Vervolgde moslims zijn modieus, vervolgde christenen niet

Het Verenigd Koninkrijk werd een land van ongelovigen. Religie is voor de eenvoudigen van geest, aldus Britse spraakmakers en geletterden. Times Literary Supplement heeft ondanks die ruk naar het atheïsme een voltijdse religiejournalist, een dergelijke specialist missen al onze Belgische kranten.

Rupert Shortt van TLS schreef een helder, evenwichtig en verontrustend boek over christianofobie, een veel groter probleem dan islamofobie. Ik zocht hem begin 2013 op in Londen; m’n interview verscheen in Tertio. Wat hij toen vertelde is vandaag nog prangender. Times Literary Supplement woont in hetzelfde gebouw als het geschrapte schandaalblad News of the World en The Times, een getaande grootheid van het rijk van Rupert Murdoch. TLS is een van de zeldzame kwaliteitsbladen van diens journalistieke manège.

Rupert Shortt is religiejournalist van Times Literary Supplement, 47 jaar en van opleiding theoloog, gevormd in Oxford. De katholieke Shortt studeerde aan de Anglicaanse faculteit. Journalist Shortt startte bij Church Times en het katholieke weekblad The Tablet, nichebladen met aanzien. Rupert Shortt is ‘Visiting Fellow’, deeltijds docent, van Blackfriars Hall in Oxford, een universitair instituut voor theologie en filosofie van de dominicanen. In zijn boek Christianophobia verhaalt Shortt over de christenvervolgingen. Rupert Shortt: ‘De hiërarchie van het religieuze slachtofferschap in de wereld zit anders in mekaar dan de massamedia en de westerlingen denken. Van de twee miljard christenen worden er 200 miljoen vervolgd, dus tien procent, en dat aantal is groter dan dat van gelijk welke andere geloofsgroep. Als ik zeg vervolgd, gaat het om verwoeste gebedshuizen, doodslag, verwonding, gevangenis, stelselmatige onderdrukking, verbanning, niet dus om juridische kwesties als een kruisje van een airhostess van British Airways, evenmin over discussies in de Europese Unie over de christelijke wortels van Europa of de verdergaande secularisering van het Oude Continent. Vervolgde moslims zijn modieus in het westen, vervolgde christenen niet terwijl het aantal vervolgde christenen talrijke malen hoger ligt dan het aantal vervolgde moslims. In Egypte vertrokken in de voorbije twintig jaar 600 000 christenen en onder de regering Morsi en de Moslimbroeders groeide dat aantal. Zeshonderdduizend is meer dan de bevolking van Manchester en geen haan kraait daarover. De christelijke kerken dreigen te verdwijnen in hun bijbelse oorsprongslanden, wat geïllustreerd wordt door de wanhopige situatie van de minderheden in Syrië.’