JavaScript is required for this website to work.
post

Waarom zegde Servië plots de Belgische hulpmissie af?

Theo Lansloot24/5/2014Leestijd 2 minuten

Waarom liet Servië België weten toch geen hulp nodig te hebben bij de grote overstromingen in dat land?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op 20 mei 2014 liet Minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders weten dat op officieel verzoek van de autoriteiten in Belgrado, een hulpmissie naar Servië zou worden gestuurd. Het ging om een tweede B-FAST hulpmissie aan door overstromingen getroffen landen in Zuidoost-Europa. Ook Bosnië-Herzegovina had reeds hulp gevraagd en de missie naar dat land vertrok op 19 mei. Zij vervoerde vooral materiaal voor hulpverlening aan de door de overstromingen getroffen burgerbevolking.

Het vertrek van de missie naar Servië was gepland op woensdag 21 mei. Zij bestond uit twaalf medewerkers van Landsverdediging en één van Volksgezondheid en telde drie door Defensie ter beschikking gestelde boten met buitenboordmotor en aluminium romp. De bedoeling was met die boten de mensen thuis te bevoorraden of eventueel te evacueren. De precieze interventiezone moest nog worden afgesproken met de Servische autoriteiten en met de door de Europese Commissie beheerde organisatie voor hulpverlening aan door rampen getroffen burgers.

Op 20 mei zegde Servië plots de aan België gevraagde hulpverlening af met als merkwaardig excuus dat “er al te veel hulpboten waren”? Tragische televisiebeelden laten nochtans een andere toestand vermoeden. De vraag rijst dus of er inderdaad al teveel boten in het overstroomde gebied en, zo ja, waar komen die dan vandaan?

De Russische Tsaren, de USSR en vooral Stalin voelden zich steeds geroepen de rol van beschermheer van de oosterse orthodoxie in de Balkan te spelen en de Groot-Servische gedachte aan te moedigen met name in het gewezen Koninkrijk Servië en de gebieden die het voormalige Joegoslavië vormden. Stalins communistische zetbaas, Tito – die mogelijk zelf van Russische afkomst was – keerde zich echter meer en meer van zijn broodheer af. Hij verhinderde dat Joegoslavië een satellietstaat van de Sovjet-Unie werd mede door de oprichting in 1961 van de Beweging van Niet-gebonden Landen waarvan Tito een van de meest vooraanstaande leiders werd.

De vraag rijst of Poetin, net als in Oekraïne, ook in Servië de rol van Stalin heeft overgenomen. Zelfs maar de EU betrekken bij hulpverlening aan een land dat hij tot de Russische invloedssfeer aanziet, past beslist niet in zijn imperialistische wereldvisie. Dat die hulpverlening grotendeels zou worden uitgevoerd door de Belgische Defensie maakt in zijn ogen de zaak beslist alleen nog maar erger.

Of heeft Belgrado zelf voorzichtigheidshalve er de voorkeur aan gegeven de Russische beer niet voor het hoofd te stoten ? Hoe dan ook doet Europa er best aan de zaak grondig te onderzoeken.

Theo Lansloot (1931 -2020) was licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Hij was als ambassadeur op rust publicist bij verschillende media. Door zijn professionele achtergrond was hij welbeslagen inzake diplomatie en internationale politiek. Ook volgde Theo de verhoudingen tussen Nederland en Vlaanderen op de voet.

Commentaren en reacties