Vergeten vragen van de voorbije week (40)
Elke week zijn er vragen die journalisten vergeten te stellen.
foto © Reporters
Journalisten zwaaiden vorige week met een bevraging waarin journalisten beweerden dat journalisten niet zó links zijn.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Hoeveel discussie is er op de nieuwsdienst over de klimaatverslaggeving?
(Aan VRT-journalisten, die het toch niet állemaal eens kunnen zijn met de klimaatkoers die de hoofdredactie gekozen heeft. Er moeten toch stilaan dissidenten opstaan, zeker nadat de VRT vorige week haar volle gewicht heeft gesmeten voor een Grondwetswijziging om een klimaatwet mogelijk te maken. De obsessie voor Anuna kan toch niet gedragen zijn door de héle redactievloer? Er zijn toch journalisten die minder middelen en tijd toebedeeld krijgen omdat alles moet wijken voor de klimaatzaak? Wanneer borrelt het ongenoegen eens over?)
Hoe geschikt is Noël Slangen om commentaar te geven op de campagne?
(Aan De Persgroep, die de hele verkiezingsverslaggeving van VTM en Het Laatste Nieuws gaat ophangen aan de figuur Noël Slangen. Naar aanleiding van de overstap van Jan Mulder en Marc Degryse werd nog eens bevestigd dat De Persgroep ook in de politieke verslaggeving wil werken met ‘vaste gezichten’. Slangen wordt alomtegenwoordig in de campagne: lijsttrekkersinterviews afnemen, columns én een artikelenreeks in Het Laatste Nieuws, een dagelijkse slotbeschouwing op VTM… Terwijl Slangen toch een zeer betwistbare keuze is. Was er echt niemand neutraler?)
Waarom blijft de Vlaamse Regering haar eigen oppositie organiseren?
(Aan minister Koen Van den Heuvel, die trots de oprichting van een eigen klimaatpanel aankondigde. De aanbevelingen van dat klimaatpanel worden ‘gebaseerd op betaalbaarheid’ en ‘verwacht tegen 30 juni’, maar je wéét gewoon dat zo’n panel zal barsten van de activisten die al vóór de verkiezingen allerlei extreme plannen zullen lanceren – maar dan nu met het gefabriceerde gezag van lid van ‘het officiële klimaatpanel van de Vlaamse Regering’. Er is niets dat Vlaanderen beter doet dan legitimiteit – en geld – verlenen aan de buitenparlementaire oppositie.)
Wie zegt dat ze bij de MR hun geweten mogen volgen over het klimaat?
(Aan klimaatactivist David Van Reybrouck, die niet gelooft dat andersdenkende politici hun eigen geweten volgen: ‘Volg uw partijlijn, niet uw geweten’. Van Reybrouck ontwaart de verstikkende partijtucht alleen bij de tegenstanders van zijn geliefde klimaatwet, terwijl de voorstanders toch ook ‘en bloc‘ hebben gestemd. De MR besloot pas op het laatste moment om toch mee te stemmen met Ecolo & Co: zou dat een keuze van de basis of de parlementairen zelf geweest zijn? Of maakt dat niet zoveel uit als ze maar op het groene knopje duwen?)
Hoe bang zijn jullie voor de Europese kiezers?
(Aan het Bureau van het Europese Parlement, dat besloot om geen peilingen meer te publiceren. Vanaf nu zullen de peilingsuitslagen en zetelprojecties alleen nog in een gesloten enveloppe bezorgd worden aan de fracties. Blijkbaar hebben verschillende politieke formaties zich nogal verslikt in de eerste resultaten. De ‘eurosceptici’ wonnen te sterk in de peilingen en dus werd de beloofde openheid weer afgevoerd. Maar of de ‘populistische golf’ daarmee nu afgewend is?)
Waar eindigt de controledrift van de klimaatdrammers?
