Vergeten vragen van de voorbije week (121)
foto © Radio 1
Laten we ook in het nieuwe jaar in plaats van ‘woke’ gewoon alert blijven voor alle vragen die vergeten worden.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Hoeveel kinderen kregen de voornaam ‘Mohammed’?
(Aan Kind & Gezin, dat de populairste voornamen van 2020 oplijst. Bij de jongens bestaat de Top 5 uit Noah, Arthur, Jules, Finn en Lucas. De kans is echter groot dat ‘Mohammed’ enigszins kunstmatig uit dit lijstje wordt gehouden, omdat dit ook gespeld wordt als Mohamed, Muhammed, Mohammad of Muhammad.)
Wat blijft er over van al die goede voornemens?
(Aan Jan Jambon, die lijdzaam toekijkt hoe Bart Somers € 850 000 extra naar het Minderhedenforum smijt. Het Somers-vehikel Join.Vlaanderen heeft het namelijk op een akkoordje gegooid met het Minderhedenforum: de organisaties gaan fuseren en ’twee organisaties kosten nu eenmaal meer dan een, zelfs als ze samensmelten’. Ter herinnering: het voornemen in het Vlaams Regeerakkoord was om komaf te maken met al deze gesubsidieerde clubjes die de segregatie in stand houden.)
Hoe verliep nieuwjaarsnacht in buitenlandse grootsteden?
(Aan iedereen die de nieuwjaarsrellen in Brussel relativeert. Hoort nu eenmaal bij een grootstad – en zo is er in België maar één, klinkt het dan. Maar klopt dat wel? Hoeveel auto’s zijn er in Rome, Berlijn of Madrid in brand gestoken? Waarom vergelijken we Brussel zo weinig met andere hoofdsteden?)
Wie maakt van ‘racist’ bijna een geuzennaam?
(Aan Senaatsvoorzitter Stephanie D’Hose (Open Vld), die het niet begrijpt: ‘Mensen hebben geen schroom meer om zich racist te noemen’. Volgens D’Hose het gevolg van de remonte van ‘extreem-rechts’. Maar zou het niet kunnen dat mensen zichzelf racist gaan noemen, hoe vreselijk die term ook mag zijn, omdat ze door het establishment voortdurend gebrandmerkt worden als racist? Wie heeft de term ‘racist’ eigenlijk uitgehold? Wat veroorzaak je met al je dedain tegen gewone mensen met gewone gevoeligheden?)
Wie gaat er op de VRT door als ‘neutrale waarnemer’?
(Aan Radio 1, waar ze Brigitte Herremans opvoeren als ‘Midden-Oostenkenner en onderzoeker aan de UGent’ om kritiek te spuien op Israël. Herremans was tot 2019 activiste bij ngo’s, en dat is ze gebleven aan de unief. Ze is ook persoonlijk gebrouilleerd met Israël – ze mag het land zelfs niet meer binnen. Er moeten toch neutralere mensen te boeken zijn over dit onderwerp? En als je toch een Herremans uitnodigt, waarom kader je haar dan niet?)
Welke lessen zijn er te trekken uit de Genocidewet?
(Aan minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmès, die ‘ecocide‘ wil laten erkennen als misdaad. De huidige paars-groene regering wil dus net als de vorige paars-groene regering pionier spelen in de bestraffing van wereldwijde wandaden. De regering Verhofstadt deed dat met de aanscherping van de Genocidewet, waardoor buitenlandse functionarissen vervolging in België riskeerden. De Genocidewet zette de diplomatieke relaties onder druk en moest uiteindelijk afgezwakt en opgeheven worden. Nu wil de regering De Croo nieuwe symboolwetgeving, om onze relaties met grote bedrijven wat te bemoeilijken.)
Wat is de historische betekenis van Manets Olympia?
(Aan essayist Bas Heijne, die het gewéldig vindt dat Olympia van Manet tijdelijk vernoemd werd naar de zwarte meid die figureert op de achtergrond: ‘Een symbolische omslag die ons anders leert kijken’. Geen mens zal echter naast de blanke vrouw op de voorgrond kijken, want zij is in alle naakte glorie afgebeeld. Dát was in 1865 de rel, dát was het statement. Zullen we meesterwerken overlaten aan de meesters?)
