Vergeten vragen van de voorbije week (22)
Vergeten vragen
foto © Reporters
Waarschuwing: mogelijk vindt de VVJ onderstaande tekst ‘veralgemenend, ongenuanceerd, plat en populistisch’. Het zij zo.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week zijn veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wie gaat dat grapje betalen?
(Aan vrouwenvereniging Femma, waar alle werkneemsters volgend jaar overschakelen op een 30-urige werkweek met volledig behoud van loon. Nu moet u weten dat Femma dit jaar meer dan 2 miljoen euro subsidie krijgt van de Vlaamse Overheid – en daarmee is het voormalige KAV één van de zwaarst gesubsidieerde verenigingen in ons land. Of hoe de belastingbetaler moet opdraaien voor de stunts van dat clubje.)
Wanneer is dit ooit voorgelegd aan de Europeanen?
(Aan hoogleraar demografie Eric Kaufmann, die in De Morgen vertelt dat blanken zullen uitsterven en vervangen zullen worden door ‘beige’ mensen. Dit wordt voorgesteld als een onafwendbaar feit en een natuurlijke, normale, zelfs positieve evolutie. Nochtans worden rechtse stemmen die waarschuwen voor ‘omvolking’ doorgaans weggelachen. Zoektip in dit verband: Coudenhove-Kalergi.)
Welk verschil is er nog tussen De Morgen en De Standaard?
(Aan journalist Koen Vidal, die De Morgen inruilt voor De Standaard. Hij treedt in de voetsporen van onder meer Ruud Goossens, Filip Rogiers, Steven Samyn en Bert Bultinck. Welke eigen identiteit hebben kranten nog als journalisten zo vlotjes heen en weer bewegen tussen titels? De stellingnames, analyses, obsessies en blinde vlekken zijn bij De Standaard en De Morgen ondertussen identiek en onderling inwisselbaar.)
Wanneer zijn de communisten zich gaan verzetten tegen de nazi’s?
(Aan Raoul Hedebouw, die in Humo één van zijn favoriete leugens opdist: ‘De communisten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog het verzet geleid tegen de fascisten. Waarom vertelt De Wever dat nooit?’. Misschien omdat Bart De Wever weet dat Stalin de Tweede Wereldoorlog heeft mogelijk gemaakt, door een Duivelspact te sluiten met Hitler. In bezet Europa hebben de communisten zich pas volop geëngageerd in het verzet toen de nazi’s het pact verbraken door Rusland binnen te vallen in 1941.)
Waar is de tijd dat een jihadistische aanval op een agent nog groot nieuws was?
(Aan onszelf, nu we niet eens meer met de ogen knipperen wanneer een geweldenaar in het hart van onze hoofdstad met een mes en de eeuwige kreet ‘Allahu Akbar‘ politieagenten te lijf gaat. In de televisiejournaals is het nog maar een kort bericht, ruim ná de lokale coalitievorming in Antwerpen en een spijtoptant in een of ander voetbalschandaal.)
Wat voor soort jobs creëert die diversiteit?
(Aan Joris Breynaert, één van de schooldirecteurs die in Knack de lof zingt van de toenemende ‘diversiteit’ op de schoolbanken: ‘Jobs, jobs, jobs, is dat niet wat de Regering Michel wil? Wel dan, diversiteit creëert jobs’. Breynaert verwijst onder meer naar de 9 extra zorgleerkrachten die de Centrumschool Denderleeuw kreeg nadat het aantal allochtone leerlingen steeg van 2% (2000) naar 52% (2018). Het klopt inderdaad dat er door de ‘diversiteit’ fors meer zorgleerkrachten, integratiecoaches en straathoekwerkers nodig zijn, maar dat zijn allemaal jobs die de staatskas geld kosten in plaats van opbrengen. Waar zijn al die tandartsen en loodgieters die ons beloofd waren?)
Hoeveel volksprotest mogen we verwachten als straks de kilometerheffing wordt opgelegd?
(Aan alle voorstanders van de kilometerheffing, nu vooral in Frankrijk een halve volksopstand is uitgebroken tegen de vergroening van de verkeersbelastingen. In alle berichtgeving over de ‘gele hesjes’ wordt opvallend om de hete brij gedraaid: dit protest keert zich resoluut tegen maatregelen van de groenen, zo doodgeknuffeld door de media. Het is duidelijk dat veel mensen niet willen opdraaien voor de groene utopie.)
Wanneer gaat Wallonië eens herstellen van de sluiting van de zware industrie?
(Aan econoom Etienne de Callataÿ, die in Knack nog maar eens beweert dat de lage werkgelegenheidsgraad in Wallonië toegeschreven moet worden aan het verdwijnen van het verdwijnen van de op kolen en staal gebaseerde industrie. Hoe lang horen we dat verhaal nu al? En vooral: hoe lang gaan we het nog moeten horen?)
Waarom stoort u zich niet aan deze inperkingen op de persvrijheid?
(Aan Geert Bourgeois, die in het Vlaams Parlement verklaarde dat hij als minister-president geen graten ziet in het Migratiepact van Marrakesh. Bourgeois zei dat er maar drie passages uit het pact betrekking hebben op Vlaamse bevoegdheden, maar 1 van die 3 is wel de beruchte passage 17 over het inperken van de vrije meningsuiting en het actief promoten van een positief sfeertje rond migratie. Een minister-president die niet pal staat voor de persvrijheid, is dringend toe aan zijn pensioen.)
Waarom zijn titels zo belangrijk voor u?
(Aan Kristof Calvo, die ‘titelvoerend eerste schepen‘ wordt in Mechelen – terwijl hij gewoon parlementslid blijft. Calvo laat zich ook ‘fractieleider’ noemen, zelfs wanneer Ecolo-Groen in de Kamer aangevoerd wordt door Jean-Marc Nollet. Je zou kunnen zeggen dat Calvo met de vondst ‘titelvoerend eerste schepen‘ een soort van politieke nieuwigheid lanceert. Je zou ook kunnen zeggen dat hij een beetje een praalhans is.)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.