Vergeten vragen van de voorbije week (78)
foto © Image Source /REPORTERS
We wensen alle lezers in 2020 veiligheid en geborgenheid. De journalisten wensen we minder vergeten vragen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Waarom heeft een krant een beeldstrategie over klimaat?
(Aan De Standaard, waar ze goed nadenken over de foto’s die ze plaatsen: ‘Ook De Standaard heeft onderhand genoeg ijsberen en -bergen en vervuilende industrie getoond. Verwacht bij klimaatverhalen voortaan dus meer mensen in beeld’. De Standaard volgt het voorbeeld van The Guardian, waar ze vinden dat foto’s van ijsschotsen of rokende schoorstenen te weinig ‘effect’ hebben en het thema te veel ‘op afstand’ houden. Een journalist kiest het beeld dat het beste past bij een concreet nieuwsverhaal. Een activist bedenkt vooraf een hele strategie voor een heel thema.)
Wie geeft er nu een groene boete aan het openbaar vervoer?
(Aan het Hoofdstedelijk Gewest, dat 101 boetes heeft gegeven aan dieselbussen van De Lijn die passagiers vervoerden in de lage-emissiezone van Brussel. Een groene boete voor collectief vervoer, zo ver zijn we dus. De Brusselse besturen slagen er niet eens in om de bushaltes van De Lijn aan het Noordstation netjes en veilig te houden, maar aarzelt niet om een extra transfertje af te dwingen. En de Vlamingen, zij betaalden braaf.)
Welke verbindende voertaal kan het Nederlands vervangen?
(Aan VRT-presentator Otto-Jan Ham, die het belachelijk vindt om vast te houden aan de Vlaamse identiteit: ‘Het Nederlands is een uitstervende taal, die gaat verdwijnen. Je zou ervan schrikken hoe weinig Nederlands er nog in Amsterdam wordt gesproken. Taal evolueert, je daartegen verzetten heeft geen zin’. Je moet in een samenleving wel met elkaar kunnen communiceren. Als het Nederlands moet verdwijnen, van welke taal zullen we ons dan bedienen? Het Arabisch? Een gedegenereerde vorm van het Engels?)
Hoe lang gaan we demografie nog doodzwijgen?
(Aan iedereen die wegkijkt van de cijfers. Activiste Dalilla Hermans benoemt het wél: ‘Je kunt dan misschien wel luid lopen toeteren dat Vlaanderen aan de Vlamingen is, als 65 procent van de min-25-jarigen in Antwerpen migratieroots heeft, dan heb je verloren, klaar’. Voor wie er nog aan twijfelt: allochtonen zullen nooit aarzelen om de macht van het getal in te roepen.)
Onder welke steen leven jullie?
(Aan iedereen die Jan Jambon pijn wil doen met het verhaal over de asielzoekers die een huis kopen met hun achterstallige kindergeld. De Tijd heeft berekend dat het in een ‘extreem geval’ – met 5 kinderen en 2 jaar in de asielprocedure – om maximaal 32.000 euro kan gaan. Denken de tegenstanders van Jan Jambon nu echt dat dit normaal is? De meeste Vlamingen vinden 32.000 euro een fabelachtig hoog bedrag voor mensen die tijdens de asielprocedure volledig verzorgd zijn door de overheid. Met dat bedrag als eigen inleg kan je in Vlaanderen perfect een lening krijgen om een bescheiden woonst aan te kopen.)
Hoeveel compromissen zijn er gesloten over de imamopleiding?
(Aan de KU Leuven, die als eerste universiteit in Vlaanderen start met een imamopleiding ‘deels in het Nederlands, deels in het Arabisch’. Hoeveel Nederlands en hoeveel Arabisch, vragen vele lezers zich wellicht af. Het is blijkbaar al te veel gevraagd om een normaal Nederlandstalige opleiding in te richten. Bovendien wordt er nauw samengewerkt met Turkije. Hoeveel toegiften zijn er nog zo gedaan, nog voor de opleiding van start gaat?)
Wanneer werd multicultuur de enige cultuur?
