Vergeten vragen van de voorbije week (110)
foto © vrt
Onze journalisten vragen amper naar het bewijs dat de sluiting van de horeca rechtvaardigt. En dit vragen ze ook al niet:
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wie heeft nu echt de horeca gesloten?
(Aan de vele fans van Frank Vandenbroucke, de drijvende kracht achter de sluiting van de horeca. Niet alleen de Vlaamse Regering was tegen deze draconische ingreep: ook in Franstalig België werd er getwijfeld aan het nut. Zonder Vandenbroucke kon u vandaag nog uit eten gaan. Maar de media zullen de schuldige niet duidelijk aanwijzen. Veel journalisten zijn verliefd op Frank Vandenbroucke omdat ze in deze onverdraagzame zendeling moeiteloos zichzelf herkennen.)
Hoeveel mensen worden er gepeild?
(Aan de Vlaamse kranten die zegebulletins verspreiden over de nieuwe CIM-cijfers. Er zijn weer alleen maar winnaars: in deze tijden van ontlezing worden alle kranten meer gelezen! De kranten liegen tegen ons en tegen zichzelf. De CIM-cijfers worden op tal van manieren gemanipuleerd. Zo worden er in de recente onderzoeken gewoon steeds meer mensen gepeild.)
Welke ouders hebben u gekraakt?
(Aan Magalie Alpaerts, die definitief stopt als kleuterjuf: ‘Ze werd in 2013 beschuldigd van kindermisbruik, waarna tientallen ouders en buurtbewoners dagenlang protesteerden aan de schoolpoort’. Het was de allochtone gemeenschap die een hetze heeft gevoerd tegen juf Magalie. Je kan dit tragische verhaal niet begrijpen zonder het ‘culturele’ aspect te benoemen. Maar net dat aspect blijft in de terugblikartikelen zedig achterwege. Het is misschien geen toeval dat er een Nederlandse filmmaker nodig was om nu een documentaire te maken over Magalie.)
Wat vinden uw liberale coalitiepartners daarvan?
(Aan minister Petra De Sutter, die het regeerakkoord nader toelicht: ‘Het principe is helder: mensen moeten in loon uitbetaald worden, niet in auto’s. We gaan al die fiscale koterijen herbekijken’. De Sutter verwijst naar een heel vaag zinnetje in het regeerakkoord: ‘We organiseren een geleidelijke verschuiving van alternatieve verloningsvormen richting verloning in euro’s’. Dat gaat dus blijkbaar over het einde van de bedrijfswagens. De zoveelste verrassing, maar allicht niet de laatste.)
Hoe lang bent u al CD&V-sympathisant?
(Aan VRT-journaliste Sofie Demeyer, die woordvoerder wordt van CD&V-minister Annelies Verlinden. Demeyer was tot nu toe de Justitiespecialiste. Als u de voorbije jaren soms gedacht hebt dat Koen Geens (CD&V) er op de openbare omroep wel érg makkelijk mee weg kwam, dan weet u nu misschien waarom.)
Hoeveel gaan jullie betalen voor de Vlaamse wegen?
(Aan de Brusselaars, die een half miljard extra belastingen willen ophalen met een stadstol: ‘Vlaamse pendelaars zien hun rekeningrijden in Brussel niet gecompenseerd’. Vlamingen betalen al op allerhande wijzen voor Brussel, en daar komt deze pestbelasting dus nog eens bovenop. Als we enige ruggengraat hadden, dan zouden we de Brusselaars tol laten betalen om Vlaanderen binnen te rijden. Op zijn minst zouden we alle Vlaamse administraties moeten weghalen uit dit vijandig gebied. De Walen uiten dit dreigement nu al.)
Hoe vaak is Bart De Wever al doodverklaard?
