Vergeten vragen van week 27
De vragen van de voorbije week
foto © R
Aflevering 3 van zomerrubriek ‘Vergeten vragen’, met deze week extra veel WK-vragen!
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week zijn er veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het einde van de week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
‘Wat zou uw reactie zijn als een N-VA-parlementslid zou pleiten voor een hoofddoekenverbod in elke patisserie?’
(Aan Wouter Beke, die niet echt reageerde op een HLN-interview met zijn Kamerlid Hendrik Bogaert, terwijl ‘Straffe Hendrik’ toch zei dat hij niet van die hoofddoeken wil zien als hij op zondag naar de bakker gaat)
‘Begrijpt u dat geaardheid net zoals huidskleur geen vrije keuze is, maar een bepaalde religie of ideologie wél persoonlijke keuzes zijn?’
(Aan Latifa Matheeussen van Baas Over Eigen Hoofd (BOEH!), die in een opiniestuk in De Morgen vond dat de Stad Antwerpen de hoofddoek moet omarmen omdat het stadsbestuur expliciet holebi’s wenst te omarmen)
‘Hebben jullie eigenlijk zelf wel een beetje genoten van het volksfeest vrijdagnacht?’
(Aan iedereen die zeer kort na de overwinning van de Rode Duivels in de kwartfinale van het WK een sneertje klaar had voor Vlaams-Nationalisten in het algemeen en N-VA’ers in het bijzonder, alsof de eerste reflex in een euforisch moment politieke verbittering is)
‘Hebt u nog nooit gehoord van Theo Francken, Zuhal Demir, Philippe Muyters, Liesbeth Homans, Peter Dedecker, Werner Janssen…?’
(Aan Dave Sinardet, die op Twitter liet uitschijnen dat er amper Vlaams-Nationalisten zijn die de overwinningen van de Rode Duivels in Rusland toejuichen, terwijl de sociale media bol staan van federale, Vlaamse en lokale N-VA-mandatarissen die koketteren met hun steun voor de Duivels)
‘Dus anekdotisch bewijs wordt wél aanvaard in het debat over multicultuur?‘
(Aan iedere kosmopoliet die toetert dat Kompany, Fellaini en Dembélé ‘bewijzen’ dat de multiculturele samenleving een zegen is, maar blijft volhouden dat Abdeslam, El Bakraoui en Nemmouche ‘uitzonderingen’ zijn die niet veralgemeend mogen worden)
‘Was de grote charme van het Belgische patriottisme niet dat de Belgen géén vlag-fetisjisten zijn?’
(Aan iedereen die de Vlaamse Beweging een voorliefde voor vlaggenvertoon verwijt, maar tegelijk heel verontwaardigd was omdat Bart De Wever het had aangedurfd om in deze WK-tijden DE VERKEERDE VLAG uit te hangen aan zijn privé-woning in Deurne)
‘Is uw kwetsbare ego nu weer geheeld?’
(Aan Joël De Ceulaer, die zelfs door zijn fans werd uitgelachen omdat hij hooghartig een nederlaag had voorspeld voor de Rode Duivels tegen Brazilië, maar daarna kinderlijk blij was met 1.000 ‘likes’ op Twitter met een sneer naar Bart De Wever en diens gebrek aan enthousiasme voor het Belgische elftal)
‘Waarom moeten de inwoners van deze stad boeten voor jullie politieke frustraties en afkeer voor de Rode Duivels?’
(Aan het stadsbestuur van Gent, de enige grote Vlaamse stad waar je de WK-matchen van de Duivels nog niet kan volgen op een groot scherm op een plein in de stad. Deze vraag is natuurlijk een schaamteloos intentieproces, maar het is wel de vraag die het stadsbestuur van Antwerpen al 10.000 keer zou hebben gekregen, als er in de Scheldestad geen publieke schermen zouden zijn)
‘En hoeveel staatssteun krijgen jullie precies?’
(Aan de kranten die – zoals élk jaar minstens één keer – gretig schreven over de rijkdom van de gul gespijsde N-VA, maar er niet bijvertelden dat de excessieve partijdotaties in België maar borrelnootjes zijn in vergelijking met het belastingsgeld dat via de postbedeling naar de kranten vloeit)
‘Vinden wij het normaal dat er in Polen nog altijd rechters zijn die ooit benoemd zijn door de communistische dictatuur?’
(Aan iedereen die zonder veel nadenken schiet op de Poolse regering die de pensioenleeftijd voor rechters verlaagt, zonder zich af te vragen of je na nazi’s geen denazificatie en na communisten geen soortgelijke zuivering nodig hebt in alle publieke functies)
‘Was De Morgen tussen 2014 en 2016 dan zo vriendelijk voor de N-VA in het algemeen en Siegfried Bracke in het bijzonder?’
(Aan de VRT-journalisten die binnenskamers stampei maakten over de terugkeer van Lisbeth Imbo, die bij de openbare omroep verdacht wordt van een te vriendelijke opstelling tegenover de N-VA en vooral Bracke, terwijl dat niet zo duidelijk bleek uit de jaren waarin Imbo aan het hoofd stond van De Morgen)
‘Verdient deze fundamentele kwestie geen breder maatschappelijk debat?‘
(Aan de meerderheidspartijen, die zich opmaken om de Belgische abortuswetgeving in sneltempo te herschrijven, zonder voorafgaand een breed en tegensprakelijk debat over alle implicaties van de nieuwe regelgeving)
‘Was dat nu echt zo dringend?’
(Aan onze dappere parlementsleden, die er niet in slagen om écht te wegen op het beleid, maar deze week toch maar mooi een resolutie aannamen tegen voorlopig eerder fictieve ‘killer robots’)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.