Vergeten vragen van de voorbije week (85)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoeveel betaalt een bedrijf voor een training in diversiteit?

(Aan Jozefien Daelemans, die als consultant bedrijven adviseert over inclusieve beeldvorming en trainingen geeft in culturele diversiteit. Uiteraard is Daelemans lelieblank, maar ze heeft toch maar een beroep kunnen maken van multicul. Het diversiteitsdiscours is meer dan alleen een linkse hobby: het is ook een links verdienmodel.)

Wanneer is een handeltje in papieren nieuwswaardig?

(Aan de media die amper aandacht hadden voor de aanhouding van Alain Nimegeers (MR): ‘op verdenking van corruptie, oplichting en bendevorming’. De kans is groot dat u hier voor de eerste keer leest over deze Brusselse politicus, die illegalen liet betalen voor verblijfsdocumenten. Het contrast met de eindeloze berichtgeving over  (N-VA) is wel erg groot. Het moet zijn dat er geen foto’s bestaan waarop Alain Nimegeers poseert met Theo Francken.)

Hoe broos is uw ego, beste Conner?

(Aan Conner Rousseau, die niet langer de koning van sociale media is: ‘Van Griekens eerste filmpje werd op één dag meer dan 247.000 keer bekeken. De meest bekeken post van Rousseau haalt 7.333 views. ‘Maar Van Grieken zal zijn ­trollenleger wel hebben ­ingezet’, verdedigt Rousseau zich’. Sinds de SP.a niet meer de grootste kan zijn bij de kiezer, wou die partij de grootste zijn op TikTok. Het doet blijkbaar veel pijn, als zelfs dát niet meer lukt.)

Hoeveel betaalt de VRT voor een eigen leerstoel?

(Aan de openbare omroep, die blijkbaar geld op overschot heeft: ‘Met de VRT-leerstoel ‘Media in een samenleving in transitie’ wil de openbare omroep ook inzetten op de wetenschappelijke innovatie’. Als ze aan de Reyerslaan willen weten hoe hun toekomst eruit ziet, kunnen ze evengoed naar een waarzegster op de kermis. Zo een leerstoel zal nooit veel meer opleveren dan wat wollige praatjes, altijd braaf genoeg om geldschieter VRT niet te veel voor het hoofd te stoten. Je kan evengoed de theebladeren lezen.)

Wie is er nog Charlie? 

(Aan de Vlaamse journalisten en cartoonisten, die zwegen toen er aan een Belgische universiteit protesten weerklonken tégen Charlie Hebdo. We willen het hier niet eens hebben over die linkse en feministische studenten: die intellectuele verloedering is niets nieuws – ook aan onze universiteiten komen de ‘safe spaces’ er aan. Maar de journalisten die op zo’n moment niet eens hun pen ter hand nemen om Charlie Hebdo te verdedigen: waar is hun eer?)

Hoe hebt u kunnen overleven als u echt zo goedgelovig bent?

(Aan schrijfster Kristien Hemmerechts, die zich liet bedotten door een oude truck: ‘Je vraagt iemand om voor jou een ticket te kopen, want je hebt geen geld. Binnen het half uur ga je met dat ticket naar het loket en wissel je het in voor geld’. Soms vraagt een mens zich af: zijn er echt nog mensen die daar intrappen? Maar ja: er is altijd iemand die daar nog intrapt. Haar naam is Kristien Hemmerechts. Hoe kan het dat zij nog steeds niet al haar geld is kwijtgespeeld aan een Nigeriaanse prins?)

Wat vinden jullie zo charmant aan methodescholen?

(Aan De Morgen, waar meteen tegengas gegeven werd toen bleek dat oud-leerlingen van Steinerscholen slechter presteren in het hoger onderwijs. Eigenlijk zijn methodescholen alles waar De Morgen beweert tegen te zijn. Sektaire en preutse navelstaarders, die samenhokken in doorgaans homogeen blanke concentratiescholen. Maar… de ouders zijn in de regel bakfietsbobo’s die De Morgen lezen.)

Wie wordt Brussels kampioen politieke correctheid?

(Aan Pieter Elsen en Cecile ­Leclercq, twee zuurpruimen die alle parken rookvrij willen maken: ‘Veel mensen gaan net naar een park voor een beetje natuur in de stad. Een roker naast je op het bankje, dat klopt niet’. Gelukkig is er nog een beetje gerechtigheid: de Brusselse beweging voor rookvrije parken krijgt nu zelf kritiek omdat ze gebruik maakten van het citaat ‘La cigarette aux lèvres d’une femme lui sied autant qu’une dent en moins à son sourire‘. Zulke woorden heten anno 2020 ‘seksistisch’. Ook de peuk-in-het-park-politie moet nu ondervinden: het kan altijd nóg politiek-correcter.)

