Vergeten vragen van de voorbije week (146)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wie moet er nu de Olympische Spelen missen?

(Aan Laurel Hubbard, de eerste transgender atleet die naar de Olympische Spelen mag. De kwalificatie van Hubbard betekende meteen ook de diskwalificatie van Kuinini ‘Nini’ Manumua uit Tonga. Hubbard is blank en komt uit een rijke familie, Manumua is een gekleurde vrouw die naar haar eerste Spelen had kunnen gaan. Anno 2021 supportert woke links voor Hubbard en wordt Manumua vergeten.)

Welke politieke statements zijn OK?

(Aan alle commentatoren die vonden dat de UEFA Hongarije om de oren moest slaan met een regenboogvaandel. Het probleem is niet dat journalisten politiek willen vermengen met sport: het probleem is dat journalisten maar één soort politiek willen vermengen met sport. De LGBT-enzovoort-agenda en de BLM-agenda vinden genade in de ogen van de journalisten, maar waarom geen statement tegen vrouwenbesnijdenis? Geen steunbetuiging aan de islamkritische Mila? Geen protest tegen abortus of euthanasie op wilsonbekwamen? Geen oproep om nieuwe kerncentrales te bouwen? Waarom voor en na de wedstrijd alleen links-liberale stokpaardjes?)

Hoe staat het met homorechten in de Palestijnse gebieden?

(Aan iedereen die Hongarije uitroept tot hoofdplaats van homohaat. De homorechten in de Palestijnse gebieden beroeren de gemoederen zo niet. Dat is curieus, want uiteindelijk zijn er toch maar 2 vlaggen die genade vinden bij de Linkerzijde: de holebi-vlag en de Palestijnse vlag. Terwijl die in de praktijk nogal vloeken met elkaar. Uiteindelijk is dit de vraag: zou je als homo liever leven in Budapest of in Bethlehem?)

Hoe lang blijft Telegram nog online?

(Aan iedereen die Telegram nu afschildert als een open riool waar alleen complotdenkers en extremisten een toevluchtsoord hebben. Het stoort blijkbaar mateloos dat Telegram minder grijpbaar en controleerbaar is dan pakweg Facebook. Welke pogingen zal men doen om Telegram aan banden te leggen?)

Welke moeite hebben jullie gedaan voor Vlaams Belang?

(Aan alle journalisten, die zich hebben ingespannen om PVDA in de onderzoekscommissie rond PFOS te krijgen. De extreem-linkse partij is nochtans te klein. Datzelfde procedurele argument volstond in 2016 om Vlaams Belang uit te sluiten van de onderzoekscommissie naar de aanslagen van 22 maart. Uitgerekend de partij die al het langst waarschuwde voor het islamisme. Toen hoorde je geen journalisten.)

Hoeveel stemmen win je met nestbevuiling?

(Aan Eric Van Rompuy, die in Le Soir alles bevestigt wat Le Soir sowieso toch al denkt over Vlaanderen: ‘La Flandre est de plus en plus séparatiste, intolérante, extrémiste, indivualiste, populiste’. Op die 5 omschrijvingen tellen wij toch minstens 3 beledigingen. De Vlamingen lusten die zelfhaat niet. Dat is een van de grote redenen waarom de linkerzijde zo klein is in Vlaanderen. Is er nog hoop voor CD&V?)

Hoe lang mogen we nog spreken over het ‘feestvarken’?

(Aan Herman Brusselmans, die het woord ‘kiplekker’ wil schrappen uit Van Dale: ‘zich zo lekker voelen als een kreupele, miserabele en volgepakte vleeskip met doorgezakte kromme poten en een slecht hart, met nog enkele pluimresten aan het opgeblazen misvormde lijf’. Jezus. Wacht tot Brusselmans hoort dat varkens zelden feesten, dat hoentjes zich niet altijd fris voelen en dat niet alle vogeltjes vrij zijn. Wie beschermt onze kleurrijke uitdrukkingen?)

Wat is nog de bandbreedte van het debat?

(Aan de Britse folkgroep Mumford & Sons, die een medeoprichter zien vertrekken na een storm van politiek geladen kritiek. Banjospeler Winston Marshall had zich namelijk lovend uitgesproken over een boek dat inhakt op Antifa, de extreem-linkse beweging die vooral in de VS erg actief is. Dat was voor de twittermeute genoeg om Marshall te bestempelen als extreem-rechts. De hysterische heksenjacht maakt een zoveelste slachtoffer, en het zal niet het laatste zijn.)

Bedoelen jullie… grenzen?

(Aan de meer dan 450 culturo’s, die de collectieve regularisatie van meer dan 150.000 illegalen eisen en zich verzetten tegen ‘ het wereld­wijde apartheidsregime dat mensen sorteert en uitbuit op basis van hun land van herkomst’. Dat gezwollen taaltje laat zich moeilijk lezen, maar men lijkt het hier te hebben over grenzen. ‘Niemand pleit voor open grenzen’? Heel wat grote namen uit onze cultuurwereld pleiten zelfs voor: géén grenzen.)

Wat is er mooier dan zorgen voor je gezin?

(Aan de filmrecensent van De Standaard, die huivert voor het ‘negatieve mensbeeld’ van een film die gaat over ‘gewapende verdediging van het eigen kerngezin’ tegen monsters: deze ‘ideologie is de echte horror’. Nou moe. Hoeveel filmklassiekers vallen niet in ongenade, als het nu ook al getuigt van een negatief mensbeeld om je eigen kerngezin te willen beschermen? Is het niet iets diep menselijk én heel schoon om alles te willen doen voor mensen die zo nauw aan je hart liggen?)

Wanneer worden jullie wakker?

(Aan de Eurocraten, die ‘met verbazing en onbegrip’ kijken naar Zwitserland, dat meer en meer afstand neemt van de EU. In de Brusselse bubbel kunnen ze er maar niet bij, dat iemand soevereiniteit zou verkiezen boven de ‘zegeningen’ van de samenwerkingen. Zijn er dan helemaal geen lessen getrokken uit de Brexit?)

Hoe moeten we het Belgische beleid dan omschrijven?

(Aan iedereen die het coronabeleid van de Braziliaanse president Bolsonaro bestempelt als ‘genocidair’. Een half miljoen doden op een bevolking van 211 miljoen zielen is anders wel ongeveer hetzelfde als 25.000 doden op een bevolking van 11 miljoen. En dan moet je nog in rekening brengen dat de vertrekpositie van Brazilië slechter was dan België, dat bijvoorbeeld aanzienlijk minder favela’s telt. Zou het kunnen dat de internationale media iets kritischer zijn voor Bolsonaro, die sowieso niets goeds kan doen?)

Wat krijg je als je alles bij elkaar legt?

(Aan iedereen die deze rubriek leest en zegt: het zijn allemaal maar kleine dingen, maak je niet druk over details. Sommige dingen zijn misschien mineur, maar dit is geen mierenneuken. Want je struikelt elke dag over voorbeelden van journalistiek die militant, misselijkmakend of beiden is. Media volgen in Vlaanderen is zoals Chinese watermarteling: druppeltje voor druppeltje, maar je wordt er wel gek van. En dus, beste lezers, is het weer tijd voor een pauze. Geniet van de zomer!)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.