22 oktober. Net binnen: Bob Maes geboren, senator en oprichter van de Vlaamse Militanten Orde (VMO)

Nationaal Archief

Willem Aantjes (1923-2015)

2015   Overlijden in Utrecht van Willem Aantjes (92), een belangrijk Nederlands politicus die ongewild zijn naam gaf aan de ‘affaire Aantjes’. Hij was fractievoorzitter van de Anti-Revolutionaire Partij (ARP) en van het Christen-Democratisch Appèl (CDA). In 1978 trad hij af nadat over zijn vermeende oorlogsverleden grote consternatie was ontstaan. De voorzitter van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD), de Nederlands-Joodse historicus Lou de Jong, beschuldigde hem van lidmaatschap van de Waffen-SS. Ook suggereerde De Jong dat Aantjes kampbewaker was geweest, terwijl Aantjes net als gevangene in het strafkamp Port Natal had gezeten. Aantjes moest zich als gevolg hiervan terugtrekken als lid van de Tweede Kamer. Later bleek deze beschuldiging onjuist. Een opvolger van De Jong bij het NIOD, Hans Blom, noemde de affaire-Aantjes ‘het grootste bedrijfsongeluk in de geschiedenis van het NIOD’.

Toch werd Aantjes nooit in eer hersteld. Excuses volgden er niet. Het komt slechts tot één kleine geste, dertig jaar na zijn gedwongen aftreden: in het bijzijn van Aantjes zelf wordt op 16 januari 2008 in zijn geboortedorp Bleskensgraaf (Zuid-Holland) een bronzen portret van hem onthuld door CDA’er Johanna (Hannie) van Leeuwen.

2002   Voor de deur van een supermarkt in Venlo wordt de 22-jarige René Steegmans door twee ‘jongeren’ getrapt en geslagen omdat hij een opmerking maakte over het roekeloos rijden met hun scooter. Omstanders die het zien gebeuren, grijpen niet in. René Steegmans wordt zwaargewond opgenomen in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen, waar hij twee dagen later sterft.

1953   Laos wordt onafhankelijk van Frankrijk.

1924   Geboorte in Zaventem van Bob Maes, Vlaams-nationaal militant en politicus. Hij kreeg vooral bekendheid als stichter van de Vlaamse Militanten Orde (VMO), door hem in 1950 opgericht als propaganda- en actiegroep ter ondersteuning van de Vlaams-nationale partijpolitiek. Hij presenteert de diensten van de VMO aan de Vlaamse Concentratie, de eerste naoorlogse Vlaams-nationale partij, en treedt in 1951 toe tot het bestuur van die partij. Bij de anti-Jean Fosty acties in 1953 werd hij gearresteerd; hij was in het bezit van een zak nagels. Maes zat twee maanden vast, werd veroordeeld tot één maand effectief, en verloor zijn burgerrechten, die hij pas had teruggekregen, opnieuw voor vijf jaar. In het najaar van 1954 engageert hij zich in de pas opgerichte Volksunie. Hij wordt opgenomen in het hoofdbestuur van de VU.

Maes blijft nationaal verantwoordelijke van de VMO, ook al had hij sinds het aantreden van Wim Maes als leider geen echte controle meer op de Antwerpse groep. Wel nam hij, samen met andere traditionele Vlaams-nationalisten in de partijtop, consequent de verdediging op van de VMO als er zich problemen voordeden en spande hij zich altijd mee in bij het verzamelen van fondsen om de vele boetes te betalen. ‘Gezien de vele interne problemen na het overlijden van Wim Maes, besloot hij na overleg met onder meer Karel Dillen, Hector Goemans, de weduwe Wim Maes en Kamiel van Damme om op 12 juni 1971 tot de ontbinding van de VMO over te gaan. Het was voor hem een zeer emotionele beslissing’ (Bart de Wever).

Bij de verkiezingen van 1971 wordt Maes, die al eerder voor de VU kandideerde, van op de tweede plaats rechtstreeks verkozen tot senator voor Brussel-Halle-Vilvoorde. Hij blijft in de Senaat zetelen tot 1985. In de periode van het Egmontpact stelt hij zich binnen de partij op als een fel tegenstander; in de Senaat stemt hij dan ook tegen. In 1972-1982 is hij gemeenteraadslid van Zaventem. Binnen de Volksunie verdedigde Maes steeds het traditionele Vlaams-nationalisme. Na de ontbinding van de Volksunie kiest hij voor N-VA. Voor deze partij wordt zijn dochter Lieve Maes senator en Vlaams volksvertegenwoordiger.

