Wandelschoenen

De Kamer van Volksvertegenwoordigers bevindt zich volop in een stevige parlementaire week. De indexsprong, de loonnorm, de pensioenen voor wie gewerkt heeft in de openbare sector: stuk voor stuk stevige brokken waar lang aan werd gewerkt en die deze week worden afgerond. Woensdag stond ik voor dat wetsontwerp ‘houdende bepalingen betreffende de pensioenen van de publieke sector’, zoals dat officieel heet in de kamerdocumenten, zowat twee uur op het spreekgestoelte.

Het werd trouwens hoog tijd dat er weer leven kwam in de brouwerij van de Wetstraat. De vorige twee weken bleven totaal nieuwsarm. Wetstraatjournalisten liepen rond met het gezicht van een alcoholverslaafde die verloren is gelopen in de woestijn. Opgewarmde kost ontploft dan tot hoofdnieuws, toevalligheden worden uitgebeend als waren het motoren van een of andere meertrapsraket.

Ik kreeg de schijnwerper ook even op mij gericht. Het was een zonnige vrijdagochtend, net die dag uit de Paasvakantie die ik had uitgepikt om even adem te gaan halen in de natuur. Een telefoontje van VTM onderbrak het vastknopen van de veters van mijn wandelschoenen. Minister-president Geert Bourgeois had geantwoord op een parlementaire vraag van een Vlaams Belanger over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Geert liet weten dat hij die laat opvolgen en het onderzoek daarnaar in kaart brengen. Dat de N-VA die transfers kritisch blijft beoordelen, is geen nieuws. Dat er vandaag geen politiek draagvlak bestaat om daar fundamenteel iets aan te doen spijtig genoeg evenmin.

Of ik voor de camera nog eens wilde vertellen wat onze partij daarover denkt? Een weinig later wilde Radio 1 het ook nog eens vernemen. De vragen van RTBF en Terzake heb ik bewust afgewimpeld. Mijn wandelschoenen trek ik niet voor niets aan.

Er bestonden dat ook ‘sterke aanwijzingen’ dat er allerhande dingen gaande zijn bij de N-VA. Waren er geen N-VA’ers naar het Zangfeest gegaan? [Zoals elk jaar] Uitte de N-VA geen kritiek op de financieringswet? [Zoals we ook deden toen die in het parlement werd behandeld]  Zette de N-VA geen vraagtekens bij de transfers? [Zoals we al jaren doen]

Blijkbaar aanleiding genoeg om op zoek te gaan naar het zogenaamde Grote Plan bij de N-VA. Eigenlijk ging het gewoon over een samenloop van toevalligheden maar de komkommers tierden al te welig in de redactielokalen.

‘Typisch voor journalisten en politicilogen is dat ze dingen zien die er niet zijn, maar de ogen sluiten voor de zaken die er wel zijn’, knipoogde ik in de camera. Maar dat zinnetje werd weggeknipt en haalde het scherm niet. Nogal wat journalisten, politicologen en sociale mediagebruikers konden de rest van die en de volgende dagen dan ook weer naar hartenlust verder speculeren.

Ik raad u intussen Limburgs Haspengouw zeer aan als u ook wandelschoenen hebt.