Vergeten vragen van de voorbije week (28)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wie zei ook alweer dat rechtse regeringen niets kunnen veranderen aan migratie?

(Aan alle criticasters van de ‘populistische’ regering in Rome, nu blijkt dat het aantal aankomende migranten in Italië vorig jaar gedaald is met -80%. Het is zeer vervelend dat uitgespuwde figuren zoals Salvini of Orban telkens weer uitstekend slagen in het tegenhouden van migranten. De opengrenzenlobby wil u veel liever laten geloven dat massamigratie een feit is waar we niets aan te doen is.)

Hoe geloofwaardig is mevrouw De Ruyter als ombudsvrouw van haar eigen krant?

(Aan de hoofdredactie van De Standaard, die Karin De Ruyter naar voor schuift als nieuwe ombudsvrouw. De Ruyter werkt al jaren voor de krant en klom er op tot chef buitenland. Nu zou zij plots kritisch moeten zijn voor haar naaste collega’s/vrienden. Onvermijdelijk voelt zij zich na al die jaren ook emotioneel verbonden met het instituut De Standaard. Was er nu echt geen bekwame buitenstaander te vinden om de berichtgeving kritisch tegen het licht te houden?)

Waar hebben de rellen in de nieuwjaarsnacht dan wél mee te maken?

(Aan Caroline Vervaet, woordvoerster van de Brusselse Politiezone West, die een cryptische tip geeft over de herkomst van het crapuul in Molenbeek: ‘Met alcohol heeft het niets te maken’. Een gokje: met varkensvlees vast ook niet.)

Maar u bent zelf toch ook al vertrokken uit Molenbeek?

(Aan Sara Oualad, die de Brusselse probleemgemeente verdedigde en een pleidooi hield om vooral te blijven wonen in Molenbeek: ‘Als we nu vertrekken, blijven alleen de degoutanten over’. Je moest al de kleine lettertjes lezen, heel diep verstopt in het artikel, om te vernemen dat Oualad zelf verhuisd is naar Dilbeek: ‘We wonen nu op de buiten, net over de Vlaamse grens, zodat mijn zoon Mohammed meer ruimte heeft’. Tja.)

Hoeveel schade moet er aangericht worden voor u dit probleem ernstig neemt?

(Aan ‘stadsgeograaf’ Eric Corijn, die in De Gazet van Antwerpen de nieuwjaarsrellen relativeert: ‘Hoe komt het dat er niet méér opstand is? Ondanks de wooncrisis, de crisis in het onderwijs en de problemen op de arbeidsmarkt verloopt het samenleven relatief rustig’. Welja, alles is relatief, natuurlijk. Tot ze de VUB kort en klein komen slaan, misschien.)

Wie had het idee om ‘zekerheid’ te claimen als buzzwoord?

(Aan John Crombez, die geen 2 zinnen meer kan uitspreken zonder er ‘zekerheid‘ of ‘zeker van‘ tussen te smijten. We vragen het omdat de Nederlandse zusterpartij van de sp.a blijkbaar exact hetzelfde idee had. Uit een reconstructie van De Volkskrant blijkt dat de Nederlandse reclamegoeroe Marc Oosterhout (N=5) de PvdA het buzzwoord ‘zekerheid‘ van de hand deed. Zouden sp.a en PvdA de kosten voor het reclamebureau delen? Hoe ‘authentiek’ is dat allemaal, John?)

Wat is er juist akelig aan gematigdheid?

(Aan actrice Ruth Becquart, die in de Eindjaarsvragen van Humo niet alleen extreem-rechts van de hand wijst: ‘Ook dat gematigd rechts een normaliteit is geworden, vind ik ronduit akelig’. Hoe angstig staat mevrouw Becquart in het leven?)

Waarom horen we zoveel over Jair Bolsonaro en tegelijk zo weinig over Ma’ruf Amin?

(Aan de hogepriesters van de selectieve verontwaardiging, die niet uitgepraat raken over Brazilië – maar ons niet informeren over Indonesië. De zittende president Joko Widoko heeft de reactionaire schriftgeleerde Ma’ruf Amin  uitgekozen als ‘running mate’ voor de verkiezingen van dit jaar. Amin was de aanjager van een rel die leidde tot de opsluiting van de christelijke gouverneur van Jakarta, hij eist de doodstraf voor homo’s en hij wil religieuze minderheden onderdrukken. En Amin is maar één voorbeeld, uit één land. Moet het echt altijd Trump, Orban en Bolsonaro zijn? Past de rest niet in het frame?)

Wanneer is de universiteit de kleuterklas geworden?

(Aan Herman Van Goethem, die zich als rector van de UAntwerpen wil moeien met de samenstelling van groepjes studenten die samen een groepswerk maken. De diversiteit, weet u wel. Stel je voor dat studenten met dezelfde huidskleur zouden samenwerken! Lees gerust zelf de uitgebreide tips die universiteitsprofessoren (!) krijgen om de groepjes in te delen. Wanneer is deze betutteling toch zo ontspoord?)

Zijn we niet te zelfgenoegzaam over de Brexit?

(Aan de Eurofielen die smalend doen over het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie en pochen dat de EU er sterker uit zal komen. De Nederlands-Britse topeconoom Willem Buiter laat een zeldzaam tegengeluid horen: ‘De EU zal achterblijven als een mondiaal irrelevante politieke speler, verzwakt en gekrompen. Zo’n EU kan geen aanspraak meer maken op, bijvoorbeeld, leidende posities binnen het Internationaal Monetair Fonds en de OESO’.)

Wie heeft u dat politieke kledingadvies juist gegeven?

(Aan Jinnih Beels, die in Dag Allemaal vertelt over de stijladviezen die ze krijgt: ‘Weet je dat me zelfs wordt gezegd dat ik best geen gele kledij kan dragen? Vanwege de link met N-VA. En da’s nu net zo’n mooie kleur’.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.