Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wie betaalt deze reis?
(Aan vicepremier De Sutter (Groen), die
naar Servië vloog voor een verboden
gay-pride. Blijkbaar zijn alle problemen met Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven, Telecommunicatie en Post – de bevoegdheden van De Sutter – opgelost, want er is massa’s tijd voor dit soort profilering. Betaalt ze dit uit eigen zak? De Sutter nam journalisten mee: wie heeft hun vlucht betaald? Heeft België een nieuwe minister van Buitenlandse Zaken?)
Hoe lang gaat u nog doen alsof de keizerin kleren draagt?
(Aan Wetstraatjournalist Bart Brinckman, die
worstelt met de leugens van Tinne Van der Straeten (Groen): ‘Eigenlijk is het een raadsel waarom een slimme minister zich laat vangen aan zo’n domme communicatie’. Al sinds de start van Vivaldi proberen journalisten Van der Straeten neer te zetten als de slimme minister, een technocrate bijna: eindelijk een ‘expert’ op Energie! Zoveel blunders, leugens en blinde dogma’s later: wie trapt er nog in?)
Welke politieke boodschappen mag een reuzin brengen?
(Aan het (linkse) districtsbestuur van Borgerhout, dat
een reuzin ‘Amazonia’ maakt voor de Reuzenstoet: ‘Ze komt op voor klimaatrechtvaardigheid’. Stel je even voor dat een lokaal bestuur van rechtse signatuur een reuzin ‘Lampedusa’ zou maken die in een optocht pleit voor
pushbacks. Het kot zou te klein zijn. De linkse agenda mag echter overal, altijd en op élke manier gepromoot worden.)
Hoe ‘klimaat-neutraal’ zal dat nieuwe orgaan zijn?
(Aan Klimaatminister Zakia Khattabi, die een ‘
OCAD voor het klimaat‘ opricht. Het kan nuttig zijn om klimaatfenomenen objectief in kaart te brengen, maar hoe zwaar zal de Ecolo-minister wegen op de selectie van de experts? Hoeveel vrijheid krijgt het ‘multidisciplinair team’ als het gaat over politiek gevoelige onderwerpen? Het standpunt over kernenergie kan een eerste lakmoesproef zijn.)
Hoeveel aandacht zou dit conflict krijgen in Antwerpen?
(Aan schaduwburgemeester Filip Watteeuw (Groen), die in
een bittere speech sprak over de problemen binnen de Gentse coalitie. Antwerpen is natuurlijk groter en belangrijker dan Gent – maar een onbenullig dorp is Gent nu ook weer niet. Waarom is elke scheet uit Antwerpen nationaal nieuws, en kunnen we de strubbelingen in Gent altijd vaak alleen op de regio-bladzijden vinden?)
Wanneer mag een aandeelhouder zich moeien met de inhoud?
(Aan de critici van ‘De tafel van 4’, die
gezelschap kregen van telecombedrijf Telenet: ‘Telenet veroordeelt het gebruik van het n-woord ten zeerste en vindt het vreselijk dat dit vandaag nog kon gebeuren. Het zorgde ook binnen de Telenet-muren voor veel verontwaardiging’. Je zou verwachten dat er een stroom opiniestukken volgt: schandalig dat een aandeelhouder zich zo moeit met redactionele inhoud! Wat een ongeoorloofde druk op de programmamakers! Maar neen. Bedrijven mogen zich blijkbaar moeien met redactionele keuzes. Zolang de bedrijven woke zijn.)
Wie heeft u op welke plaats aangevallen?
(Aan televisiemaakster Tess Uytterhoeven, die
in Humo getuigt: ‘Ik ben fysiek aangevallen vanwege mijn geaardheid. Daar kwam schaamte van, en zelfcensuur’. Het is zelfs de kop van het interview, maar in het gesprek is het een bijzin waar niet op doorgevraagd wordt. Terwijl het toch belangrijk is om te weten wat voor mensen holebi’s aanvallen en op welke plekken vrouwen niet veilig zijn.)
Hoeveel eieren moeten we leggen onder allochtonen?
(Aan ‘specialist inclusieve communicatie’ Hanan Challouki, die
een voorbeeld geeft van een ‘microagressie’: ‘Werkgevers zeggen vaak: ‘als we jou zouden aanwerven, zou er al meer diversiteit zijn binnen het team’, maar dat soort subtiel gedrag kan een schadelijk effect hebben op het mentale welzijn van de sollicitant. Want een werkgever geeft hier vooral aan dat hij de persoon aanwerft vanwege de migratieachtergrond’. Welk ‘schadelijk effect’ heeft dit overgevoelig overdrijven op de perceptie van allochtonen?)
Waar haalt u dit toch allemaal?
(Aan minister van staat Johan Vande Lanotte, die zijn groot licht
laat schijnen over migratie: ‘Wij kunnen niet half Afrika opvangen, maar we kunnen ook niet beletten dat ze naar hier komen. Je moet ervoor zorgen dat die mensen niet móéten vluchten: door de Sahel-regio te ontwikkelen, bossen aan te planten en aan klimaataanpassing te doen. Investeer dáár geld in, in plaats van naar de maan te gaan’. Zoveel vragen hierbij. Waarom stelt Humo geen enkele tegenvraag? Hoe kan dit doorgaan voor een serieuze analyse? Hoeveel gaat dat allemaal kosten? Waar zouden we vandaag op technologisch gebied staan als we niet naar de maan waren gegaan? Wat onderscheidt uw ‘oplossing’ juist van modern kolonialisme? Hoezo zouden we migratie niet kunnen tegenhouden?)
Hoe noemen we een beslissing gebaseerd op huidskleur?
(Aan ex-VDAB-baas Fons Leroy, die
vlakaf pleit voor racisme: ‘Het is beter om een iets minder goede kandidaat aan te werven met een migratieachtergrond, dan om de beste kandidaat aan te werven die geen migratieachtergrond heeft’. Alsof mensen nog niet kwaad genoeg zijn omdat de overheid hen in de steek laat: moeten ze ook nog dit soort onzin slikken, elke dag opnieuw.)
Wie verzint dit toch allemaal?
(Aan architecte Apolline Vranken, die
groot onrecht ziet op de speelplaatsen van scholen: ‘In het midden voetballen de jongens, rondom houden de meisjes en de niet-voetballers zich op. Vanaf de lagere school krijg je zo als meisje het idee mee dat je niet in het centrum van de ruimte thuishoort, maar in de periferie’. Wil iemand dit slachtofferdenken eens verbannen naar de periferie?)
Hoe gênant is deze heiligverklaring?
(Aan documentairemaker Isabel Junius, die wijlen Caroline Pauwels omschrijft als ‘een kind van de zomer en van het licht’. Het is niet alleen de rouw om Elisabeth Windsor die geen maat kent.)
Wat onderscheidt jullie nog van een Britse tabloid?
(Aan De Standaard, die vorige week dinsdag
2 volledige bladzijden veil had voor de vraag: ‘Hebben de Britse prinsen William en Harry en hun echtgenotes de strijdbijl begraven?’. De Standaard voelt zich hoog verheven boven veel Vlamingen en zeker boven alle andere Vlaamse kranten – terwijl het uiteindelijk ook maar een boulevardblaadje is.)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