Welke verhalen hebben zwarte mensen zelf te vertellen?
(Aan De Standaard, waar ze goedpraten dat zwarte acteurs in een nieuwe Netflix-reeks adellijke figuren spelen in het Londen van 1813. Dat is de laatste jaren een dingetje: zwarte acteurs worden steeds vaker gecast in historisch blanke rollen, tot Achilles van de Ilias toe. Het statement is eigenlijk al lang afgezaagd. Het lijkt ook te bevestigen dat er buiten de westerse canon omzeggens geen interessante rollen zijn.)
Hoe racistisch is een land waar iedereen dokter kan worden?
(Aan activist Aimé Schrauwen, die ons onderwijs problematisch vindt: ‘Leerlingen met een buitenlandse achtergrond krijgen al snel 2 sporen voorgeschoteld: ofwel naar het BSO en snel werk vinden, ofwel advocaat of dokter worden’. Klinkt alsof kinderen best een brede waaier mogelijkheden krijgen, vol eerbare opties. Klinkt ook best gevaarlijk dat een activist zich wil moeien met scholen. Hou ideologie uit de klas.)
Hoeveel allochtone jongeren zitten er bij de scouts?
(Aan Alexander De Croo, die doet alsof onze samenleving diep racistisch is: ‘Jongeren van de 4de generatie zitten in onze scholen, zijn actief in onze jeugdbewegingen, maar als ze op de arbeidsmarkt komen, is er plots geen plaats voor hen’. Nog los van het feit dat de premier (!) hier onze internationale reputatie besmeurt: is het niet zo dat allochtone jongen zwaar ondervertegenwoordigd zijn in de jeugdbewegingen, ondanks grote inspanningen van Scouts en Chiro om ook die doelgroep te bereiken?)
Wie bepaalt wat gezond of ongezond heet?
(Aan de onderzoekers van de UAntwerpen die stellen dat de meeste Vlamingen ‘stigmatiserende overtuigingen‘ koesteren over BDSM’ers: ‘Respondenten lieten uitspraken noteren als “BDSM is een ongezonde manier om intimiteit te beleven”‘. Ook willen de meeste Vlamingen geen bekende BDSM-beoefenaar als babysit voor hun kind – stel je dat voor. Mogen mensen nog zelf bepalen wat ze wel en geen gezonde seksualiteit vinden? Anno 2021 weet u dat het antwoord ‘neen’ luidt. Dat bepalen academici voor u.)
Hoe snel bent u tevreden?
(Aan Walter Zinzen, die zich out als ‘fan’ van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen. In zijn opiniestuk geeft Zinzen weinig argumenten, tenzij dan haar mooie toespraken én haar barslechte palmares als Defensieminister: ‘In het gewezen militaristische Duitsland dienen we goede Defensieministers te wantrouwen’. Stel je voor dat de rechterzijde zo zou argumenteren. Blijkbaar ben je al snel een goede Europese leider. Gewoon de juiste dingen zeggen en de juiste departementen verwaarlozen.)
Sinds wanneer is pro-Tibet zijn een provocatie?
(Aan De Morgen, die kopt: ‘Trump keurt op het nippertje provocerende Tibet-wet goed’. De wet, die in de VS bijna unanieme steun geniet, mikt onder meer op een heropstart van de dialoog tussen Peking en de Dalai Lama en op meer betrokkenheid van ngo’s in het aanslepende conflict. Maar goed, de handtekening van Trump staat er nu onder, dus het móet wel een provocatie zijn!)
Wie in het buitenland bewondert België?
(Aan Meyrem Almaci, die nog in sprookjes gelooft: ‘We worden geroemd voor onze kracht van het compromis’. Dat wordt altijd beweerd, maar waar dwingt het Belgisch model dan bewondering af? België is er in geslaagd om wapengeweld tussen Vlamingen en Franstaligen te vermijden, maar die vrede is afgekocht met een wanstaltige staatsstructuur, waar niemand nog wijs uit raakt en waar regeringen amper gevormd geraken. Wie in het buitenland wil het Belgische systeem kopiëren?)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Tags |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.