Vergeten vragen van de voorbije week (87)

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe trots bent u op uw eigen moedertaal?

(Aan de Borgerhoutse schepen Ben Van Duppen (PVDA), die de inwoners van zijn district oproept om trots te zijn op hun eigen moedertaal: ‘Taal wordt vaak gebruikt om mensen tegen elkaar op te zetten, maar met dit statement willen we verbinden en tegelijk benadrukken dat men best trots op zijn eigen taal mag zijn’. Dit krijg je dus met communisten aan de macht: actieve tegenwerking van integratie. Veel anderstaligen in Borgerhout zijn tweede, derde of vierde generatie: hun moedertaal had al lang Nederlands moeten zijn.)

Wat als we verkleedpartijtjes gewoon afschaffen?

(Aan de criticasters van de musical ‘Pocahontas’, die kwaad zijn omdat een Marokkaanse acteur een indiaans opperhoofd vertolkt. De regisseur had natuurlijk een van de talrijke Indiaans-Vlaamse acteurs moeten casten. Zullen we — nu carnaval voorbij is  — meteen maar alle verkleedpartijtjes verbieden, zodat niemand zich ooit nog beledigd voelt?)

Waarom kiezen mensen nog voor traditionele partijen?

(Aan de sociale wetenschappers die elke week op de proppen komen met een nieuwe verklaring voor het succes van ‘populistische’ partijen. ‘Wie minder ‘instemmend’ is, stemt meer populistisch’ was het inzicht vorige week. Kiezers van ‘populistische’ partijen worden bestudeerd zoals zieke konijnen in een laboratorium. Het zegt meer over de academici dan over de studieobjecten die zij eindeloos ontleden. Je kan je beter afvragen waarom iemand in ’s hemelsnaam nog zou stemmen op een van de aloude machtspartijen.)

Wanneer neemt iemand het Afrikamuseum in bescherming?

(Aan Vlaams minister van Erfgoed Matthias Diependaele, nu het Afrikamuseum monumentale standbeelden aan het oog onttrekt. Zogezegd ‘koloniale’ beeltenissen zitten nu verstopt achter spuuglelijke vodden. De cultuurmarxistische censors  deinzen nergens voor terug. De Vlaamse Overheid moet het museum in het Park van Tervuren geen cent meer gunnen, zolang zij ons erfgoed op die manier mishandelen.)

Wat is dat nu voor belachelijke ‘journalistieke’ vraag? 

(Aan journaliste Cathérine De Kock, die een absurde slotvraag heeft voor voetbalanalist en Ninovieter Wesley Sonck: ‘Je verhuist niet als Guy D’haeseleer in 2024 burgemeester zou worden?’ Sonck lacht de vraag weg — en hij heeft gelijk. In geen honderd jaar stelt een journaliste die vraag aan pakweg comedian Joost Van Hyfte, die in PVDA-Zelzate woont.)

Wanneer sloot de laatste steenkoolmijn in Vlaanderen?

(Aan Barbara Debusschere van De Morgen, die het wel rechtvaardig vindt dat Wallonië meer geld krijgt van Europa: ‘Wij zijn geen arme steenkoolregio. Henegouwen is zich wel nog aan het herstellen van zijn steenkoolverleden’. Nochtans is de laatste steenkoolmijn in Wallonië gesloten in 1984 – meer dan 35 jaar geleden. In Vlaanderen sloot de laatste mijn ‘pas’ in 1992. De Morgen zou zich beter eens afvragen waarom Wallonië maar niet herstelt van het steenkoolverleden. Hoe diep is die bodemloze put?)

Welk systeem heeft de meeste mensen uit armoede gehaald?

(Aan econoom Gabriel Zucman, die een open doekje krijgt in De Standaard: ‘Het is moreel verkeerd dat er zoveel miljardairs rondlopen terwijl er tegelijk extreme armoede bestaat. We verliezen niets als we zeggen: niemand zou nog een miljard euro mogen bezitten’. Zo’n discipel van Piketty moet nooit uitleggen waarom er nooit minder extreme armoede was dan vandaag. De combinatie van industrialisering, globalisering en kapitalisme heeft honderden miljoenen mensen uit extreme armoede gehaald. Linkse ideologen kunnen gewoon niet verkroppen dat hetzelfde systeem ook superrijkdom heeft gecreëerd.)

Hoeveel geld verdient een succesvolle Vlaamse schrijver?

