be‘ voor niet-begeleide minderjarigen uit Afghanistan. Het artikel in De Standaard verwijst naar de Balkanroute en de situatie aan de Turkse grens, maar verduidelijkt niet waarom Afghanen uitgerekend voor België kiezen en niet voor een ander Europees land. Als het even kan, dan legt men liever niet de vinger op de wonde van ons manke asielbeleid – dat met wat politieke wil ook weer bijgestuurd zou kunnen worden.)
In welke realiteit leeft u zelf?
(Aan columniste Bieke Purnelle, die meer realiteitszin wil zien bij politici: ‘Wie bevoegd is voor asiel moet minstens een jaar meedraaien in een vluchtelingenkamp of een asielcentrum’. Er is veel te zeggen voor een variant van dit idee: wie wil toeteren over open grenzen, moet een jaar gaan wonen in een wijk vol migranten, moet zijn kinderen les laten volgen in een klas vol vluchtelingen en mag alleen nog het openbaar vervoer gebruiken samen met allochtonen. Dat zou wel eens een ándere realiteit kunnen zijn.)
Wat is er punk aan ‘woke’ zijn?
(Aan de Britse punkband Idles, die in hun nieuwe plaat de oorlog verklaren aan onder meer klassen- en inkomensongelijkheid, nationalisme, de brexit en kapitalisme. De zanger schreeuwt dingen als ‘black is beautiful‘ en ‘I’m a feminist‘. Precies hetzelfde liedje dat ook weerklinkt vanuit de gevestigde media, vanuit Hollywood, vanuit de grote bedrijven, vanuit alle ‘deftige’ partijen. Wat is er nog punk aan meekwaken met het establishment?)
Hoe voedt het cordon het wantrouwen van de burger?
(Aan commentator Filip Rogiers, die een zoveelste stuk schrijft over het afkalvend geloof in de politiek. Die analyses focussen altijd op de neergang van de traditionele partijen, een trend die journalisten lijken te betreuren. Nooit eens wordt de vraag gesteld of het cordon sanitair misschien ook een oorzaak zou kunnen zijn van de volkswoede. Mensen mogen stemmen, maar de meeste partijen én de meeste journalisten doen vervolgens alsof sommige partijen niet bestaan. Daar maakt steeds meer mensen kwaad.)
Wat weet u over Adam Smith?
(Aan de dochter van Goedele Liekens, die in Humo haar ideologie verdedigt: ‘Waarom ik liberaal ben: ik hou van het midden en met iedereen samenwerken, ook internationaal’. Je kan haar die holle kreetjes niet eens kwalijk nemen: veel meer heeft Open Vld dezer dagen niet meer om het lijf.)
Hoe racistisch was de grote held van links?
(Aan de makers van de beeldroman Mijn kameraad Che Guevara, over de maanden die de Argentijnse guerrillero doorbracht in Afrika. Uit zijn eigen dagboek blijkt dat Guevara de zwarten ronduit inferieur vond. In een tijd waarin historische figuren aan de lopende band afgerekend worden op hun racisme: hoe lang blijft Che nog op zijn voetstuk staan?)
In welke pas moeten Europese rechters lopen?
(Aan Amerikajournalist Frans Verhagen, die vindt dat de 9 rechters van het Hooggerechtshof ‘in de pas‘ moeten lopen met de Amerikaanse samenleving. Uit de pas lopen mag alleen om progressieve beslissingen te nemen: te veel conservatieve rechters zijn dan weer ‘dramatisch voor het hele land’. Dit soort redeneringen lees je nooit over de rechters van pakweg het Europese Hof van Justitie, die inzake pakweg dierenwelzijn of migratie nooit moeten plooien naar de Europese grondstroom.)
Wat als Trump krek hetzelfde zou voorstellen?
(Aan buitenlandjournalist Steven De Foer, die weet hoe het Hooggerechtshof toch progressief kan blijven: ‘De Amerikaanse Grondwet zegt nergens dat het Supreme Court 9 rechters moet hebben. Dat kunnen er ook 11 worden, en met 2 progressieve rechters erbij kunnen de Democraten het evenwicht herstellen’. Al 150 jaar (!) zijn er maar 9 rechters. Stel u even voor hoe luid links zou loeien als Trump dat aantal zou opdrijven om met extra conservatieve rechters zijn eigen agenda te dienen.)
Voor welke partij bent u politicus?
(Aan Dirk Devroey, die in De Morgen wordt opgevoerd als huisarts, decaan en lid van SKEPP. Devroey is ook lid van Open Vld: hij is zelfs schepen voor die partij – maar in een paginagroot interview is geen plaats om dat even mee te geven aan de lezer. Kan u het zich voorstellen dat een mandataris voor N-VA of Vlaams Belang zo neutraal gepresenteerd zou worden?)
Hoe fris is het idee van een unitair België?
(Aan de voorzitster van Jong Vld, die Georges-Louis Bouchez prijst om zijn ‘nieuwe ideeën’: ‘Toen hij pas verkozen was als MR-voorzitter durfde hij al meteen te pleiten voor de herfederalisering van bevoegdheden’. Terwijl unitarisme nu net (letterlijk!) het oudste idee van België is.)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Tags |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.