Christendemocratische eurokritiek
Maandag - Europadag
Als er geen verkiezingen in de buurt zijn, schurken de christendemocraten zich in het Europees parlement aan bij de socialisten die staan voor een interventionistische en centralistische Europese Unie. In de electorale campagne zullen enkelen onder hen proberen het eurokritische blazoen wat op te poetsen. De Beierse CSU bijvoorbeeld.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe denktank Organization for European Interstate Cooperation vergeleek het stemgedrag van de grote Europese fracties in het jaar 2010. De christendemocraten van de Europese Volkspartij (EVP) stemden in 97,1% van de gevallen gelijk met hun socialistische kameraden van S&D. Tussen S&D en de ‘liberalen’ van ALDE is er (net zoals in de nationale politiek) nog minder verschil; zij stemden in 98,1 % van de gevallen identiek.
Eigenlijk vormen de EVP, de liberalen en de socialisten in Europa dezelfde eenheidspartij; een eurofederalistisch kartel. Die kritiekloze pro-EU eenheidsworst lust de kiezer echter steeds minder. Volgens de opiniepeiling van de Europese Commissie heeft 60% van de Europese burgers ‘de neiging om de EU niet te vertrouwen’, komende van 32% vijf jaar geleden.
Afkicken van regeldrift
Is het daarom dat de christendemocraten de jongste maanden minder meestemmen met links maar wel eens durven samenspannen met de eurorealistische conservatieven? Zo werd vorige maand nog de Estrela-resolutie die ‘lagere scholen verplicht tot seksonderwijs, op een holistische, rechtengebaseerde, positieve manier’ weggestemd door het rechts verbond.
De Christelijk-Sociale Unie (CSU), de Beierse zusterpartij van de CDU van Angela Merkel, met traditioneel sterke regionale gevoeligheden, bereidt zelfs een heuse eurokritische campagne voor. Volgens Der Spiegel wordt de CSU daarbij vooruitgestuurd door Merkel zelf. Ter voorbereiding van hun fractiedagen deze week, publiceerde de CSU een document met als titel ‘De toekomst van Europa: Vrijheid, veiligheid, regionalisme en dichter bij de burger’, waarin het vraagt om een meer terughoudende EU.
Minder Europa
‘We hebben nood aan een afkicktherapie voor de eurocommissarissen vergiftigd met regulering’, stelt het document. De CSU vindt dat de uitbouw van de interne markt misbruikt wordt om te veel te harmoniseren en te centraliseren. De burgers moeten niet langer lastig gevallen worden met trivialiteiten zoals de regulering van douchekoppen of een verbod op olijfkannetjes in restaurants. ‘Deze goedbedoelde consumentenbescherming leidt tot betutteling.’
De Europese commissie moet volgens de CSU ook afslanken en zich concentreren op haar kerntaken. De Beierse politici willen daarom enkele bevoegdheden terug overbrengen naar de lidstaten. ‘De overdracht van bevoegdheden mag geen eenrichtingsverkeer blijven’, stelt de partij. Bij eventuele verdere overdracht van belangrijke nationale bevoegdheden naar de EU willen ze een landelijk referendum.
Hetzelfde fenomeen zien we bij bijvoorbeeld de Nederlandse CDA: lijsttrekker Esther de Lange beweert voor een slanker Europa te gaan dat ‘terug naar de kern’ moet. ‘Europa moet minder doen, maar wel beter’, zei de Lange onlangs in een debat met de lijsttrekker van de sociaaldemocratische PvdA. Meer dan wat schaduwboksen was dat wellicht niet, want alles wijst erop dat ze na de verkiezingen hun kartel gewoon verder zetten.
Sander Roelandt (1989) is medewerker in het Europees Parlement en volgt er verschillende economische commissies.
Marianne Thyssen is het slachtoffer geworden van een Tjevenstreek: de haar toegekende Europese portefeuille is niet zo dik als verwacht.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.
