Vergeten vragen van de voorbije week (198)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wanneer gaat u eens échte conclusies trekken?

(Aan voorzitter Egbert Lachaert, die een teambuilding tussen zijn Open Vld en de MR annuleerde: te veel frictie. Eerder stuurde Lachaert ook eens zijn kat naar een MR-familiedag. Wat kan hij anders doen? Open Vld is verschrompeld en heeft elk MR-parlementslid hard nodig om het premierschap van De Croo een béétje te rechtvaardigen. Hij heeft nu zelfs MR-mandatarissen nodig om de Open Vld-regeringsfuncties in te vullen. Lachaert voert een klein oorlogje uit met Bouchez, maar moet tegelijkertijd blijven doen alsof er in België nog politieke families bestaan.)

Voor wie wordt de mantel der liefde bovengehaald (en voor wie niet)?

(Aan journalist Guy Van Vlierden, die betoogt dat Yassine Mahi maar een verwarde man was: ‘De uitroep Allahoe akbar lijkt in dit geval vooral een wanhoopskreet — en om herhaling te voorkomen , moet er harder nagedacht worden over de aanpak van gevaarlijke mentale problemen dan die van de jihad’. Het is altijd interessant om te zien wie er in onze media in de wind moet staan – en wie er uit de wind wordt gezet. Zelfs als een moordende moslim zijn motief letterlijk uitschreeuwt, zijn er nog journalisten die ons uitleggen hoe we dat eigenlijk moeten verstaan.)

Hoe snel zijn jullie bang voor een kleine groep activisten?

(Aan het stadsbestuur van Brussel, dat overweegt om stripmuren weg te halen ‘als er zich nog problemen voordoen’. De ‘problemen’ bestaan alleen in de ogen van een actiegroepje, dat de stripmuren (met onder meer Jommeke en Kiekeboe) ‘seksistisch’ en ‘racistisch’ vindt. De stripmuren zijn nu net een van de leukere details in een hoofdstad die voorts vaak erg lelijk is. Hoeveel mensen willen die nu echt weg?)

Wat zijn de verschillen tussen secundair en hoger onderwijs?

(Aan hoofdredacteur Karel Verhoeven, die net als de rest van De Standaard hoofddoeken in de scholen wil: ‘Aan hogescholen en universiteiten kan men ongehinderd een hoofddoek ­dragen, en dat leidt niet tot het soort groepsdruk, samenscholing of indoctrinatie waar het middelbaar onderwijs zo voor vreest’. Stel even dat dit zo zou zijn – Verhoeven beweert, maar bewijst dit niet. Ten eerste is 12 jaar een meer kwetsbare leeftijd dan 21 jaar. Ten tweede hebben moslima’s in grote aula’s geen numeriek overwicht: in veel scholen is dat wel even anders.)

Wanneer laten jullie deze brave moeders met rust?

(Aan gelijkekansencentrum Unia, dat overweegt om de Antwerpse vzw Moeders voor Moeders voor het Hof van Cassatie te dagen. Alsof deze hele rechtszaak nog niet gênant genoeg was, voelt Unia ook niet aan wanneer het tijd is om de juridische strijdbijl te begraven. Een prachtige vzw wordt zo verder gecriminaliseerd, met uw belastinggeld.)

Welk systeem heeft het meeste mensen uit armoede gehaald?

(Aan columniste Martha Balthazar, die denkt dat honger voortvloeit uit ons systeem: ‘We moeten honger erkennen als een wapen, als een onderdrukkingsmiddel en als collateral damage van het mondiale kapitalisme’. Balthazar negeert dat er geen enkel systeem in de menselijke geschiedenis zo succesvol is geweest om mensen uit extreme armoede te tillen. Waarom zou je dat soort feiten ook in de weg laten staan van je slogans?)

Hoe goed kan u tellen?

(Aan Tinne Van der Straeten (Groen), die vindt dat ze hard wordt aangepakt om één quote: ‘Eén keer was ik eens niet op mijn qui-vive om de juiste quote op de juiste plaats te geven. Als minister moet je blijkbaar altijd perfect zijn’. U weet niet eens over welke van haar vele ongelukkige quotes dit gaat. Onze Energieminister heeft ofwel geen telraam, ofwel geen spiegel.)

Wie voelt zich gerepresenteerd door de Mona Lisa?

(Aan de voorzitter van de Universiteit Leiden, waar een schilderij van blanke en rokende mannen nu een probleem is: ‘Niet iedereen voelt zich door dit beeldbepalende werk gerepresenteerd’. Van bestuurders van universiteiten werd vroeger een zekere intelligentie verwacht. Wie heeft ooit gezegd dat kunst (iedereen) moet representeren?)

Hoe kon zo’n systeem zo lang bestaan? ;

(Aan de VRT, nu blijkt welke gunstregelingen er bestaan voor de productieploeg van soap ‘Thuis’. Zo is er onder meer een constructie waarbij elke medewerker een kilometervergoeding krijgt voor de afstand tussen de officiële werkplek in Brussel en de feitelijke werkplek in een Leuvense studio – ook al wonen medewerkers vlakbij de studio in Leuven en leggen ze die afstand nooit af. De fictieve reis tussen Brussel en Leuven telt bovendien als officiële werktijd! Hoeveel van dat soort afspraakjes bestaan er nog bij onze openbare omroep?)

Recenseert u een tv-reeks of uw mede-Vlamingen?

(Aan tv-recensent Ronald Meeus, die racistische profilering ziet als een deel van de ‘condition flamande’ (sic). Dat staat dan nota bene in de bespreking van een tv-reeks – waar meer woorden vuilgemaakt worden aan het vermeende racisme van gewone Vlamingen dan aan de reeks in kwestie. Het is zo typisch dat je deze zelfhaat zelfs in tv-recensies door de strot geramd krijgt. Sommige types kunnen gewoon aan niets anders denken, over niets anders schrijven.)

Welke bevolkingen moeten gemengd worden?

(Aan Thuis-acteur  Yemi Oduwale, die een oplossing ziet: ‘Pas als 80% van de bevolking gemend is, zal racisme stoppen’. Oduwale heeft Nigeriaanse roots: zou ook de bevolking van Nigeria voor minstens 80% gemengd moeten worden met andere rassen? Tenzij Oduwale gelooft dat Nigerianen niet vatbaar zijn voor racisme, natuurlijk. Maar als we ook daar moeten mengen: hoeveel blanke Europeanen moeten zich dan gaan vestigen in Nigeria?)

Wat dacht u van eigen verantwoordelijkheid?

(Aan theatermaker Anoek Nuyens, die bekent dat ze ‘koopziek’ is: ‘Het voelt niet meer als keuzevrijheid, maar als een fundamenteel probleem. Bestaat er nog wel vrijheid van consumptie? Is het niet eens tijd dat we wat meer beschermd worden tegen wat we denken te willen? Zou de overheid geen schild moeten vormen tegen ons doorgeslagen koop­gedrag en onze verspilling?’. Er gaat geen dag voorbij of je kan in een kwaliteitskrant weer een nieuwe kerntaak voor onze overheid ontdekken.)

Hoeveel voorstellingen blijven er dan nog over?

(Aan cabaretier Raf Walschaerts, die ongerust is over bepaalde evoluties: ‘Ik haak af als ik naar een voorstelling kijk en ik voel al na 10 minuten wat de onderliggende ethische boodschap is. Ik kom dat de laatste tijd te veel tegen. Dat boodschapperige, moraliserende, met een grote wijsvinger’. Zijn er inderdaad nog veel theatervoorstellingen die helemaal niets zeggen over klimaat, migratie, ongelijkheid…?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.