Zo tegen ’t eind van 21 september 2011

Het lijken hoogdagen voor ons politieke maandblad Doorbraak. Normaal komt er slechts één per maand, maar deze dagen zijn de doorbraken amper bij te houden. Het BHV-akkoord kreeg minder dan een week later al een Brussel-broertje. De trein van Di Rupo dendert plots met een rotvaart door het landschap van onontwarbare knopen. Het is er aan te zien dat er geen Vlaams-nationalisten meer aan tafel zitten. Zo lekker gezellig onder klassieke partijen wordt akkoorden sluiten zoveel gemakkelijker uiteraard.

De Belgische politiek lijkt soms ingewikkeld, maar is het niet. ‘Snapt de N-VA niet dat de breuk tussen MR en het FDF meer dan genoeg zegt?’, klinkt het volgens De Standaard in anonieme kringen van Vlaamse onderhandelaars. Het is dus allemaal zeer gemakkelijk om volgen. Als het FDF niet akkoord gaat, dan betreft het een Vlaamse overwinning. We voorspellen nog wel hier en daar een Vlaamse zege, als dat criterium gebruikt wordt. Je zou ook kunnen zeggen: als N-VA en/of Vlaams Belang niet akkoord gaan, dan hebben de Franstaligen gewonnen. Snappen die Vlaamse onderhandelaars dat niet? Of maken we het nu weer te ingewikkeld?

Maar als de BHV-oplossing deugt omdat het FDF tegen is, dan schort er iets aan het Brussel-luik waar de onderhandelaars vandaag mee akkoord zijn gegaan. ‘Het FDF beschouwt het voorakkoord rond de vereenvoudiging van het Brusselse bestuur (als) “een stap in de goede richting”’, lezen we op de webstek van De Standaard. ‘In een reactie benadrukt Gosuin (fractieleider voor MR/FDF in het Brussels parlement) dat heel wat onderdelen van het akkoord in lijn liggen met zaken waar zijn partij al langer voor pleit.’ Dan mogen we dus besluiten dat we genaaid zijn met de Brussel-deal, want het FDF is tevreden. Als de logica voor BHV toegepast wordt, dan ook graag voor Brussel.

Brigitte Grouwels, Brussel CD&V-minister, is niet ontevreden al is het volgens haar ‘geen Copernicaanse omwenteling’. Tiens, was dat niet het project van Kris Peeters? Die is er voor het Brussel-luik dus in elk geval aan voor de moeite.

Nu buigen de kandidaat-regeringspartijen zich over de financieringswet. ‘Vooral MR-voorzitter Charles Michel, die veel moest slikken in de BHV-deal en en passant een deel van zijn partij zag afscheuren, stelt zich zeer strak op’, schrijft De Standaard vandaag. Dat het FDF mogelijk afscheurt, is natuurlijk een rotzaak voor MR, maar we hadden van De Standaard toch graag geweten wat de krant bedoelt met ‘veel slikken’.

Louis Michel, oud MR-opperhoofd en vader van, liet gisteren weten dat het BHV-akkoord de eerste stap zet naar de aanhechting van de zes faciliteitengemeenten bij Brussel. Een zaak van 10 of 20 jaar, vindt Armand De Decker van diezelfde partij. Dat zal bedoeld zijn met ‘veel slikken’. De aanhechting is niet voor morgen, pas voor overmorgen. Ja, MR heeft moeten inslikken, namelijk de directe realisatie van haar meest radicale eisen.

Uit het geciteerde zinnetje moet de lezer dan opmaken dat het tijd wordt dat MR ook eens iets gegund wordt, na die fenomenale Vlaamse zege over BHV. Zo hebben de Franstaligen de Vlaamse pers graag, als echoput van hun verhaal.

Vreemd dat N-VA beladen wordt met alle zonden Israëls, omdat die partij zich te strak zou opgesteld hebben. We mogen voortdurend vernemen dat het eerste artikel van het partijprogramma van die partij de Vlaamse onafhankelijkheid bepleit. De Wever heeft tijdens de onderhandelingen dus veel moeten slikken, want die eis maakte geen schijn van kans. Vanwaar het begrip voor Michels houding en het onbegrip als N-VA zich ‘strak opstelt’? De Belgische politiek mag dan gemakkelijk zijn (FDF niet tevreden = Vlaamse overwinning), de logica van sommige Wetstraatjournalisten valt toch moeilijker te doorgronden.

Dat is dan weer niet het geval voor alle Wetstraatwatchers. Misschien hebben we begin oktober een regering, voorspelt Open VLD’er Vanhengel. Marc Vande Looverbosch daarover op de radio: ‘Dat klinkt te mooi om waar te zijn.’ Di Rupo I heeft dus al zeker één supporter. En dat die toevallig op de VRT-radio werkt, is natuurlijk mooi meegenomen.