Vergeten vragen van de voorbije week (48)

Ook de voorbije weken werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wat kunnen we afleiden uit de vlucht van de vogels?

(Aan Marc Van de Looverbosch, die de luisteraars van Radio 1 toevertrouwde dat Wouter Beke een paarse das droeg: ‘Het zou misschien wel op iets kunnen wijzen’. We weten dat er veel (te veel) zendtijd gevuld moet worden in de aanloop naar de verkiezingen, maar zo heel af en toe verliezen zelfs de beste journalisten zich in details. Die campagne voor de verkiezingen duurt altijd een week te lang.)

Waarom spreken we niet over een ‘bloedrode zondag’?

(Aan iedereen die de term ‘zwarte zondag’ hanteert en daarmee alleen verwijst naar de verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang. Waar is de onheilspellende term voor de opmars van de communisten? Als dit Vlaams Belang opgang maakt in de peilingen komen we krantenpagina’s tekort voor analyses en waarschuwingen. Maar er is veel minder dramatiek indien extreemlinks doorbreekt.)

Op wie hebben jullie gestemd?

(Aan de krantencommentatoren die hun voorkeur impliciet duidelijk maken in duizend editorialen, maar die nooit het lef hebben om hun kaarten werkelijk op tafel te leggen. We hebben in Vlaanderen het slechtste van twee werelden: onze media zijn zeker niet neutraal, maar ze kiezen evenmin partij. Kranten pakken sommige politici aan op pietluttigheden en schermen andere politici zorgvuldig af, maar tot een expliciet stemadvies komt het nooit. Misschien hebben de hoofdredacteurs geen zin om vijf jaar lang verantwoording te moeten afleggen voor hun keuze?)

Hoe vaak zal er nog verwezen worden naar deze peiling?

(Aan alle journalisten, nu blijkt dat de academische wereld massaal voor Groen stemt. Dit is nuttige informatie, want academici komen vaak aan bod in onze media. Het zou goed zijn als er af en toe terugverwezen werd naar deze peiling, bijvoorbeeld wanneer er weer eens een stoet professoren een handtekening heeft geplaatst onder een progressief opiniestukje. Onze kinderen worden gevormd door docenten die vooral naar links neigen en daar kan niet vaak genoeg aan herinnerd worden.)

Wat heeft Vlaams Belang u beloofd?

(Aan Jan Van Puyvelde, die zijn ‘Partij voor de Dieren’ verbond met Vlaams Belang. Misschien doet Van Puyvelde dat vanuit een oprechte overtuiging. Misschien is hem iets beloofd. Moeten we hem binnenkort aanspreken als (gecoöpteerde) senator Van Puyvelde?)

Wat heeft een politieke partij zich te moeien met schoolboeken?

(Aan de partij Groen, die in het verkiezingsprogramma pleit voor nog meer indoctrinatie op de schoolbanken: ‘Schoolboeken en eindtermen hebben meer oog voor diversiteit en voor de gevolgen van stereotypen. Educatieve uitgeverijen maken samen met scholieren en experten bindende standaarden voor accurate beeldvorming over gender, relatievormen, gezinstypes, culturele diversiteit en koloniale geschiedenis’. Griezelig: één van de winnaars van de verkiezingen wil de eigen wereldvisie nog meer doorduwen op de schoolbanken. En het is nu al zo erg.)

Hoe positief bent u zelf?

(Aan actrice Hilde Van Mieghem, die vervuld is van haat: ‘Al sinds mijn jeugd heb ik een hekel aan katholieken’. Vervang in dat zinnetje ‘katholieken’ eens door eender welke andere geloofsgroep. Uiteraard jammerde Van Mieghem in hetzelfde interview over de polarisering: ‘Ik zou zo graag pósitieve mensen horen’. Tja.)

Wat is er mis met joodse vrienden?

(Aan iedereen die viel over de N-VA-brief aan de joodse gemeenschap. Journalisten zouden eindelijk die onnozele vergelijking achterwege moeten laten: de joodse gemeenschap is de islamitische niet. De historische en culturele band met onze samenleving is anders, de verhoudingen zijn anders en de problemen zijn zeker anders. Het is eerbaar om een vriend te willen zijn van christenen en joden, maar liever niet van moslims. Niet elke religie is hetzelfde.)

Wanneer mag nuance wijken voor marketing?

(Aan Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck, die het prima vindt dat The Guardian kiest voor militant taalgebruik over klimaat: ‘De krant is altijd wat activistisch geweest. Het is ook marketing die het merk versterkt‘. Omwille van die marketing wil The Guardian nu alle klimaatsceptici omschrijven als ‘ontkenners’ en wordt ‘klimaatverandering’ liever ‘klimaatcrisis’. Dat is niet het taalgebruik van een kwaliteitskrant, maar van een sekte. Nooit gedacht dat Vlaamse journalisten ‘marketing’ zouden inroepen als vrijbrief voor minder nuance. Maar voor het klimaat is blijkbaar alles toegestaan…)

Hoe beoordeelt u de Operatie ‘Propere Handen’?

(Aan minister van Sport Philippe Muyters, nu het ernaar uitziet dat de Operatie ‘Propere Handen’ met KV Mechelen en SK Beveren opnieuw twee Vlaamse provincieclubs gaat offeren. Zo ging het ook in het voetbalschandaal rond de ‘Gokchinees’ Zheyun Ye, toen SK Lierse en Verbroedering Geel het gelag moesten betalen – ondanks sterke aanwijzingen tegen verschillende Waalse tweedeklassers. De Belgische voetbalbond en zijn eentalig Franstalige voorzitter mikken opnieuw op Vlaamse clubs. Onder de taalgrens is het voetbalgebeuren blijkbaar proper.)

Tot waar wilt u Brussel uitbreiden?

(Aan Pascal Smet, die de slogan ‘Dilbeek, waar Vlamingen thuis zijn’ wil vervangen door ‘Dilbeek, waar Brusselaars thuis zijn‘. Vroeger werden dat soort provocaties alleen gelanceerd door rabiaat Fransdolle FDF’ers, maar nu staat het ook hip voor sp.a-ministers. In datzelfde interview maakt Smet ook misbaar wanneer het gaat over een Vlaamse bejaarde die in het Brusselse Sint-Pietersziekenhuis niet verzorgd wordt in haar eigen taal: ‘Waarom wil je dat alleen voor een Vlaming in Brussel en niet voor een Bulgaar of een Spanjaard?’. Soms zijn de ergste Vlamingenhaters zelf geboren als Vlaming.)

Hoe kan je een regering samenstellen als je niet eens een liedjesboek kan samenstellen?

(Aan de kiezers van de twee democratieën in dit gespleten land. Zelfs voor het ‘European Union Songbook’ stemden Vlamingen en Walen gescheiden. Men liet in sommige media uitschijnen dat het om één Belgische stemming ging, maar uiteraard kozen Nederlandstaligen en Franstaligen los van elkaar elk drie liedjes om dan zes nummers te laten opnemen in het EU-liedjesboek. De Vlamingen gaven nog één plaatsje aan Brel. Een gelijkaardig gebaar richting Vlaanderen kwam er niet uit het zuiden van het land. We zingen niet samen. U zal het de komende maanden nog merken…)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.