Vlaanderen en Brussel

Brussel Vlaamse hoofdstad ?

Naast hoofdstad van Vlaanderen is Brussel ook de federale hoofdstad, de hoofdstad van de grondwettelijk onbestaande ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’ en de de facto hoofdstad van de Europese Unie. Van al die hoofdstedelijke functies is het vooral Vlaanderen dat betaalt om Brussel in staat te stellen om al die hoofdsteden te zijn.

De EU zit in Brussel omdat Frankrijk wil dat zij zich in een Franstalige stad bevindt wat Brussel eigenlijk ook is. Na de Brexit zal dat nog verergeren. Tot in de hoogste regionen van Franstalig België maakt men daarvan gebruik om het land als overwegend Franstalig voor te stellen. Onlangs nog haalde Melania Trump daarom bij een gesprek met koningin Mathilde haar beste Frans boven.

Brussel

In Brussel wonen nog weinig echte Brusselaars. De bevolking is een allegaartje van overal. De Nederlandstalige minderheid wordt geraamd op 15%. Velen vinden dat fijn, zelfs de Nederlandse ambassadeur in België. Of de Nederlandstalige meerderheid in dit land in haar eigen hoofdstad in haar eigen taal aan de bak komt is iets anders.

Architectonisch is Brussel vrijwel helemaal nep. In augustus 1695 bombardeerde de Franse koning Lodewijk XIV de stad volkomen plat. In de 19^de eeuw stopte Leopold II heel wat van zijn enorm kapitaal in de heraanleg van Brussel met Parijs als model.

De “koning – bouwer” besteedde veel geld aan de aanleg van boulevards met de daarbij horende vaak vrij protserige gebouwen. Bij de 50e verjaardag van België legde hij het Jubelpark aan, inclusief triomfboog. Van de staat krijgt hij 700.000 frank voor het verfraaien van het door Koning Willem I van het Koninkrijk der Nederlanden opgetrokken Koninklijk Paleis in Brussel. In ‘Laeken’ bouwt hij het Koninklijk optrekje, de Koninklijke Serres en de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Verder is Leopold de bouwheer van het Justitiepaleis, het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren en de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten.

De 19^de eeuw, dat is de tijd waarin heel wat Vlamingen verkommerden in de grootste ellende. En leden aan La maladie Flamande, de naam die de wereld toen gaf aan ontbering en ondervoeding.

Philippe Close

De opvolger van ex- burgemeester Yves Mayeur, die moest aftreden wegens het Samusocial – schandaal, is Philippe Close. Die zat in het schepencollege van zijn voorganger. Close is geen onbesproken figuur. In 2015 had hij 30 mandaten. Hij verklaart nu geen andere mandaten meer te zullen uitoefenen dan deze verbonden aan de functie van burgemeester en de daaruit voortvloeiende bevoegdheden.

Close was ook voorzitter van de vzw Brussels Expo. In november 2016 kwam hij in opspraak wegens de beslissing dat Brussels Expo het Koninklijk Circus– een grote concertzaal in hartje Brussel– mocht uitbaten. Twee andere kandidaten, het Antwerpse Sportpaleis en de Botanique, grepen naast de concessie. Philippe Close was op het moment van de beslissing voorzitter van Brussels Expo maar ook schepen in het Brusselse stadsbestuur dat de beslissing nam. De twee andere kandidaten oordeelden dat de selectie niet objectief was verlopen en spraken van belangenvermenging. De klacht werd echter verworpen. Of ze alsnog een staartje krijgt is af te wachten.

Vlaanderen betaalt de rekening

Dankzij het opportunisme van de OpenVLD behoudt de PS haar machtspositie en werd Close burgemeester. Van de twee Nederlandstalige schepenen blijft alleen een uiterst belgicistische excuusschepen over. Vóór de zesde staatshervorming (2011-’14) had het Brusselse Hoofdstedelijke gewest een tekort van om en bij de 500 miljoen. Dankzij de zesde staatshervorming is het tekort weggewerkt en stroomt er jaarlijks een half miljard euro meer richting Brussel. Brussel haalt daardoor gemiddeld per inwoner een kwart meer uit het financieringsmodel dan het gemiddelde per inwoner van alle gewesten samen.

Brussel Europees District

Derk Jan Eppink oordeelde al een hele tijd geleden dat de kwestie Brussel in Belgisch verband onoplosbaar is omdat het steeds een tweestrijd blijft tussen Vlaanderen en Franstalig België. Hij stelde daarom voor Brussel een Europees statuut te geven. Dat zou een lange onderhandeling vergen en het is helemaal niet zeker of die ook slaagt. Op termijn zou het allicht wel het meest elegante middel zijn om het probleem Brussel op te lossen en de kansen op ‘Vlaanderen, Staat in Europa’ aanzienlijk te vergroten. Vreemd genoeg zijn de zogenaamde V -partijen en verenigingen daar niet voor te vinden. Zij willen Brussel niet verliezen. Men kan echter niet verliezen wat men al kwijt is. Stof genoeg voor een apart verhaal.

Vlaanderen – Brussel

De graaiperikelen in Brussel lijken een goede aanleiding voor Vlaanderen om de banden met ‘zijn hoofdstad’ opnieuw te bekijken. Een diepgaand debat daaromtrent is noodzakelijk en dringend. Wie neemt het initiatief en de leiding?

Foto (c) Reporters