Broodkruimels voor het volk

De gestelde lichamen binnen de Europese Unie volharden in hun boosheid. De berichtenstorm rond de beslissing van de Europese Centrale Bank om voor meer dan duizend miljard aan waardeloze staatsobligaties te gaan – en vooral blijven – opkopen is nog maar net gaan liggen, en hop, daar wordt alweer het volgende peperdure EU-initiatief gelanceerd. Dit keer is het Marianne Thyssen, Europees Commissaris voor Arbeid en Sociale Zaken, die snel een miljard euro beschikbaar zal stellen. Op die manier wil zij trachten de hoge werkloosheid binnen de Europese Unie te counteren. Klinkt ronduit prachtig, toch? Van een grote berg is het in Europa gemakkelijk scheppen, zelfs wanneer beleidsdomeinen als sociale zaken en werkgelegenheid grotendeels bevoegdheden zijn van de individuele lidstaten.

In haar emotioneel betoog op de website van Trends geeft de commissaris te kennen dat de werkloosheid, in het bijzonder die onder jongeren, dringend aangepakt moet worden. Daar raakt Marianne Thyssen zonder meer een pijnlijk punt. De cijfers liegen er immers niet om: In Spanje is meer dan een op twee jongeren werkloos. In Griekenland zien we dezelfde schrikbarende cijfers voor wat betreft jeugdwerkloosheid. Ondertussen is Italië (42%) stukje bij beetje op weg om deze drieste records te evenaren. Ook in België is een groot contingent jongeren stilaan in een uitzichtloze situatie verzeild geraakt. Bijna een op vier jongeren in dit land is werkloos.

De vaststelling van Marianne Thyssen dat zich op dit continent stilaan een verloren generatie ontwikkelt, deel ik. Haar analyse dat meer Europees beleid een duurzame oplossing biedt, verwerp ik.

De torenhoge werkloosheid is immers mede een gevolg van het wanstaltige supranationale project dat de EU de jongste jaren geworden is. Zuid-Europa kampt vandaag met ontspoorde publieke financiën, met een geruïneerde economie en met een leger aan werklozen, terwijl de eurocraten in Brussel hun handen wassen in onschuld. Zij gaan echter niet vrijuit. Tal van economen, van Paul De Grauwe over Milton Friedman tot Paul Krugman, waarschuwden in de jaren negentig al dat deze monetaire unie gedoemd was om te mislukken. Toch zette de Europese kaste door. De EMU zou er als project kost wat kost komen. Van deze arrogante beleidsvoering krijgen wij nu met zijn allen de gepeperde rekening gepresenteerd.

Niet enkel in de vorm van torenhoge werkloosheid, maar ook door miljarden aan belastinggeld waarin de noordelijke landen blijven voorzien, om de mediterrane putten te helpen dempen. Steeds maar weer werden de jongste tijd steunfondsen, uiteraard gevuld met belastinggeld, in het leven geroepen en/of uitgebreid. Waarover beschikt de EU onderhand? De bazooka van de ECB kende u ondertussen al. Daarnaast zijn er onder andere nog het Europees Sociaal Fonds (ESF), het Europees Financieel Stabiliteitsmechanisme (EFSM), er is de Europese Investeringsbank (EIB) die voor miljarden aan bijkomende leningen moet gaan verstrekken… Het Europese lijstje aan bestaande vehikels en initiatieven begint eindeloos te worden.

Het is belangrijk om te beseffen dat wij als belastingbetaler keer op keer mee garant staan voor al deze miljardentransacties. Het is immers de Vlaamse belastingbetaler die steeds deze fondsen mee financiert. Is het niet via de geldcreatie van de Europese Centrale Bank, dan wel via de tweede bail out die er nu voor Griekenland zit aan te komen. We maken het concreet met een cijfervoorbeeld, om de ernst van de situatie te beklemtonen: In 2015 zal ongeveer 75 procent van de Griekse schulden in handen zijn van andere overheden en publieke instellingen (ECB, ESF etc.), we spreken hier over meer dan 200 miljard euro. Dit enkel voor wat Griekenland betreft. Andere noodlijdende landen worden hier nog buiten beschouwing gelaten.

Het hele EU-project is verworden tot een levensgevaarlijk spel dat ons als belastingbetaler een aderlating bezorgt. Wie dus blij is dat Marianne Thyssen weer eens een miljard gaat inzetten voor de goede zaak, is ofwel naïef ofwel cynisch. Wanneer leden van de Europese Commissie de pers opzoeken en de Europese beleidsdaden in een positief daglicht plaatsen, dan wordt hooguit de halve waarheid verteld. Nochtans blijven in het Europees Parlement alle Vlaamse partijen, op het Vlaams Belang na, geheel of grotendeels meestappen in deze goednieuwsshow. Het droomproject van de Europese elite heeft al meer dan voldoende slachtoffers gemaakt en heeft ons allen al genoeg gekost. Nu fier wat broodkruimels naar het volk gooien is een schoolvoorbeeld van de arrogantie van de macht.

De auteur is Europees Parlementslid voor Vlaams Belang, zetelend in o.a. de Economische en Monetaire Commissie van het Europees Parlement.

Foto © Reporters  

* Bovenstaand opiniestuk werd geweigerd door Trends op grond van volgende mededeling: ‘Het beleid op onze koepelsite Knack.be (waaronder ook Trends.be valt) heeft als beleid om geen bijdrages van Vlaams Belang te publiceren.’