Vlaamse regering: akkoord dat ze het oneens zijn
Standpunt
Het onmogelijke werd gerealiseerd door de Vlaamse regering. Die kon dinsdagavond een akkoord afsluiten over de onderwijshervorming, waarover tussen de coalitiepartijen een onoverbrugbare kloof gaapte. Hoe zoiets kan? Door te beslissen om niet te beslissen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementKris Peeters sprak dinsdagavond over een ‘Historisch akkoord’. We houden er daarbij best rekening mee dat hij vermoeiende dagen achter de rug had. Ook Pascal Smet (sp.a) en Geert Bourgeois (N-VA) glunderden. Een ogenschijnlijk vreemd schouwspel, want ze stonden elkaar dagenlang haast naar het leven.
Het was uitkijken naar de pers om te zien hoe de zaak zou worden voorgesteld. Was Smet door de knieën gegaan of kon hij zijn hervorming toch doordrukken? De gelukkige partners sp.a en N-VA waren de hele dinsdagavond druk doende om de framing te bepalen. De socialisten lijken daarbij het minst overtuigend geweest te zijn.
De Standaard gaat nog het meest mee met de interpretatie van Smet en kopt: ‘Hervorming onderwijs komt er in schijfjes.’ Het lijkt er in die krant op dat Smet heeft gewonnen maar dat hij wat geduld moet oefenen. Wie verder leest dan de titel komt aan de cruciale zin: ‘In 2016 beslist de regering vervolgens of ze doorgaat met de tweede fase van de hervorming.’ (Die eerste fase betreft een studieronde.)
Commentator Guy Tegenbos, al weken druk in de weer als promotor van de Smet-hervorming, probeert zijn teleurstelling te onderdrukken door te schrijven dat we nog zullen moeten afwachten, maar sneert dan naar de behoudende krachten die ‘altijd weer de school van het verleden’ willen promoten.
De Morgen is dan weer overduidelijk met de voorpaginakop: ‘Grote hervorming onderwijs baart muis.’ We lezen in het artikel dat er wel hier en daar iets heeft bewogen, ‘toch is dit niet de grote hervorming geworden waar die twee laatsten (sp.a en CD&V) van droomden.’ In de verslaggeving binnen klinkt de titel sarcastisch: ‘Hoera we hebben een lege matrix.’
Yves Desmet kan zijn teleurstelling niet verbergen: ‘Maar die verandering (noodzakelijk volgens hem) zal er dus niet komen. De Vlaamse regering is geland op de beslissing om de volgende drie jaar niet te beslissen waardoor de hele problematiek wordt overgedragen naar de volgende regering en de volgende coalitie.’
Dirk Castrel blijft in Gazet van Antwerpen neutraler maar trekt hetzelfde besluit: ‘De volgende Vlaamse regering kan, eventueel in een andere samenstelling, de hervorming die haar voorganger op stapel heeft gezet, geheel of gedeeltelijk uitvoeren of zelfs afvoeren.’ Bart Haeck kan het in De Tijd ook niet anders duiden: ‘Pas in 2016 moet de volgende Vlaamse regering de knoop doorhakken. Er komt sowieso geen decreet meer in deze legislatuur.’
Luc Van der Kelen zit voor Het Laatste Nieuws op dezelfde golflengte en meent er een patroon in te herkennen: ‘Deze Vlaamse regering is goed in akkoorden die er geen zijn en waar men nadien niet veel meer van hoort. (…) de echte beslissingen (over onderwijs) worden vooruitgeschoven naar… 2016.’
De Standaard tikt het vreemde en zichzelf tegensprekende zinnetje: ‘De socialisten halen hun gewenste structuurverandering binnen, weliswaar gespreid in de tijd en zonder garanties of die er wel degelijk komt’. Dan is het te begrijpen dat de sp.a op het laatste moment nog een hele tijd dwarslag vooraleer toch akkoord te gaan met de tekst. Alleen De Tijd maakt daar tussen de regels melding van: ‘Ondanks die moeilijke punten gaven de socialisten uiteindelijk toch hun fiat.’
De Vlaamse regering nam eigenlijk de enige juiste beslissing, namelijk dat er geen politiek draagvlak is om deze hervorming door te drukken. Dat draagvlak is er ook maatschappelijk niet en daardoor was niet voldaan aan het Vlaams regeerakkoord.
SP.a faalde in haar doelstelling om de grote hervorming door te drukken maar krijgt, net als N-VA, een gedroomd campagnethema voorgeschoteld. Zij zullen de voorstanders duidelijk maken dat die grote hervorming er niet zal komen zonder sp.a in de regeringsboot. N-VA zal met evenveel tromgeroffel laten weten dat die er wel komt zonder N-VA in de regeringsboot. Eigenlijk heeft de democratie gisteren gewonnen en beslist de kiezer want de bal ligt nu in het stemhokje. De achterkamertjes hebben het laken niet naar zich kunnen trekken.
NOOT:
We komen later terug op de inhoud van het akkoord en de fouten die daarover vandaag in de pers worden afgedrukt.
<Een goed artikel? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Peter De Roover was achtereenvolgens algemeen voorzitter en politiek secreteris van de Vlaamse Volksbeweging , chef politiek van Doorbraak en nu fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer.
Peter De Roover verantwoordt de keuze van de N-VA om in Vlaanderen een Zweedse coalitie op de been te helpen, zonder het Vlaams Belang.
Professor Dirk Rochtus leidt zoals elk jaar een reis naar Duitsland. Deze kaar naar het onbekende Silezië.