Welke grote organisatie kan zich in stilte blijven hullen?

(Aan Mohamed Laroussi, de Tunesische directeur van de grootste en meest invloedrijke moskee in België: de Al Khalil-­moskee in Molenbeek. De leiding van die moskee weigert botweg te antwoorden op vragen over financiering, ideologische opstelling en aanwezigheid van radicale predikers. Welke instelling kan zich zo’n opstelling permitteren? Zou een school kunnen weigeren om te verantwoorden wat aan kinderen wordt aangeleerd? Mag een sportclub weekend na weekend duizenden fans op de been brengen in een woonwijk zonder dialoog met de gemeente? Waarom leggen wij ons neer bij deze arrogantie?)

Wie had dat zien aankomen? 

(Aan de PS-burgemeester van Anderlecht, die bezorgd is over bepaalde partijgenoten: ‘De PS zal op een bepaald moment het debat zal moeten voeren over de laïcité. We zien un repli identitaire, een terugplooien. Als politicus moet je voor iedereen werken en niet alleen voor de gemeenschap die je denkt te vertegenwoordigen’. De socialisten gaan in Brussel nog hele pijnlijke lessen moeten leren.)

Welke flauwe grapjes zijn zendtijd waard? 

(Aan de VRT, die oog had voor de échte bedreiging van het coronavirus: ‘Sinds de uitbraak merken mensen met Aziatische roots dat ze vaker geconfronteerd worden met racistische of beledigende opmerkingen’. Een jongeman met Aziatische trekken getuigde hoe hij liep te hoesten en dan mopjes moest horen zoals: ‘Je hebt het virus toch niet meegebracht, he?’ Allicht geen topmop – maar toch ook geen item in het Journaal?)

Wat verwacht je anders van een klucht met James Cooke?

(Aan de twee journalisten van De Morgen, die naar een bonte avond met Gert Verhulst en  gingen: ‘We waren er voor de fun, het leek ons heerlijk fout. Maar de homoseksualiteit van Cooke, die negentig procent van het stuk domineerde, trok alle aandacht naar zich toe’. Verlichte hipsters houden van ‘ironisch’ fout, maar zijn geschokt als ze nog eens in aanraking komen met ouderwets volksvermaak. Natuurlijk is het platvloers en gemakkelijk,  maar heeft James Cooke ooit fijnbesnaarde en complexe kunst beloofd?)

Wie mag onbeschoft protesteren?

(Aan journaliste Bieke Purnelle, die vindt dat boze mensen niet keurig of verfijnd moeten zijn: ‘Protest is niet beleefd. Protest ontstaat wanneer woede en urgentie elkaar vinden in een momentum’. Purnelle heeft wel (alleen maar) linkse voorbeelden in gedachten: speeches van Trump verscheuren, N-VA-ministers uitjouwen, strijden voor vrouwenrechten, protesteren tegen extreem-rechts. Dat mag allemaal lekker boertig zijn. Maar als mensen op sociale media elke beleefdheid uit het oog verliezen uit woede en onmacht over bijvoorbeeld migratie of vooringenomen media of belastingdruk of onveiligheid of extreem-links, dán hoor je Bieke niet.)

Wanneer gaan jullie de Belgische realiteit eindelijk snappen?

(Aan Patrick Van de Perre van Gazet van Antwerpen, die denkt dat een federale regering best haalbaar is ’tenzij de politieke ego’s te groot zijn geworden’. Alsof die politieke ego’s niet botsen bij de vorming van een Vlaamse of Waalse regering. Dit heeft niets meer te maken met personen: het is een structurenprobleem. Hoe lang kan de ontkenningsfase nog blijven duren?)

Hoe populair is Joris Luyendijk nog?

(Aan de Nederlandse journalist, die een tijd lang vereerd werd in de Vlaamse redactielokalen – zeker toen hij de bankiers van de Londense City op de korrel nam. Hopelijk lezen zijn linkse fans niet wat hij in Humo liet optekenen:  ‘Ik betaal hier met plezier belastingen, want dat geld gaat naar mensen met wie ik een gemeenschap vorm en een historische achtergrond deel. Maar nu lopen hier massa’s mensen binnen die ons verleden niet delen, en die vrouwen, homoseksuelen en atheïsten als minderwaardige wezens beschouwen. Waarom zou ik solidair willen zijn met hen, als ze die ideeën niet willen afzweren? Als je het zo belangrijk vindt om je dochters te discrimineren ten voordele van je zonen, zijn er zestig landen waar je naartoe kunt’. Amen, Joris.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.