Vergeten vragen van de voorbije week (130)
foto © Belga
Journalisten waren zo kinderlijk blij omdat we over 2 maand misschien op café mogen, dus werden er wat vragen vergeten.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wie heeft Gorman vertaald in jullie eigen krant?
(Aan De Standaard, waar ze veel empathie tonen voor het racistische clubje dat Marieke Lucas Rijneveld te blank vond om Amanda Gorman te vertalen. De krant verzwijgt dat er 1 dag na het aantreden van Joe Biden al een vertaalde versie van het inauguratie-gedicht ‘The Hill We Climb’ in De Standaard stond. De krant gaf de klus aan de zeer blanke vertaalster Katelijne De Vuyst. Een uitstekende keuze, want de vertaling van De Vuyst is zowaar beter dan het Engelstalige origineel.)
Waarom willen jullie een dader weer slachtoffer maken?
(Aan de complotdenkers, die Sihame El Kaoukibi neerzetten als slachtoffer van duistere politieke krachten. Eerst in Knack, dan in De Morgen: ellenlange stukken die heel nadrukkelijk in de richting van N-VA kijken. Want ook het meest liberale schandaal van alle liberale schandalen moet terug te leiden zijn naar N-VA, nietwaar? Toch vreemd dat je die lange analyses nooit leest als pakweg Theo Francken in het oog van een storm staat.)
Wie bedenkt dit toch allemaal?
(Aan Wouter Beke, die mee groen licht gaf voor een lijst met 80 zorgberoepen die voorrang krijgen bij vaccinatie: ‘onder meer rookstopbegeleiders, logistieke medewerkers van gezinszorgdiensten, optometristen en straathoekwerkers’. De straathoekwerkers wel, maar pakweg de kleuterjuffen niet. Dit zijn het soort beslissingen die alleen tot stand kunnen komen op bepaalde bureaus in Brussel, bevolkt door een bepaald soort ambtenaren.)
Hoe lang zijn de tenen van een Chinees?
(Aan VRT-woordvoerder Hans Van Goethem, die een mop in Thuis moest uitleggen: ‘Het was een ongelukkige mop, die door de mazen van het net geglipt is’. Een personage had immers gewag gemaakt van ‘flietjes van de Chinees’. Beetje belegen, maar het blijft natuurlijk Thuis. Enkele kijkers met Aziatische roots waren echter zéér verontwaardigd om deze ‘stereotiepe grap’ en dus ging VRT meteen door het stof.)
Hoeveel Vlamingen verkennen op reis de Amazone?
(Aan journaliste Inge Schelstraete, die met een anekdote uitlegt hoe ‘lastig’ (sic!) het voor haar is om ‘woke‘ te zijn. Ze had zich namelijk schuldig gevoeld, omdat ze de kokkin minder had betaald dan de mannelijke gids na haar vakantie in een lodge langs de Amazonerivier. Schelstraete schrijft het zonder een spatje ironie of introspectie. Een zeldzaam mooie illustratie van de term ‘luxeprobleem’.)
Welke sector is gekleurder dan de muzieksector?
(Aan de blanke muziekjournalist Sasha Van der Speeten, die klaagt over het ‘stroef wit referentiekader’ in de popmuziek: ‘The Beatles, The Rolling Stones, Neil Young, Bob Dylan, Bruce Springsteen en Pearl Jam domineren de boel. Prince en Jimi Hendrix dienen er als doekjes voor het bloeden’. Nouja. En James Brown, Stevie Wonder, Ray Charles, Kanye West, Mariah Carey, Beyoncé, Bob Marley, Whitney Houston, Nat King Cole, Marvin Gaye en de ‘king of pop’ himself: Michael Jackson.)
Hoe erg is het dat jongens graag brandweerman worden?
(Aan feministe Bieke Purnelle, die het problematisch vindt dat 10- tot 13-jarige jongens geen kapper of schoonheidsspecialist willen worden: ‘Zij lijden onder die genderongelijkheid’. Verderop in hetzelfde artikel een pleidooi van sociologe Laora Mastari: ‘Er moeten nog meer inspanningen gedaan worden om jongens naar onder andere zorgrichtingen te stuwen’. Als het Purnelle en Mastari niet zou schofferen, dan zouden wij bijna zeggen: zo dramatiseren en manipuleren – typisch vrouwen!)
