Vrijheid is geen recht, maar een plicht

Deze tekst is een ingekorte versie van de 11 juli speech die Theo Francken zaterdagavond gaf in Pellenberg.

Geachte dames en heren,
Beste vrienden,

Deze 11 juli-speech wil ik openen met een quote die mij als Vlaamse patriot enorm aanspreekt: ‘Vrijheid is geen recht, maar een plicht’.
De uitspraak komt van een Russische conservatieve intellectueel, Nicolai Berdiaev, die uit zijn vaderland werd verbannen door de communistische dictatuur. In 1922 werd hij, samen met talloze andere vrijheidslievende intellectuelen, op een stoomboot gezet in Sint-Petersburg om nooit meer terug te keren

Een speelbal in de handen van anderen

De stelling van Berdiaev spreekt mij aan, omdat ze ons doet nadenken. Waarom is vrijheid voor ons zo belangrijk?

Omdat we zonder vrijheid niets meer zijn dan een speelbal in de handen van anderen. Omdat we zonder vrijheid de grillen moeten ondergaan van een regering die zich niet identificeert met de verzuchtingen en noden van onze gemeenschap. Maar bovenal omdat we enkel mét vrijheid aan onze gemeenschap het beleid kunnen geven dat ze verdient, een beleid dat rekening houdt met hun verzuchtingen en noden, maar ook een beleid dat onze burgers respecteert, zowel in hun culturele tradities en eigenheid als in hun individuele vrijheid.

Franstalige meerderheid

Vandaag hebben we die vrijheid niet. De federale Vivaldi-regering die vandaag België bestuurt steunt op een Franstalige meerderheid. Elk van de drie Franstalige partijen zijn ‘incontournable’ voor de coalitie. Stapt één van hen eruit, dan valt de regering. Dat zorgt ervoor dat ze op hun eigen beleidsdomein assertief de eigen prioriteiten kunnen nastreven, ter wille van de eigen electorale doelgroep, zonder daarbij acht te slaan op de noden van Vlaanderen.

Aan Vlaamse kant kleurt het plaatsje helemaal anders. Van de vier Vlaamse mini-partijtjes die de paarsgroene Vivaldi-regering in het zadel hielpen, is geen enkele incontournable. CD&V, VLD, Vooruit en Groen kunnen niet eens dreigen met de val van de regering. Als één van hen eruit stapt, dan doet de rest gewoon voort, met een nóg grotere politieke macht voor de Franstaligen tot gevolg.

Ze zijn met andere woorden elk op zich een ‘dweil’ in de Wetstraat. Deze harde maar mathematische logica maakt het voor hen onmogelijk om assertief op te komen voor de belangen van onze Vlamingen. De exit-deur staat immers steeds open.

Ingrijpende beleidskeuzes

Er worden vandaag verschillende ingrijpende beleidskeuzes gemaakt die géén steun genieten bij de Vlaamse publieke opinie, maar die toch door worden geduwd

– Denk aan de kernuitstap, die in de praktijk zal resulteren in een even waanzinnige ‘gas-instap’. Groen dogmatisch beleid.

– Denk aan het verwelkomende ‘wir schaffen das’ asielbeleid van de Federale regering, waarin gekozen wordt om aan asielzoekers die illegaal ons land binnen komen een gratis eigen woonst of appartement aan te bieden, en dat vanaf dag één in de asielprocedure. Zo maakt men van ons land één van de meest aantrekkelijke asielbestemmingen in heel Europa. Mijn voorstel om dit stop te zetten werd vorige week weggestemd. Nochtans wacht ons met de Westerse terugtrekking uit Afghanistan en de razendsnelle opmars van de Taliban, een nieuwe Afghaanse asielcrisis. Omdat we niet kunnen rekenen op onze eigen regering, nam ik deze week het initiatief om de ambassadeur en premier van Europees voorzitter Slovenië aan te spreken en schrijven met een pleidooi voor een sterke ontradingscampagne en fors grenzenbeleid.

– Denk aan onaanvaardbare plannen van de PS om te gaan beknibbelen op de fiscale aftrek van pensioensparen. Minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) verklaart openlijk dat de verhoging van de minimumpensioenen bekostigd zal worden door de houders van een aanvullend pensioen.

