Het marxisme faalde in het Oosten, maar is gerealiseerd in het Westen
De paradox is dat het marxisme zichzelf in West-Europa heeft waargemaakt, maar tegelijk zijn veronderstellingen en beloften heeft weerlegd.
Sid Lukkassen
Is cultuurmarxisme een complottheorie?
The New Left zag zich als voorhoede van het radicale marxisme: haar vijandbeeld projecteerde ze op de burgerlijk-patriottische klasse.
Is een wetenschappelijke politiek wenselijk?
Moet beleid vertrekken vanuit wetenschap of filosofie? En is de oververtegenwoordiging van alfa’s in de politiek de bron van alle kwaad?
Techno-metropolen versus Nieuwe Zuil
Voor bedrijven is verdere globalisering niet meer dan logisch. De natiestaat loopt organisatorisch echter hopeloos achter.
Cultuurmarxisme een complottheorie?
Trent Schroyer was een Amerikaans internationale activist: en een linkse academicus die de term cultuurmarxisme specifiek gebruikte.
Kan Vlaams Belang een verkiezingsoverwinning omzetten in beleid?
Om de koers van een staat werkelijk en wezenlijk te kunnen sturen, moet men iets bouwen. Een nieuwe zuil bijvoorbeeld.
Kan onze beschaving zichzelf opnieuw uitvinden?
Als het verleden meer grootsheid bevat dan het heden, dan wordt het eigen verleden vernederend. Het lot van het Romeinse Rijk leert ons veel.
België: het land dat geen land is
België is een anarchistisch no man’s land waar een ‘toestand van escapisme’ ontspringt uit een onhoudbare, kunstmatige staat.
Eindspel van de democratie?
Mediabereik is het thema dat bepaalt of onze democratie überhaupt houdbaar is. Bereik staat nog boven islam, immigratie, schuldenbubbels of klimaat.
Hoe sturen we de woede en behouden we de aandacht?
Realisten keren mainstream media de rug toe, maar laten zich wél opfokken door frames van diezelfde media. Ze blijven hierdoor in een reagerende rol en laten zich afleiden van pro-actief eigen denkwerk.
Clownen of niet clownen, dat is de vraag…
Westerse cultuur vandaag: alles niet-clownesk is, presenteert men als tóch clownesk – alles wat niet clownesk wil zijn zet men weg als ‘nazi’.
Worden we allen eenzame clowns?
Maakt deze versnipperde samenleving een clown van ons? Dat is wat Sid Lukkassen zich afvraagt in zijn nieuwe reeks. Daarin probeert hij al schrijvende over zijn bestaan de vinger op deze tijd te leggen.
Haat tegen de ‘Gouden Eeuw’ zonder democratisch weerwoord
Het besluit om de term ‘Gouden Eeuw’ niet meer te gebruiken is geen wetenschappelijke beslissing maar een politieke zet. Een democratisch debat daarover mag blijkbaar niet worden gevoerd.
Heerlijk eerlijke moslim
Een moslim zei in een vox pop eerlijk dat de invoer van de sharia een kwestie van demografie is. Ondertussen plegen politici cultuurverraad.
Thomas Hobbes: de ik-gerichtheid van de politieke filosofie
Het zojuist verschenen boek ‘Thomas Hobbes: de ik-gerichtheid van de politieke filosofie’ is een interessante maar stevige brok. Sid Lukkassen belicht enkele essentiële inzichten.
De maatschappelijke wortels van de gewelddadige Joker
De film ‘Joker’ over een doorgedraaide en gewelddadige eenzaat roept heel wat kritiek en vragen op. Sid Lukkassen analyseert hoe de huidige persoonlijkheidsmarkt tot losgeslagen, vereenzaamde predatoren kan leiden.
De sjerp die België splijt
Is de discussie over de burgemeesterssjerp een teken van de ‘esthetisering van de politiek’? Een blik op Vlaanderen uit Nederland
Goede intenties versus keiharde consequenties
Handelen gebaseerd op de wereld zoals hij is (realisme) is onverenigbaar met handelen gebaseerd op hoe de wereld zou moeten zijn (utopisme).
Past deze EU wel bij Europa?
Met man en macht streeft de EU naar machtsconcentratie en centrale controle, maar is dit een houdbaar plan op de lange termijn?
Verhofstadts ‘empire’
Guy Verhofstadt heeft het over de EU als een ‘empire’. Een ‘empire’ berust echter op een beschaving, en een beschaving weer op identiteit.
Culturele capitulatie is blijvend probleem
Een land met salafisme heeft een verkoudheid – heerst er cultuurmarxisme, dan heeft het land aids. Dit verklaart de ‘Culturele Capitulatie’.
Caesarisme is machtspolitiek
Gebroken verkiezingsbeloften verbergt men achter optimisme en PR. Het volk wordt daar ongevoelig voor en zal verlangen naar rauwe autoriteit.
De opmars van het Caesarisme
Als oude instituties vastlopen, eist het volk er nieuwe die meer direct profijt geven, zoals een Trump. Spengler helpt ons dit te begrijpen.
Brief aan Othman El Hammouchi (deel 2)
Othman meent dat de “rechtse elite fascisme aanwakkert”. Neen! De rechtse elite heeft juist alle lef verloren. Ook is het weinig vruchtbaar om islamisering te bekijken vanuit een juridische, in plaats van een demografische bril.
Brief aan Jan Cornillie (sp.a): deel 4
Links bouwde haar bastion op solidariteit en verheffing van arbeiders. Massamigratie vernietigde solidariteit en versterkte corporatisme. Nu is het nieuwe verhaal ‘klimaat’, om nieuwe kapitaalstromen naar de staat en multinationals te scheppen.
Brief aan Anton Jäger: deel 2
‘Links’ en ‘rechts’ hebben de handen ineen geslagen, wat leidde tot een nieuwe status quo. Het conservatisme kwakkelt onder deze status quo, maar Trump is een revitaliserende impuls.
Brief aan Anton Jäger: deel 1
Sid Lukkassen debatteert met Anton Jäger over de problemen en de kansen van economisch links en cultureel links in een tijdperk van globalisme en multinationals. De heropleving van het communisme baart zorgen!
Brief aan Jan Cornillie (s.pa): deel 3
Het gaat in de kern niet om ‘etnische homogenie’ versus sociaaldemocratie, maar om integratie, veiligheid, cohesie en betaalbaarheid.
Brief aan Sid Lukkassen (2)
Jan Cornillie (sp.a) neemt de pen op tegen Sid Lukkassen. Hij waarschuwt voor het onbereikbare ideaal van een etnisch homogeen volk.
Brief aan Jan Cornillie (sp.a): deel 2
Sid Lukkassen is met Jan Cornillie verwikkeld in een vurig debat over de toekomst van de verzorgingsstaat en de sociale voorzieningen.