(Aan linkse auteur Dimitri Verhulst, die in Humo koketteert met zijn levensstijl in voorbije jaren. Verhulst vertelt onder meer hoe hij tot vier gram cocaïne per dag snoof, dat hij nog steeds twee pakjes per dag rookt, dat hij de vrouwen aan elkaar rijgt en dan security moet inhuren om afgeschermd te worden van een ex, dat hij in de loop van vier jaar pendelde tussen La Gomera, Wroclaw, Bloemfontein, Parijs, Sicilië, Toronto, New York, Los Angeles… Hoe betaal je dat allemaal, als een schrijver die veertien jaar geleden ooit eens een bestseller heeft gehad?)

Wat voor theater vond u als kind zelf leuk?

(Aan Filip Tielens van De Standaard, die helemaal weg is van het ‘heerlijk absurd metatheater‘ van regisseur Jetse Batelaan. Enkele citaten uit de zeer lovende recensie: ‘vaak tergend trage stukken die lijken te gaan over niets’, ‘soms schuurt het, soms is het ongemakkelijk’, ‘het hoofdconflict speelt zich niet af tussen de personages op het toneel, maar tussen de acteurs en het publiek’. En dan moet u weten dat het hier over school- en jeugdtheater gaat. Dit soort antitheater is gesneden op maat van hipsters met een zwak voor holle praatjes. Geef onze kinderen toch maar gewoon klassiek, verhalend toneel.)

Wie buigt er nu zo snel voor chantage?

(Aan Europees ‘president’ Charles Michel, die kruiperig condoleances aanbood bij Erdogan. Je blijft toch hopen op een kordaat antwoord, als de Turkse president een nieuwe stroom asielzoekers loslaat op Europa. Charles Michel zal altijd een mossel blijven. Erdogan zal dit soort zwakheid eindeloos uitbuiten.)

Hoe zwaar moet Merkel verliezen vooraleer het groot nieuws is?

(Aan alle media die wegkijken van de grootste nederlaag in bijna 70 jaar CDU-geschiedenis. De partij van Angela Merkel lijdt historisch gezichtsverlies en in onze media verschijnt er amper iets over. Het haalde De Tijd en de website van HLN. En in De Standaard stond een optimistisch stuk over de ‘eclatante zege’ van de rood-groene coalitie, zonder melding van de diepe malaise bij de CDU. Sinds Merkel haar grenzen opende voor asielzoekers (of beter: sinds Bart De Wever haar omwille van die zet bekritiseerde) verschijnt er amper nog een kwaad woord over mevrouw de kanselier.)

Wat vond Bernie Sanders vroeger van de Sovjet-Unie?

(Aan Steven De Foer van De Standaard, die erg vriendelijk blijft voor een Bernie Sanders ‘die in zijn jonge jaren niet altijd erg kritisch was tegen de Sovjet-Unie’. Wat een eufemisme. Sanders is letterlijk op huwelijksreis gegaan naar de Sovjet-Unie, vóór de val van het IJzeren Gordijn. Hij heeft de beruchte broodrijen bestempeld als ‘a good thing‘. Hij heeft de infrastructuur en de jeugdprogramma’s van de Sovjets geprezen. Op een moment dat al lang geweten was hoe gruwelijk de dictatuur was.)

Hoeveel Limburgse ministers hebben we echt nodig? 

(Aan Yves Lambrix van Het Belang, die de politieke macht voelt wegvluchten uit Limburg: ‘Ja, met Beke, Demir en Peeters telt Limburg vandaag drie Vlaamse ministers. Helaas vormen niet zij maar Jambon, Crevits, Somers en Weyts de onbetwiste ruggengraat van deze Vlaamse Regering’. Limburg levert een op drie Vlaamse ministers, maar geen enkele vice-minister-president — en dus is er sprake van een groot probleem. )

Hoe ongeloofwaardig kan fictie worden?

(Aan jongerenzender Ketnet, die communiceert over de nieuwe jeugdreeks ‘Hoodie’ met een zekere Pieter in de hoofdrol: ‘Brussel – Pieters beste maat en bondgenoot – heeft een lelijke reputatie, als het bastaardkind van België. Maar Pieter en zijn vrienden zijn juist trots op hun thuisstad. Bij hen bruist het van het optimisme om mooie dingen te creëren. Zij genieten van de mogelijkheden, ze knokken voor de bewondering die de stad in hun ogen verdient. Want de sfeer van belofte, ook dat is de stad Brussel’. TV-kijkers moeten hun scepticisme altijd opschorten, maar het moet toch ook niet té gek worden.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.