(Aan schrijver Roderik Six, die zich in de handen wrijft: ‘Je hoeft niet in de Wetstraat te wonen om te begrijpen dat de politieke carrière van Bart De Wever voorbij is’. Dat moet ergens op een debatfiche staan, want je hoort het de laatste weken van alle kanten. En er zijn ook best wel argumenten om BDW deze keer politiek dood te verklaren. Alleen: hoe vaak hebben we dit al gehoord? Hoe vele malen is zijn ondergang nu al voorspeld? De wens is al jaren vader van deze gedachte.)
Waar is een cartoonist bang voor?
(Aan cartoonist Marec, die niet wil spotten met de transgender die nodig was voor het ‘genderevenwicht’ in de federale regering: ‘Als cartoonist laat je de makkelijke, flauwe moppen voor wat ze zijn’. De tanden van Verhofstadt of de kilo’s van De Block waren anders ook geen hoogstaande humor. Je voelt dat er veel schroom is om een beetje de draak te steken met de transformatie van De Sutter, en dat is jammer. Toon mij met wat je niet mag lachen, en ik toon je een dogma.)
Hoe representatief zijn jullie voor de reële economie?
(Aan vrouwenbeweging Femma, waar ze nu voor hetzelfde loon nog maar 30 uur werken. Wat een verrassing: een rijkelijk gesubsidieerde vzw, die niets echt produceert, die geen concurrenten heeft, die altijd voorstander was van een 30-uren-week, is nu tevreden over minder uren kloppen voor evenveel geld. En dat te midden van een pandemie die een economische ravage aan het aanrichten is. Man, man, man…)
Welke Franstalige ziekenhuizen zijn gierig?
(Aan ex-minister Philippe De Backer, die herinneringen ophaalt: ‘In juni hebben we aan de ziekenhuizen gevraagd om zelf een voorraad veiligheidsmateriaal aan te leggen, maar een aantal Franstalige ziekenhuizen vindt dat te duur en wacht tot de overheid het doet. Aan Franstalige kant heerst een groot etatisme, met de overtuiging dat alles van de staat moet komen’. Alles is communautair. Alweer iets dat niet verder uitgespit zal worden.)
Hoe lang zijn uw tenen?
(Aan artiest Jaouad Alloul, die plaatsvervangend verontwaardigd is: ‘Ik vond het ongepast dat een presentator aan Sam Bettens vroeg of zijn stem hard veranderd was na de transitie’. Een onderwerp waar Bettens nochtans zelf al over getuigd heeft. De woke jeugd kickt op kaakslagen, zelfs als ze er niet zijn.)
Hoe vaak bent u al aangevallen op een Trump-rally?
(Aan Amerikacorrespondent Steven De Foer, die lekker melodramatisch doet: ‘Trump volgen op campagne is een beetje spelen met je leven. Ik zou een hyperbeveiligend masker moeten dragen dat me op Darth Vader doet lijken. In een publiek vol Trumpfanatici kan ik dat onmogelijk dragen met behoud van lijf en leden’. Dit is geen column, geen opiniestuk, geen facebookpost – maar een artikel op de buitenlandpagina’s.)
Welke Europese lidstaten hebben mensenkennis?
(Aan journalist Bart Beirlant, die schrijft dat ‘een aanzienlijke groep lidstaten’ zich kant tegen Guy Verhofstadt als voorzitter van een conferentie over de toekomst van Europa. Wij zouden graag weten welke lidstaten, zodat we hen kunnen feliciteren met hun uitstekend inschattingsvermogen.)
Bent u nu een paard, een kanarie of een regenworm?
(Aan Amerikacorrespondent Björn Soenens, die in 1 interview verschillende dieren gebruikt om Björn Soenens te typeren: ‘Ik ben een soort mustang, die niet in te tomen is’, ‘Mijn ouders waren ervan overtuigd dat we niets waard waren, dat heeft van mij een ‘heten buk’ gemaakt’, ‘Ik heb het gevoel dat ik de kanarie in de koolmijn ben die moet piepen’, ‘Snij mij doormidden en ik kruip verder, net als een regenworm’. Eigenlijk is Björn Soenens vooral correspondent Björn Soenens. Live van op planeet Björn.)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Tags |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.