1919   Om de evenredige vertegenwoordiging in het parlement zoveel mogelijk te benaderen, wordt voor de parlementsverkiezingen het stelsel van de apparentering ingevoerd. Het toegepaste stelsel heet het Systeem D’Hondt, naar zijn bedenker, de Gentse hoogleraar Victor D’Hondt (1841-1901), Vlaams jurist en wetenschapper. Het wordt in vele landen toegepast, waaronder de Europese Unie.

Art in Flanders

Jan de Beucker (1827-1906)

1906   Overlijden in Antwerpen van Jan de Beucker (79), Vlaams leraar en politicus, stichter van het Antwerpsch Kruidkundig Genootschap (1858). Hij gaf van 1858 tot 1885 talrijke voordrachten over plant-, tuin- en landbouwkunde, op ongeveer driehonderd plaatsen in Nederland en Vlaanderen: in totaal ruim twaalfhonderd conferenties.

In 1861 is De Beucker te Antwerpen medestichter van de Nederduitse Bond, waarvan hij in 1867 en nog verscheidene keren daarna voorzitter wordt. ‘Zijn Vlaamsgezindheid bestond er vooral in, door Nederlandstalig onderwijs en wetenschappelijk onderzoek de Vlamingen zelfbewust te maken’ (Reginald de Schrijver). In 1867 wordt hij aangesteld als hoofdleraar aan de tuinbouwschool te Watergraafsmeer bij Amsterdam. In 1872 keerde hij terug naar Antwerpen.

Hij neemt actief deel aan de Heel-Nederlandse congressen. Op dat van 1873 te Antwerpen vroeg hij om een protest tegen de in het Frans gestelde koninklijke boodschap. In de Antwerpse Provincieraad, waarin hij van 1878 tot 1886 zetelt, komt zijn Vlaamsgezindheid vaak boven. Zo verzet hij zich in 1879 tegen subsidies voor de jubileumfeesten van 1880 ter herdenking van de Belgische afscheiding. Op het Davidsfondscongres van april 1885 vraagt hij, met Adolf Pauwels, dat de bisschoppen hun hele onderwijs zouden vernederlandsen en dat ze een katholieke Vlaamse universiteit zouden oprichten. De Beuckers herhaald aandringen brengt kardinaal Petrus Goossens ertoe in circulaires om verbetering van het moedertaalonderwijs te vragen. De kardinaal ergert zich aan de bemoeienissen van leken, maar besluit hij: ‘Le parti flamand nous est d’un grand secours dans les élections’ (aan de bisschoppen op 31 oktober 1885).

In 1890 wordt hij docent aan de nieuw opgerichte Vlaamse afdeling van de Tuinbouwschool te Vilvoorde. Na de dood van de Antwerpse volksvertegenwoordiger Jan J. de Laet op 22 april 1891 is De Beucker dé kandidaat-opvolger van de Vlaamsgezinde katholieken, voorop die van de Nederduitse Bond. Vanwege zijn radicalisme echter, met onder meer het voornemen in het parlement uitsluitend Nederlands te spreken, wordt De Beucker geweerd door de katholieke partij. Ten slotte wordt ‘Vader de Beucker’ nog een van de bezielers van de in mei 1895 te Antwerpen, naar het voorbeeld van de Christene Volkspartij van de gebroeders Adolf Daens en Pieter Daens, door een groep flaminganten uit de Nederduitse Bond opgerichte Vlaamsche Christene Volkspartij.

Willem IV van Oranje-Nassau (1711-1751)

1751   Overlijden in Den Haag van Willem Karel Hendrik Friso (40), beter bekend als stadhouder Willem IV van Oranje-Nassau. Hij was de eerste erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Provinciën. Hij bleef bekend als een even aristocratische, minzame man, bovendien een vredelievende en bekwame bestuurder. De naam Friso had hij te danken aan het feit dat hij werd geboren in Leeuwarden, de hoofdstad van Friesland.