VN-pact van Marrakesh. Mag het eindelijk over de inhoud gaan?
foto © Reporters
Wat staat er nu écht in het verdrag van Marrakesh dat reden is voor ongerustheid, en waarom België het niet mag ondertekenen?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHet VN-pact van Marrakesh is niet uit de actualiteit te branden. De mediaberichtgeving en de pro-migratiepact politici slagen er wonderwel in om niet verder te komen dan wat algemeenheden die het niet-dwingend karakter van het pact belichten of het pact verheerlijken als de oplossing tegen illegale migratie. Hieronder zal u merken dat niets minder waar is.
Columnisten als Rik Van Cauwelaert, Jean Marie Dedecker en Mark Elchardus waren afgelopen weekend zeldzame uitzonderingen en gingen al wat dieper in op de redenen waarom het VN-migratiepact België zuur zou kunnen opbreken. Gisteren deed prof. Herman Matthijs op Knack.be hetzelfde. Allen kwamen tot dezelfde conclusie: het pact bevat op zijn minst zeer gevaarlijke (soft law) aspecten.
Bezwaren
Maar waarom zijn al zo veel mensen boos over de inhoud van dit pact? Hieronder een zeer beperkt lijstje van de bezwaren. Als u de onderstaande punten ooit al in uw krant, op tv of radio of uit de mond van politici hebt gehoord mag u het Doorbraak melden in de onderstaande commentaar-sectie. Bovendien begrijp ik maar niet dat nog geen enkele journalist aan politici een vraag gesteld heeft over de echte inhoud van het pact.
Zo was eergisteren Alexander De Croo te gast in de studio van Terzake. Ruim voor de uitzending had ik journalisten en redactie gesuggereerd om twee artikelen uit het pact aan De Croo voor te leggen (Art. 41 en de uitspraken van Louise Arbour, VN gezant bij de opstelling). Helaas…. Kwatongen beweren dat de media, net zoals tijdens de vluchtelingencrisis (eigenlijk migratiecrisis want de meerderheid van de karavaan mensen waren asielzoekers/migranten), bewust al bezig is met het respecteren van Artikel 33c (zie verder).
Juridisch niet bindend pact (Artikel 41)
De opstellers van het pact moeten van bij de start de overtuiging gehad hebben dat niet alle landen blij zouden zijn met de inhoud zodat ze in de beginparagrafen meteen duidelijk maakten dat het pact niet juridisch bindend zou zijn.
Het klopt dat rechtbanken zich niet rechtstreeks op de tekst zullen kunnen baseren maar de vrees leeft in nagenoeg alle Europese regeringen dat passages uit het pact als ‘soft law’ (indirecte wetten) aan bod zullen komen. In het boek Continent zonder grens van Theo Francken staan tal van voorbeelden van arresten die nefast waren voor bijvoorbeeld het uitzetten van illegale migranten.
Gezinshereniging versoepelen (Artikel 21 i)
Het verder versoepelen van gezinshereniging voor migranten. De huidige, door de EU opgelegde regeling is al zeer royaal en is er mede de oorzaak van dat er in onze steden een stijgend aantal armen leeft. Francken probeert al jaren de gezinshereniging onaantrekkelijker te maken, bijvoorbeeld door het opleggen van een inschrijvingsbelasting, maar het aanvaarden van dit beginsel zet alles opnieuw op losse schroeven.
Zelfde arbeidsvoorwaarden voor migranten als voor andere werknemers (Artikel 22 i)
Het pact eist dat arbeidsmigranten dezelfde arbeidsrechten- en bescherming ontvangen dan werknemers die al gans hun leven bijdragen betaald hebben.
Meer rechten voor illegale migranten (Artikel 23 h en i)
Het artikel wil vooral dat illegale migranten meer rechten krijgen en zelfs in aanmerking moeten komen om gelegaliseerd te worden. Bovendien moet men hen duidelijk maken waar ze allemaal recht op hebben en op welke wijze ze tegen hun behandeling kunnen procederen.
Illegaal België bereiken is niet langer strafbaar (Artikel 27 f)
De ondertekenende landen moeten hun wetgeving herzien en zo mogelijk straffen voor illegaliteit uit het strafboek halen.
Illegale migranten hebben recht op basisvoorzieningen (Artikel 31 b)
Wat onder basisvoorzieningen moet verstaan worden is onduidelijk, maar huisvesting met bad, bed en brood (zoals asielzoekers vandaag ontvangen) lijken een minimum. Ook moet volgens dit artikel de ‘privacy’ van de illegale migrant gerespecteerd worden. Het uitlezen
van GSM’s is dus niet langer aanvaardbaar.
Media mogen migratie uitsluitend positief belichten (Artikel 33 c)
De overheden moeten er op toezien dat de media het goed menen met migratie. Media die het in zijn hoofd zou halen om aspecten van migratie te bekritiseren moet uitgesloten worden van subsidies en als hun taal onaanvaardbaar is zelfs vervolgd en bestraft worden.
Illegaal verder leven na een toeristenvisum is toch niet verkeerd
Dat is alvast de mening van Louise Arbour, door de VN aangeduid om het opstellen van het pact in goede banen te leiden. In België is de illegale aanwezigheid een strafbaar feit.
Besluit
Deze kleine greep van bemerkingen wegzetten als extreemrechtse praat – zoals Alexander De Croo deed in Terzake op 19 november – is mensen (inclusief mezelf) in een hoek duwen waar ze niet thuishoren. Het is mij een raadsel waarom drie federale regeringspartijen de bevolking willen dwingen een dergelijke tekst te aanvaarden. Ook mensen die van diversiteit houden, geen racist of xenofoob zijn, vinden dat het stilletjes aan genoeg geweest is nog veel meer illegale migranten binnen te laten.
Armand Vervaeck startte een online petitie die premier Michel ertoe moet aanzetten het verdrag van Marrakesh niet te ondertekenen. U vindt de petitie hier.
Tags |
---|
Personen |
---|
Mechelaar, pionier in online reizen en hotelreserveringen. Organisator en begeleider van avontuurlijke Himalayareizen. Speciale interesse voor de schadelijke impact van aardbevingen die leidde tot de grootste niet-gouvernementele aardbevingenwebsite ter wereld. Wereldreiziger. Al jaren geïnteresseerd in migratie.
Gastarbeid: een idee uit het verleden dat misschien wel belofte vertoont om de uitdagingen van de toekomst het hoofd te bieden.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.