Bal du Roi Mort

Hoe Koning Philippe ooit uit de puzzel komt die na de verkiezingen van 25 mei voorligt, is een levensgroot vraagteken. Aan zet zal komt, daarop wijzen de peilingen keer op keer, een anti-royalistische partij, de grootste partij van België, en deze lijkt niet geneigd te zijn om de manipulatie te vergeten, die haar van de macht moest houden, door de voorlaatste vorst van België. Ook de huidige soeverein heeft meermaals scherp gesteld hoe vijandig hij staat tegenover N-VA. Van het ogenblik dat Bart De Wever als triomfator binnen rijdt in Laken opent het Bal du Roi Mort.

Wie observeert beter dan Wilfried Dewachter, emeritus professor politieke wetenschappen van de KU Leuven, hoe de jongste regeringsvormingen zijn verlopen. Over die van 2010 is hij snoeihard, zo blijkt uit zijn bijdrage in het essaybundel, Journaal voor Vlaanderen (Groeninghe Uitgeverij), aangeboden aan Mark Grammens bij diens 80ste verjaardag.

Wilfried Dewachter: ‘De particratie heeft onder Elio Di Rupo het toppunt van haar kunnen bereikt, via het arsenaal van verkrachtingen die tot dan toe in België reeds zijn verbruikt en die verder nog door zijn regeerakkoord op stapel zijn gezet waarbij de democratie deskundig aan de kant wordt geschoven én haar uitschakeling voor jaren wordt verankerd. Onvoorstelbaar in een West-Europese staat, die officieel zichzelf tot democratie uitroept, sinds 1831 al’

‘België heeft geen verkiezingen meer, alleen nog een teloperatie voor intern gebruik bij de regeringsvorming en bij de verdeelwerkzaamheden tussen de zes traditionele partijen, waarbij de kleinere partijen erg goed moeten opletten dat ze er bij komen én bij blijven en niet afgereden worden. Of zeker niet van meet af aan uitgesloten worden zoals de oppositiepartijen, ook al is zo’n partij dan de grootste partij, niet alleen in Vlaanderen, maar in gans het land. Geen compassie met de oppositie! “Non !” “Non !” In het Belgisch machtsspel is de oppositie machteloos.’

‘Het vorige Belgisch staatshoofd, koning Albert II heeft zijn uiterste best gedaan om de grootste partij van 2010, N-VA, uit de regeringsvorming te houden. Behalve een informatieopdracht, maar die blijft louter verkennend, mocht de voorzitter van die grootste partij alleen, gedurende tien dagen, “een verkenningsopdracht uitvoeren, om de partijen dichter bij elkaar te brengen.” Als de N-VA-voorzitter na tien dagen een ontwerp van regeerakkoord bekend maakt, breekt de hel los.’

‘Daarop wordt de particratie definitief tot haar kern gereduceerd, het vierspan, de tetrarchie : Elio Di Rupo, die hoe dan ook premier moet en zal worden, Albert II, “le chef de file gouvernemental du PS depuis longue date”, Laurette Onkelinx, Johan Vande Lanotte, SP.A, de vierde van het gespan. Persoonlijk behaalt hij zowat 600.000 voorkeurstemmen minder dan Bart De Wever en zijn partij is niet eens half zo groot als de N-V A.’

‘De particratie verbergt zich achter de democratie, sterker nog, de particratie poogt zich te legitimeren door de parlementaire verkiezingen.’

‘Gedurende 337 dagen beschermde de koning een anti-N-VA-manoeuvre. “De koning doet wat de partijen hem voorhouden te doen.” orakelt PS-grondwetspecialist Marc Uyttendaele.’

‘Van 4 september 2010 wordt Di Rupo veilig beschermd door, achtereenvolgens, bemiddelaars, een high-level-groep, een verkenningsopdracht voor Bart De Wever voor enkele dagen, dan Johan Vande Lanotte als koninklijk bemiddelaar, die heel veel tijd verbruikt, maar na 77 + 20 dagen ontslag geeft, waarop een nieuwe informateur volgt , voor het eerst een liberaal voor 27 dagen, zodat eindelijk CD&V-voorzitter Beke gedurende 75 dagen rondjes mag lopen , – waarom hij ook zoveel ? – om uiteindelijk, op dag 337 van de crisis, op 16 mei 2011 een eerste keer, eindelijk, een formateur te krijgen.’

‘Dat kan uiteraard alleen dé goede zijn. En het is de goede, de enige, de ware Di Rupo. Dank zij Albert II. “Le roi fait ce que lui dicte le président du PS.” Ra, ra wie was de tweede man van de tetrarchie? Een staatshoofd dat door besluiteloosheid en gebrek aan ruggengraat en inzicht mede/hoofdverantwoordelijk is voor 337 van de 541 dagen regeringsvorming, of 62 % van de crisistijd?’

‘Rijst nu de grote vraag: wat met de troonopvolger ? Gaat die in 2014 evenzeer 337 dagen de hand boven de leider van onze particratie houden? Of gaat de nieuwe koning terugkeren tot de taak van het Belgische staatshoofd in de regeringsvorming, ook al is dat een koning uit één vaste familie? Geen nood, een centraal lid van het particratie-vierspan heeft het meteen al gedecreteerd. “De troonopvolging zal geen grote impact hebben. Albert II was een ceremoniële koning en Filip zal dat ook zijn. Mocht hij iets anders voor ogen hebben, dan zullen de politici hem dat heel snel duidelijk maken dat ze dat niet aanvaarden.” Dixit Johan Vande Lanotte, die er aan toevoegt dat hij “wel andere dingen te doen dan de monarchie af te voeren”’

Tot daar Wilfried Dewachter. Met hem kan men verwachten: met een sterke verkiezingsuitslag van N-VA wordt de Belgische particratie en haar leiders, waaronder de huidige koning, verzwakt. Het Bal du Roi Mort is begonnen.

Foto: © Reporters