Het einde van het liberalisme is in zicht
De vrije markt is een fictie. Ook zogenaamd liberale politici wenden autoritaire methodes aan.
De vrije markt is een fictie. Ook zogenaamd liberale politici wenden autoritaire methodes aan.
Door te spreken van ‘jongeren met problemen’, probeert links vooroordelen te voorkomen. Maar dat is een tactiek van de korte termijn.
Het moment voor de Vlaamse onafhankelijkheid is daar, alleen de Vlamingen zelf zijn niet klaar. Ziedaar, de conclusie van Sanctorums nieuwste boek.
Kritische Theory en het ‘woke’-discours brengen alles terug tot concurrentie tussen rassen, klassen en stammen.
We moeten het bewustzijn kweken dat een institutioneel gecultiveerde intolerantie een gecoördineerd sociaaleconomisch tegen-netwerk vergt.
De paradox is dat het marxisme zichzelf in West-Europa heeft waargemaakt, maar tegelijk zijn veronderstellingen en beloften heeft weerlegd.
The New Left zag zich als voorhoede van het radicale marxisme: haar vijandbeeld projecteerde ze op de burgerlijk-patriottische klasse.
Moet beleid vertrekken vanuit wetenschap of filosofie? En is de oververtegenwoordiging van alfa’s in de politiek de bron van alle kwaad?
Voor bedrijven is verdere globalisering niet meer dan logisch. De natiestaat loopt organisatorisch echter hopeloos achter.
Trent Schroyer was een Amerikaans internationale activist: en een linkse academicus die de term cultuurmarxisme specifiek gebruikte.
Om de koers van een staat werkelijk en wezenlijk te kunnen sturen, moet men iets bouwen. Een nieuwe zuil bijvoorbeeld.
Als het verleden meer grootsheid bevat dan het heden, dan wordt het eigen verleden vernederend. Het lot van het Romeinse Rijk leert ons veel.
België is een anarchistisch no man’s land waar een ‘toestand van escapisme’ ontspringt uit een onhoudbare, kunstmatige staat.
Mediabereik is het thema dat bepaalt of onze democratie überhaupt houdbaar is. Bereik staat nog boven islam, immigratie, schuldenbubbels of klimaat.
Realisten keren mainstream media de rug toe, maar laten zich wél opfokken door frames van diezelfde media. Ze blijven hierdoor in een reagerende rol en laten zich afleiden van pro-actief eigen denkwerk.
Westerse cultuur vandaag: alles niet-clownesk is, presenteert men als tóch clownesk – alles wat niet clownesk wil zijn zet men weg als ‘nazi’.
Maakt deze versnipperde samenleving een clown van ons? Dat is wat Sid Lukkassen zich afvraagt in zijn nieuwe reeks. Daarin probeert hij al schrijvende over zijn bestaan de vinger op deze tijd te leggen.
Het besluit om de term ‘Gouden Eeuw’ niet meer te gebruiken is geen wetenschappelijke beslissing maar een politieke zet. Een democratisch debat daarover mag blijkbaar niet worden gevoerd.
Een moslim zei in een vox pop eerlijk dat de invoer van de sharia een kwestie van demografie is. Ondertussen plegen politici cultuurverraad.
Het zojuist verschenen boek ‘Thomas Hobbes: de ik-gerichtheid van de politieke filosofie’ is een interessante maar stevige brok. Sid Lukkassen belicht enkele essentiële inzichten.
De film ‘Joker’ over een doorgedraaide en gewelddadige eenzaat roept heel wat kritiek en vragen op. Sid Lukkassen analyseert hoe de huidige persoonlijkheidsmarkt tot losgeslagen, vereenzaamde predatoren kan leiden.
Is de discussie over de burgemeesterssjerp een teken van de ‘esthetisering van de politiek’? Een blik op Vlaanderen uit Nederland
Handelen gebaseerd op de wereld zoals hij is (realisme) is onverenigbaar met handelen gebaseerd op hoe de wereld zou moeten zijn (utopisme).
Met man en macht streeft de EU naar machtsconcentratie en centrale controle, maar is dit een houdbaar plan op de lange termijn?
Guy Verhofstadt heeft het over de EU als een ‘empire’. Een ‘empire’ berust echter op een beschaving, en een beschaving weer op identiteit.
Een land met salafisme heeft een verkoudheid – heerst er cultuurmarxisme, dan heeft het land aids. Dit verklaart de ‘Culturele Capitulatie’.
Gebroken verkiezingsbeloften verbergt men achter optimisme en PR. Het volk wordt daar ongevoelig voor en zal verlangen naar rauwe autoriteit.
Als oude instituties vastlopen, eist het volk er nieuwe die meer direct profijt geven, zoals een Trump. Spengler helpt ons dit te begrijpen.
Othman meent dat de “rechtse elite fascisme aanwakkert”. Neen! De rechtse elite heeft juist alle lef verloren. Ook is het weinig vruchtbaar om islamisering te bekijken vanuit een juridische, in plaats van een demografische bril.
Links bouwde haar bastion op solidariteit en verheffing van arbeiders. Massamigratie vernietigde solidariteit en versterkte corporatisme. Nu is het nieuwe verhaal ‘klimaat’, om nieuwe kapitaalstromen naar de staat en multinationals te scheppen.