– Denk ook aan het op de helling zetten, ja zelfs ronduit afschaffen, van het belangrijke principe van de neutraliteit van de overheidsdiensten door de Vivaldi-regering. Men kreeg het daar voor mekaar om een zichtbare en prominente regeringsfunctie en dat – oh ironie – in het Instituut voor de gelijkheid van vrouw en man, toe te wijzen aan een hoofddoekactiviste, die openlijk verklaart dat het neutraliteitsprincipe en het principe van de scheiding van kerk en staat aangepast moeten worden aan de nieuwe demografische realiteit, lees: aan de islam.
Gisterenavond diende mevrouw Haouach haar ontslag in. Zogezegd omdat ze de polemiek beu was. Ik denk dat het vooral te heet onder haar voeten werd nu de Staatsveiligheid haar linkt met het Moslimbroederschap. De Shariaclub van lieverdjes als Erdogan en Morsi met als politiek einddoel de oprichting van een Islamitisch Kalifaat.
ECOLO-staatssecretaris Sarah Schlitz begaat de ene maatschappijbedreigende blunder na de andere. Eerder gaf deze groen-radicale passionaria ook al omstreden subsidies aan het Collectif contre l’ islamophobie en Belgique. Het CCIB. In Frankrijk werd deze organisatie verboden door president Macron owv de nauwe banden met het Moslimbroederschap. In ons land krijgen ze subsidies en een schouderklopje van de regering. De positie van Schlitz in deze regering? Onhoudbaar.

– En wat te denken van de peperdure terugkeeroperaties van IS-strijdsters en hun kinderen van het Kalifaat? Deze paarsgroene regering zet alles op alles om tientallen IS-strijdsters en hun kinderen terug te halen uit Al Hol en het gevallen Kalifaat. En dat terwijl heel wat terreurslachtoffers nog steeds niet vergoed zijn en de Mont Ventoux moeten opfietsen, sommigen zelfs zonder benen, om wat regeringsaandacht te krijgen. Heeft de Vlaming hiervoor gestemd? Het maakt me opstandig.

Nieuwe politieke cultuur

Het liep met deze regering al mis van in het begin. Ze hadden de mond vol over een nieuwe politieke cultuur. Het eeuwige maar flinterdunne vernislaagje van paarsgroene regeringen. Die is er duidelijk niet gekomen. Integendeel, de oude politieke cultuur is helemaal terug van weggeweest. Ik hoor het Kristof Calvo (Groen) nog zeggen: ‘We gaan meer luisteren naar de oppositie’. Nu ja, Calvo is ondertussen zelf een politiek vluchteling geworden.

Het disrespect tegenover het parlement is nooit eerder zo erg geweest. De PS-Kamervoorzitter Eliane Tillieux – de vrouw die het nodig vond om me te sanctioneren voor een futiliteit maar van de dagelijkse échte lekken vanuit eigen rangen wegkijkt en doet alsof haar neus bloedt – heeft vorige week zelfs een brief moeten sturen naar haar eigen regering om meer respect te eisen voor het parlement en de democratie. Du jamais vu.

Begroting

En wat met de begroting? Zit paarsgroen in met de begroting? Ze hebben er een staatssecretaris op gezet en niet eens een minister. Daar heb je je antwoord. Alleen al in 2020 en 2021 werd er een put gegraven van ongeveer 5.000 euro per Belg. In totaal loopt het tekort al op tot meer dan 60 miljard euro. En onder die omstandigheden gaat men nog meer uitkeringen, premies en landingsbanen creëren in het kader van het nieuwe loonakkoord. Ik omschrijf dat als spuwen in het gezicht van oudere werknemers. De zogenaamde ‘retour du coeur’ ‘terugkeer naar het hart’ van de PS betekent de terugkeer naar het gepamper en het ledigen van de staatskassen… En de volgende generaties zullen het gelag betalen.

Net zoals in de tijd van Verhofstadt I – de eerste paarsgroene regering – worden alle potten leeg gegeten. 20 jaar later zitten we opnieuw met een paarsgroene regering en de begroting is ronduit dramatisch. Niemand voelt zich verantwoordelijk en de geldkraan blijft maar openstaan. En ondertussen zitten we met de vetste regering ooit want het kan niet op met de postjes. 20 regeringsleden, 7 vicepremiers en honderden kabinetsmedewerkers telt deze regering. Een vette vis hebben we nog niet gezien, een vette regering daarentegen…

2024

Deze gang van zaken toont ons allemaal een harde werkelijkheid: politiek draait in dit land niet om het nastreven van het algemeen belang, maar om macht. Het gaat erom de macht te verwerven en ze daarop rücksichtloss aan te wenden ten behoeve van het eigen electoraat. Dat is het spel dat momenteel op federaal vlak gespeeld wordt en waarbij Vlaanderen nadrukkelijk de verliezer is..

Daarom is het zo belangrijk om ons van dit Belgische carcan te bevrijden. Opdat het marginaliseren van de Vlaamse stem in de toekomst eindelijk onmogelijk wordt. We moeten onze toekomst eindelijk zélf in eigen handen te nemen, via een confederale omwenteling van de staat. In 2024 is het terug aan ons!

Coronacrisis

Het afgelopen jaar was nog op andere vlakken bijzonder markant. Want wie vrijheid zegt, zegt tegelijk ook respect voor de democratische spelregels en voor onze Grondrechten. De manier waarop die aan de kant geschoven werden in de coronacrisis is absoluut niet voor herhaling vatbaar.

Het is mijn stellige overtuiging dat het gebrek aan democratisch debat over de coronamaatregelen – er mocht niét over gedebatteerd worden in het parlement, laat staan democratisch gestemd – ervoor gezorgd heeft dat er ondoordachte en soms ronduit onlogische en zelfs absurde coronamaatregelen werden genomen, waardoor uiteindelijk het draagvlak voor de corona-maatregelen zélf werd ondermijnd.

– Want hadden we werkelijk de dwaze regel gehad waarbij we aan het raam moesten zitten in de trein naar zee, indien deze maatregel besproken was in de Kamer?

– Hadden we dan werkelijk een maandenlange nationale avondklok gehad, waardoor het van Linden tot Tollenbeek verboden werd om na een bepaald uur moederziel alleen de hond uit te laten?

– Als we het mee mogen beslissen hadden we dan een pro-Palestijnse betoging met antisemitische leuzen gezien zonder enige politie-interventie terwijl de politie twee kilometer verder de matrak bovenhaalt voor La Boum?

– Hadden we dan goedkeuring gegeven aan het torenhoog beboeten van drie jongeren op een bankje, terwijl de politie in de Brusselse wijken de andere kant opkijkt?

– Hadden we dan werkelijk in dit land politierechters gehad die burgers tot drie maand effectief en 4000 euro boete veroordelen voor het alleen naar huis fietsen na middernacht?

– Hadden we dan werkelijk een Minister van Justitie gehad die het allemaal doodnormaal vindt dat de politie een stel kinderen van 14 jaar gaat arresteren in een private woning, zonder medeweten van hun ouders?

– En hadden we dan het ene na het andere vonnis gehad waarin rechters de Ministeriële Besluiten ongrondwettelijk verklaren, met totale chaos en onduidelijkheid op het terrein tot gevolg?

Neen. Het gebrek aan democratisch debat, de autoritaire manier van werken, heeft ervoor gezorgd dat het coronabeleid in ons land zowel gebrekkig als juridisch wankel was.

En jazeker, er bestond wel degelijk een alternatief.

In Nederland werden de corona-maatregelen elke maand bediscussieerd, aangepast en gestemd in de Tweede Kamer, over de partijgrenzen heen. Dat leidde tot een flexibel en vooral wettelijk kader aan maatregelen, dat beter gedragen werd door de maatschappij en daardoor beter en spontaner werd opgevolgd door de burger, met een lagere menselijke tol voor de epidemie tot gevolg.

Precies daarom hameren wij op het belang van respect voor de grondwet en het parlement. Woensdag komt de regering opnieuw met haar pandemiewet waarbij ze het parlement bij toekomstige pandemieën opnieuw wil behandelen als tweederangs. Niet met ons. We zullen ons met alles wat we kunnen blijven verzetten tegen deze slechte wet.

Vlaams en centrumrechts

De Croo en co hebben een groot risico genomen door een regering te vormen met een minderheid aan Vlaamse kant. Ten tijde van Verhofstadt liet Louis Tobback optekenen dat paarsgroen bont en blauw zou eindigen.

We zijn nu twintig jaar later en ik voorspel u: ‘paarsgroen eindigt bont en blauw met een geel-zwarte verkiezingsuitslag.’. En dan zal men toch eindelijk eens moeten leren luisteren naar de Vlamingen want deze regering is de negatie van de verkiezingsuitslag in Vlaanderen. De regering koos Vlaams en centrumrechts en krijgt een Belgisch en links beleid. We hebben een premier die lid is van de zevende partij van het land. Dat zie je nergens. Nérgens. En verder worden politici met een handvol stemmen minister of stonden ze niet eens op een verkiezingslijst.

Deze regering kan dan wel wettelijk zijn, maar is ze ook legitiem? Daar twijfel ik sterk aan en ik heb het gevoel dat ik niet de enige ben in Vlaanderen. Wij willen de Vlaamse democratie herstellen. Want zonder democratie geen vrijheid en zonder vrijheid geen democratie.

Daarom, beste vrienden, is vrijheid een plicht, onze burgerplicht.