Aux armes, citoyens!
Een rapport van de commissie buitenlandse zaken van het Franse parlement schoffeert Vlaanderen. Wat doet Di Rupo? (Dit artikel verscheen op 31 mei 2012 in De Morgen.)
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementWas Sarkozy herverkozen als president, dan stonden de troepen al aan de grens. Maar ook Hollande kan niet anders dan ingrijpen, nadat een rapport van het Franse parlement ontdekte dat ‘Franstaligen in Vlaanderen af en toe slachtoffer zijn van iets dat op vervolging lijkt’ (Frans PS-parlementslid). Vlamingen zitten altijd ‘op de kop van de Walen’ en zijn ‘egoïstisch’. ‘In Vlaanderen zijn fascistische praktijken gangbaar’, meent een Frans parlementslid van Sarkozy’s partij. Stevige koek en als dat alles zelfs maar ten dele klopt, moet Frankrijk optreden. De beschaving staat op het spel. Het ‘Aux armes, citoyens’ hoort luidt te klinken aan onze zuidergrens.
Hoe reageren we op zoveel onzin? Eigenlijk is onzin overigens geen juiste kwalificatie, want dit rapport vloeit niet voort uit onkunde of domheid. Het gaat gewoon over een agressief pamflet waarin de propaganda de feiten wegdrukt en dat thuis hoort in een oorlogssfeer. Voor alle duidelijkheid; dit werd opgesteld in het parlement van een eerbare EU-lidstaat en gaat over een andere EU-lidstaat. Even slikken toch.
Laten we er echter rustig bij blijven, maar evengoed assertief reageren. Als De Standaard het online-artikel als titel geeft ‘Frans rapport is hard voor egoïstisch Vlaanderen’, dan neemt die krant de Franse propagandataal gewoon over. De Morgen citeert in de kop correct met aanhalingstekens, maar gaat in de ondertitel ook in de fout: ‘Franse parlementsleden scheppen in rapport ontluisterend beeld van Vlaamse politieke realiteit’. Politieke realiteit, pardon?
Liever wat assertiviteit toch. We zouden het Franse parlement bijvoorbeeld een Occitaanse, Bretonse of ‘Vlaamse’ vertaling kunnen vragen van dit rapport dat de ‘vervolging van de francofonie door Vlaanderen’ beschrijft. We kunnen opmerken dat fascisme niet gekenmerkt wordt door separatisme (wat de Vlamingen zwaar wordt verweten), maar juist door drang naar annexatie. Een echte Vlaamse fascist hoort stukken van Wallonië op te eisen in plaats van de onafhankelijkheid ervan te bepleiten.
Het past de vraag op te werpen hoe het komt dat ‘de’ (?) Walen, altijd op de kop gezeten door de Vlamingen, toch de grootste voorstanders zijn van het voortbestaan van België, die onstaat die hen zo verdrukt? Een schrijnend geval van het Stockholmsyndroom? Dé oplossing ligt overigens voor de hand: als die verdrukte Walen België helpen opdoeken, zijn ze af van die ’ten voordele van de Vlamingen vervalste nationale mechanismen’ (dixit Kamervoorzitter Flahaut). Misschien even opmerken aan Flahauts adres dat die ‘nationale mechanismen’ op het eerste gezicht toch eerder in het voordeel van de Franstaligen lijken te werken, maar vooral dat ze allemaal mee door zijn PS werden ingevoerd.
De hoofdvraag blijft wanneer de Belgische regering de Franse ambassadeur op het matje roept en/of een officieel protest naar Parijs stuurt. Elio Di Rupo komt graag il simpatico uithangen in Vlaanderen, al dan niet met biljartkeu in de handen. Hij beweert de premier te zijn van alle Belgen, ook van de Vlamingen. Als die dan collectief geschoffeerd worden, mogen ze verwachten dat Di Rupo zwaar in de tegenaanval gaat.
Tags |
---|
Personen |
---|
Peter De Roover was achtereenvolgens algemeen voorzitter en politiek secreteris van de Vlaamse Volksbeweging , chef politiek van Doorbraak en nu fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer.
Peter De Roover verantwoordt de keuze van de N-VA om in Vlaanderen een Zweedse coalitie op de been te helpen, zonder het Vlaams Belang.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.