Ziek

Stel nu dat we wel een Doorbraak maakten in augustus, dan was er minstens één kritisch medium geweest dat niet meestapte in die hoerastemming. Ja, Doorbraak is republikeins, ook buiten België trouwens. Al was het aandoenlijk de ministers zichzelf en elkaar te horen overtuigen van de ‘zelfzekerheid en interesse’ van vorst Filip.

En ja, wij zouden u ook hebben onderhouden over de gemiste kans om het koningshuis wat in te perken. Volgens de politici was ‘de tijd daarvoor niet rijp’ en ze hebben al ingegrepen: ‘het is de eerste keer dat het koningshuis moet inleveren’. Hendrik Vuye heeft op onze webstek dat wetgevend initiatief eens onderzocht. Het is een Belgische wet, niets is wat het lijkt. En ik hoor u al tegenwerpen, ‘ach, eigenlijk heeft de monarchie politiek toch niets meer te betekenen’. Dat klopt, ten dele. Kijk maar naar de afgemeten tijd die Bart De Wever kreeg tijdens de 541 dagen formatie en de ruimte die anderen kregen. Als er dus dringend iets moet veranderen, dan dat: de Lakense poppenkast moet buiten de politiek worden gehouden, de formatie moet voortaan zonder koninklijke inmenging. En kom niet met het argument dat dit overal kan maar niet in België. Alsof er elders in de wereld geen moeilijke formaties bestaan. Zonder koning die allerlei (in)formateurs en andere verkenners aanstelt, hebben de traditionele (B-)partijen een marionet minder. Dat zou pas een staatshervorming zijn die iets betekent.

Stilstand

De politiek lijkt deze zomer een acute aanval van de Belgische ziekte te ondergaan. Eens te meer blijkt dat tientallen jaren institutionele stilstand dit land naar de afgrond dreigen te sleuren. Het antwoord van de regering op al deze problemen? ‘Gezien de financiële en economische crisis is het nu niet het juiste moment voor grote structurele ingrepen.’ Zoiets. Geruststellend is het niet. De journalistieke zomer bracht enkele voorbeelden aan. De Standaard had in juli een reeks over fraude. Eigenlijk blijkt daaruit dat het verouderde systeem, het niet aangepast zijn aan vandaag, fraude in de hand werkt. Wat gebeurt er om dat te veranderen? Of wat te denken van dat tabelletje in De Tijd over het loonbeslag? Een werkgever betaalt in België meer voor een werknemer dan in onze buurlanden, maar die werknemer houdt er netto ook minder aan over dan in de buurlanden. We verliezen dus twee keer. Wat gebeurt er om de loonhandicap aan te pakken? Politici erkennen de ernst van de zaak. De Belgische regering stelt experts aan, netjes verdeeld, één per partij. Het eindrapport wordt door elke partij anders uitgelegd en er verandert niets. Ook statistiek is in België politiek.

BHV

Soms is het anders. Dan vraagt een minister van Justitie aan een onafhankelijk bureau een werklastmeting. Dat was namelijk wettelijk zo geregeld. Die meting zou dan de wettelijke kaders aangeven. Maar zie. Die werklastmeting blijkt volgens een senator/grondwetspecialist niet die meting te zijn zoals in de wet. Daarbij was het rapport vertaald in slecht Frans. Hoe kan een Vlaamse meting, besteld door een Vlaamse federale minister, nu onafhankelijk zijn als het over het gerechtelijk arrondissement BHV gaat? Bovendien, de uitbreiding van het Franstalige magistratenkader voorzien in de staatshervorming, die was al uitgevoerd … na de vakantie zal de regering zich erover buigen. En waarschijnlijk ook wat Nederlandstaligen bijbenoemen als compromis. Nog ergens goed bestuur nodig? Iemand?

Eind augustus zal de regering ook beslissen hoe dat nu moet met die topbenoemingen. U weet wel, men wou de kiezer laten geloven dat die onafhankelijk waren aangeduid door een ‘headhuntersbureau’, maar eigenlijk kon elke partij haar kandidaten afleveren. Blijkt dan het cv van de ene niet te kloppen, zijn de criteria voor de ander wat aangepast, kwestie van niet de meest competente, maar wel de juiste partijman/vrouw op de juiste plaats te krijgen. Als inwoner van dit land kijk ik daar met plaatsvervangende schaamte naar. Ondertussen groeit het aantal mensen die leven met een armoederisico, komt de kost van de vergrijzing op ons af en snapt niemand nog hoe hoog het prijskaartje van Dexia zal zijn.

Neen, de zomer maakt niet vrolijk. Wie zei ook alweer dat België een luxe is die we ons niet meer kunnen permitteren?