JavaScript is required for this website to work.
post

Alleen Slechte Vlamingen zijn voor Uplace

Jonathan Holslag slaat op hol

Daniël Walraeve18/2/2015Leestijd 2 minuten

Uplace is on-Vlaams en de Slechte Vlamingen zitten tegenwoordig bij N-VA. Toch als je Jonathan Holslag mag geloven over Uplace. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Een oorlogsverklaring aan alles waar een zelfbewust Vlaanderen voor zou moeten staan‘, ‘een aanslag op de Vlaamse stad‘, ‘een kleine economische Guldensporenslag aan het viaduct van Vilvoorde‘. Ja, docent internationale betrekkingen Jonathan Holslag was nogal op dreef in De Morgen. Blijkbaar is het Uplace-project van Bart Verhaeghe zo on-Vlaams dat de grote Vlaamse trom bovengehaald moest worden. En zeggen dat maar weinig mensen in Holslag een grote Vlaamse ijveraar gezien hebben.  

Vlaanderen was al een deelstaat, een natie, een droom en een nachtmerrie, maar nu maakt Holslag er ook nog eens een politiek-economische docrtine van. Blijkbaar is kleinschaligheid Vlaams, grootschaligheid on-Vlaams. Stedelijkheid is Vlaams, randstedelijkheid is on-Vlaams. Vastgoed, beton en ketens: allemaal on-Vlaams. Identiteit, kwaliteit en schoonheid: zeer Vlaams. Voorstanders van Uplace (of iedereen die geen rabiate tegenstander is): Slechte Vlamingen. 

Het opgefokte opiniestuk van Holslag had een grappig neveneffect: het werd gretig verspreid door mensen die normaal niets te maken willen hebben met Vlaamse identiteit. Mensen die doorgaans steigeren voor het etiket ‘Slechte Vlamingen’. In hun afkeer voor Uplace en/of de Vlaamse Regering deelden heel wat progressieve medemensen de gal van Holslag, zonder zijn redenering echt door te trekken. 

Holslag lijkt er nogal op gebrand regeringspartij N-VA te vereenzelvigen met Uplace. Je zou bijna denken dat er in al die Uplace-gezinde Vlaamse regeringen nooit andere partijen gezeten hebben, of dat andere partijen niet meedoen aan grootschalige shoppingsprojecten buiten de stadskern. De focus op N-VA verklaart wellicht de wat vreemde ‘Vlaamse’ retoriek. Blijkbaar denkt Holslag dat het verwijt van Slechte Vlamingen extra blijft kleven bij Vlaams-Nationalisten. 

Er zijn nogal wat bedenkingen te maken bij Uplace. Veel kritiek lijkt minstens gegrond en alleen al de schaal en impact van het project rechtvaardigen een breed publiek debat. Maar de idee dat bepaalde economische activiteiten haaks zouden staan op wat Vlaanderen is (of zou moeten zijn): dat is toch wat te gek, zelfs voor een breed publiek debat. Alsof Vlaamse bedrijven hun ziel verliezen als ze door hun eigen succes uitgroeien tot wereldspelers. Alsof een kmo buiten de stad geen centrum van Vlaamse maakindustrie kan zijn, omdat er nu eenmaal geen link is met het stedelijke weefsel. Alsof het bestaan van Uplace creativiteit en kwaliteit op andere plaatsen in Vlaanderen zou uitsluiten. 

Misschien moeten experts internationale betrekkingen het maar bij internationale betrekkingen houden. Misschien moet De Morgen ook niet zomaar alles publiceren.

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties