Vergeten vragen van de voorbije week (95)
foto © Reporters
Ze hebben gelogen over mondmaskers – waarover hebben ze dan nog allemaal gelogen? En andere ‘vergeten’ vragen:
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Hoeveel belastingen betalen wij?
(Aan minister van Justitie Koen Geens, die rekent op onze volksvlijt om massaal mondmaskers te produceren. Dat klinkt best nobel, maar niet in een land waar het overheidsbeslag rond de 50% draait. In dát land mag de burger waar voor zijn geld verwachten.)
Vanwaar komt die heldencultus rond Marc Van Ranst?
(Aan Het Laatste Nieuws, waar ze twee grote krantenpagina’s wijden aan de kinderjaren van Marc Van Ranst: ‘Zoals hij nu een team onderzoekers aanstuurt, zo gaf hij zijn vrienden van toen tijdens ‘krijgsraden’ de opdracht om een boer te schaduwen, auto’s te turven, nummerplaten te noteren’. Het is niet duidelijk wat het engste is: een kind dat Securitate-agentje speelt of een krant die zo vergaand vervalt in afgoderij.)
Hoe kleinzielig en rancuneus zijn jullie eigenlijk?
(Aan de federale regering, die in haar wetenschappelijk comité geen plaats heeft voor dr. Marc Wathelet. Deze viroloog lijkt zijn collega’s altijd een paar stappen voor te zijn. Het valt de Belgische regering misschien te vergeven dat ze niet op tijd geluisterd heeft naar Wathelet. Maar het is ronduit onvergeeflijk dat ze hem nog altijd niet betrekt bij het beleid. Eén Wathelet is tien Van Ransten waard.)
Groen, waer bestu bleven?
(Aan de partij die temidden van een wereldwijde crisis bezig is met eenrichtingsverkeer op de trein. Groen loopt hopeloos verloren in deze coronatijden. Amper een jaar geleden werd die partij nog opgepompt door vele media, vandaag is ze compleet – maar dan ook compleet – weggezakt. Wat doen de groenen in deze crisis, behalve iedereen op de zenuwen werken tijdens de ‘superkern’ op zaterdag?)
Welk diploma hebt u behaald?
(Aan premier Sophie Wilmès, die een ongeïnspireerde persconferentie gaf met een belabberde powerpoint. Onze regeringsleider is afgestudeerd als licentiate toegepaste communicatie. Eigenlijk zou dat in elk artikel vermeld moeten staan: ‘premier en licentiate toegepaste communicatie Wilmès’. Dat maakt dit amateurisme iets amusanter.)
Hoe lang kan de ontkenningsfase nog blijven duren?
(Aan Dirk Hendrikx van Gazet van Antwerpen, die internationale kritiek van de hand wijst: ‘Niemand hoeft ons de les te lezen’. Journalisten zoeken nog altijd uitvluchten; alle andere landen rapporteren valse cijfers, België is slachtoffer van te grote eerlijkheid. Alles lijkt beter dan echt te geloven dat België het barslecht doet in deze coronacrisis.)
Wat is er sociaal aan Franstalige socialisten?
(Aan de Franstalige minister van Onderwijs Caroline Désir (PS), die niet wil weten van nieuwe leerstof, een iets langer schooljaar of zomerscholen. De PS is bezorgd om gelijke kansen, maar begrijpt niet dat uitgerekend de sociaal zwakkeren de grootste slachtoffers zijn van nivellering. In het Franstalig onderwijs (ook in Brussel dus!) leggen ze de lat op de grond, zodat sociale promotie schier onmogelijk wordt.)
Wanneer dumpen we de lage emissiezones?
(Aan de Vlaamse voorstanders van de LEZ, nu de Duitse miljoenenstad Stuttgart de eigen lage emissiezone weer afschaft. Meetgegevens uit de verkeersluwe coronaperiode plaatsen immers grote vraagtekens bij het verband tussen slechte lucht en het gebruik van oudere dieselvoertuigen. Het wordt steeds duidelijker: de LEZ is door onze strot geramd met opgeklopte en onjuiste verwachtingen.)
Wat weet u over de werking van antidepressiva?
(Aan Bozar-baas Paul Dujardin, die nog altijd gelooft dat kunst iedereen kan redden: ‘Misschien moeten we weldra cultuur voorschrijven aan kwetsbare mensen in plaats van antidepressiva’. Dat staat dan in De Standaard: een krant die nu al wekenlang de lof zingt van de heilige wetenschap en de onfeilbare experts. Maar de eerste de beste culturo mag de opiniebladzijden nog volschrijven met onwetenschappelijke en gevaarlijke larie.)
Hoe obsceen is het geklaag van mensen die thuis zitten?
(Aan de media die veel ruimte vrijmaken voor het gemekker van jan en alleman. Zelfs veel middenklassers in een halfopen bebouwing wanen zich in ‘de hel’. Je hebt recht van klagen als je in een Covid19-afdeling werkt of als je in een woonzorgcentrum woont, daar waar elke dag mensen sterven. Anders ben je gewoon een verwend nest dat al een dikke maand wat comfort moet inleveren. Dit volk is hopeloos onvoorbereid op een échte oorlog.)
Hoeveel klimaatvoorspellingen zijn al volledig uitgekomen?
(Aan National Geographic, dat Vlaanderen tegen 2070 een ‘Toscaans’ klimaat voorspiegelt. Onze kranten nemen die mediagenieke pronostiekjes gretig over, zonder ooit op te lijsten hoeveel voorspellingen nooit uitgekomen zijn. Hoe hoog had de zeespiegel ondertussen al moeten staan?)
Wat is het verband van virologie en virulent links?
(Aan epidemiologist Wouter Arrazola de Oñate, die hier en daar opduikt in de Vlaamse media. Net als Marc Van Ranst is Arrazola de Oñate een fellow traveler van extreem-links. Wat natuurlijk het recht is van de goede dokter. Wij vinden het gewoon grappig: net nu veel mensen Van Ranst een beetje beu beginnen te worden, vinden ze toch wel geen andere…)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.