Hoeveel zieltjes win je met deze taalstrijd?
(Aan Anke Strubbe, die op de VRTNWS-site pleit voor genderinclusief taalgebruik en genderneutrale voornaamwoorden: ‘Het maakt komaf met genderstereotypering en brengt sociale verandering teweeg’. Maar misschien is het net omgekeerd: de woke-jeugd remt de door hen gewenste verandering net af door aan te dringen op ‘hen’, ‘hun’, ‘die’. Dit niche-neuten werkt gewone mensen alleen maar op de zenuwen.)
Tu quoque, HLN.be?
(Aan Vlaanderens grootste nieuwswebsite, die ook helemaal woke doet: ‘Niet racistisch zijn is niet meer genoeg. De tijd is gekomen om actief anti-racistisch te zijn. De website Withuiswerk.nl is een goed startpunt’. Mediaconcentratie betekent niet alleen dat er soms eens een goed sport-artikel in De Morgen staat, maar dus ook dat de nieuwe politieke correctheid HLN verder besmet.)
Hoeveel interraciale koppels zijn er in de realiteit?
(Aan Brussels minister Elke Van den Brandt (Groen), die werkt aan een richtlijn voor de projectvisualisaties van ontwerpbureaus: ‘Als de hoofdstad wordt afgebeeld, moet elke Brusselaar zich daarin echt kunnen herkennen’. U leest het goed: er komen quota voor computergegeneerde plannen, omdat die nu ‘alleen witte mensen’ zouden afbeelden. Je moet eens proberen om de omgekeerde oefening te maken. Zijn er bijvoorbeeld in reclamecampagnes niet veel interraciale koppels te zien, zwarte man met blanke vrouw? Disproportioneel veel in vergelijking met de realiteit, als je er op begint te letten. Richtlijntje om in reclame meer rekening te houden met de realiteit in relaties?)
Welke boeken zijn wél nog toegelaten?
(Aan de censuur-club die elke week een nieuwe auteur of boekenreeks in de ban slaat – zoals vorige week wijlen Dr. Seuss overkwam. Het gebeurt ondertussen zo vaak dat we stilaan uit het oog verliezen hoeveel oude werken al op de zwarte lijst staan. In navolging van de katholieke Kerk zou de Linkse Kerk misschien een overzichtelijke Index met verboden boeken kunnen aanleggen. Of misschien gewoon een index met nog toegelaten boeken – die lijst is misschien korter.)
Hoeveel kost een paginagrote advertentie?
(Aan het NTGent, dat de online opvoering ‘Yellow’ paginagroot promoot in de krant: je ziet de tekst van de Vlaamse Leeuw met daarvoor een knaap in Duits uniform met SS-insignia. Puberaal provoceren met het officiële lied van de Gemeenschap die alles (inclusief de advertentie) subsidieert: hebben de culturo’s een groter cliché? Dan zitten ze zo lang thuis, bedenken ze nog niets origineler dan het zoveelste collaboratiestuk.)
Wie is hier de complotdenker met waanbeelden?
(Aan Björn Soenens, die zich een volledige dag zorgen maakte over een nieuwe bestorming van het Capitool. De regering Biden voerde een belachelijk militair theater op tegen een vermeende dreiging – en uiteindelijk gebeurde er helemaal niets. Wat zouden we gelachen hebben als Trump zo tekeer was gegaan tegen draken die bij nader inzien gewoon windmolens zijn.)
Hoe bang zijn jullie van de bazen in Beijing?
(Aan PVDA, die als enige partij niet mee opriep tot de vrijlating van Taiwanese activisten en dialoog met Taiwan. Het was een brave resolutie in het Vlaams Parlement, maar PVDA onthield zich toch maar. In dat soort momentjes verraden communisten zichzelf altijd. Niet dat het de media haalde. Het ging tenslotte niet om Vlaams Belang en pakweg de zogezegd ‘holebi-vrije-zones’ in Polen. Dus niet belangrijk.)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Personen |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Het bloed dat vloeit kleeft aan de handen van Hamas’, zegt de Israëlische ambassadeur in België. Maar hoe moet het verder? Een gesprek.