(Aan fysicus Annick Vansevenant, die op de VRT-website mag pleiten voor de verplichte rantsoenering van brandstof, transport, energie en zowat alle andere aspecten van het leven. Het is soms wonderlijk wat onze openbare omroep allemaal een publicatie waard vindt, zonder veel kritische vragen te stellen. Wie zal bepalen hoe er gerantsoeneerd wordt? Hoeveel ambtenaren heb je nodig om de rantsoenering te handhaven? Wanneer in de geschiedenis was een rantsoenering ooit succesvol?)
Waarom neemt u geen voorbeeld aan de Spaanse regering?
(Aan Alexander De Croo, die staat te popelen om Belgische excuses aan te bieden voor de kolonisatie van Congo – zelfs al zijn er weinig Congolezen vragende partij. Dan heeft de Spaanse regering toch meer ruggengraat: de Madrileense excellenties stuurden de Mexicanen meteen wandelen toen vorige week de vraag kwam om excuses aan te bieden voor de verovering van de Nieuwe Wereld. Zou er wat meer trots zitten in ons Vlaamse bloed, als de Spanjaarden hier langer waren gebleven?)
Wat vinden jullie zo innemend aan het communisme?
(Aan Knack, dat een forum geeft aan de oude communist Alain Badiou: ‘Misschien is enige mate van geweld onvermijdelijk in het revolutionaire proces, maar alleen om je te verdedigen tegen het geweld van de vijand en om je politieke vooruitgang veilig te stellen’. Badiou pleit voor een nieuw communisme, maar krijgt geen énkele vraag over alle doden van het oude communisme. Je kan je niet voorstellen dat een oude fascist zo’n open doekje krijgt, maar in de media zie je wel regelmatig dat oude communisten worden opgevoerd als charmante opaatjes – alsof hun ideologie niet keer op keer in diskrediet is gebracht.)
Wanneer zijn de kathedralen gebouwd?
(Aan filosoof Maarten Boudry, die volhardt in een historisch misverstand: ‘Het millennium tussen de vijfde en vijftiende eeuw staat niet voor niets voor niets bekend als ‘de duistere middeleeuwen’. Het was een tijd van stilstand en terugval, van dogmatisme en barbaarsheid’. Alsof Europa pas door de Renaissance werd bevrijd van haar christelijke ketenen. De waarheid is dat geen enkele serieuze historicus nog spreekt over ‘de duistere middeleeuwen’: een tijdperk dat in werkelijkheid grote kunst en cultuur heeft voortgebracht.)
Wat betekent ‘neutraliteit’ in de academische wereld?
(Aan professor Eva Brems, die zich als gewezen groene nooit gestigmatiseerd heeft gevoeld: “In de academische wereld wordt Groen door collega’s als neutraal beschouwd“. Pijnlijk, zeker als je weet hoe rechtse of flamingante academici vaak met de nek worden aangekeken.)
Hoe spontaan zijn uw tweets?
(Aan Kristof Calvo, nu zijn ex-collega Eva Brems een boekje open doet over de sociale media-strategie van Groen: ‘Ik was nog niet actief op sociale media, maar de partij eiste dat ik daar onmiddellijk verandering in bracht. Ik moest meerdere keren per dag tweeten en minstens een paar keer per week iets op Facebook plaatsen, in de hoop zo journalisten te prikkelen. Eigenlijk verwachten ze dat je een soort mediahoer wordt’. Dit werpt een heel nieuw licht op het gedrag van groenen zoals Calvo. Wij dachten altijd dat Kristof uit zichzelf een soort mediahoer geworden was, maar wie weet is hij eigenlijk het slachtoffer van partijstrategen?)
Waarom kwam de blanke man eerst aan zet?
(Aan de schaakgrootmeesters Anish Giri en Magnus Carlsen, die een statement maakten tegen racisme door een spelletje te starten met een zwarte pion – waar de eeuwenoude regels voorschrijven dat wit altijd begint. Het was echter nog steeds de roomblanke Noor Magnus Carlsen die de openingszet mocht doen – en niet de half-Nepalese Giri. Het racisme blijft dus ook in de schaakwereld voortwoekeren. Zou het toch niet beter zijn dat elke blanke speler voortaan zijn spelletje schaak begint met een welgemeende ‘sorry’?)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Tags |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.