(Aan Abbie Boutkabout van KifKif, die vindt dat onze cultuursector nog te weinig bezig is met diversiteit: ‘Dekolonisatie dreigt een containerbegrip te worden. Het woord diversiteit staat vandaag in haast elke visietekst van elke artistieke structuur. Maar in de feiten blijft het vaak bij een zijproject, waardoor het principe niet tot alle delen van de werking doordringt’. Sommige mensen zullen maar tevreden zijn als al onze theaterhuizen alleen nog maar bezig zijn met hun identity politics.)
Wat als we elke stem evenveel gewicht zouden geven?
(Aan kandidaat-premier Koen Geens, die iedere kiezer 5 stemmen wil geven: ‘En laat hem spreiden over verschillende partijen’. In België circuleren veel creatieve ideetjes over nieuwe kiessystemen, maar de meest eenvoudige hervorming wordt steevast over het hoofd gezien: ‘one man, one vote‘. Hetzelfde gewicht voor een Vlaamse en een Waalse stem. Maak elke Kamerzetel even duur. Proberen?)
Wie wil er nu geld aannemen van racisten en nationalisten?
(Aan de Franstalige politici die verontwaardigd waren over een foto van Peter Mertens (PVDA) met Tom Van Grieken (VB). De bakens worden steeds verzet: nu is zelfs fysieke nabijheid een politieke doodzonde. Als dit voor de Franstaligen echt een kwestie van morele hygiëne is, dan moeten we misschien de transfers verminderen a rato van het percentage dat Vlaams Belang en N-VA halen bij de verkiezingen. Wie echt vies is van ‘racisten’ en nationalisten, wil van hen toch geen cent aanvaarden?)
Hoe strookt de linkse retoriek met ‘sociale pacificatie’?
(Aan schrijfster Anne Provoost, die voorwaarden wil verbinden aan de vrijheid van meningsuiting: ‘Burgers moet worden bijgebracht dat het recht op het vrije spreken altijd gepaard gaat met de plicht, minstens het engagement, tot sociale pacificatie’. Slecht nieuws voor alle linkse demagogen die stormlopen tegen de rijken, de bezitters van een bedrijfswagen of – ergsten aller duivels – de blanken mannen van middelbare leeftijd. Hun polarisering is niet goed voor de sociale pacificatie! Enfin, wij willen maar zeggen: er is geen neutrale scheidsrechter denkbaar aan wie je de vrijheid van meningsuiting zou kunnen toevertrouwen.)
Wie heeft jullie gekroond tot hoeders van de moraal?
Voor wie is Jan Jambon zo bevreesd?
(Aan onze minister-president, die geen cheque kwam afgeven bij de Warmste Week. Jambon geeft wel geld, maar wil niet voor de camera: dat zou ‘ongepast’ zijn in tijden van besparingen. Tenminste: dat is de mening du jour van het kliekje professionele zuurpruimen dat onze kranten volschrijft. Al jaren ergeren zij zich aan politici die mee in beeld komen tijdens de Warmste Week. Nu plooit de politiek eindelijk voor een ergernis die misschien niet breder leeft dan enkele ‘weldenkende’ kringen.)
Waarom zou je het ene onevenwicht willen ruilen voor het andere?
(Aan actrice , die vreemde dromen heeft: ‘De jongens haken af, terwijl de meisjes, zeker de allochtone, aan het studeren zijn alsof hun leven ervan afhangt. Met een beetje geluk hebben we straks alleen nog vrouwelijke dokters, advocaten en ingenieurs’. Het is maar wat je geluk noemt, zeker.)
Hoeveel urine heb je nodig voor een DNA-staal?
(Aan het parket van Limburg, dat geen onderzoek meer doet naar de vermeende ‘belaging’ van Anuna De Wever op Pukkelpop: ‘onvoldoende sporen naar identificeerbare verdachten’. Nochtans had het volgens de believers urine geregend op en rond de tenten van enkele klimaatmeisjes. Dan heb je eens verdachten die zo vriendelijk zijn om DNA-stalen achter te laten, dan nog blijven ze spoorloos…)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.