Modrikamen, een Franstalige Pim Fortuyn?

In de jongste peiling van La Libre Belgique haalde de Parti Populaire (PP) zo’n vier percent van de Franstalige stemmen. Daarmee blijft ze net onder de kiesdrempel, maar voorzitter Mischaël Modrikamen, die in Vlaanderen bekend werd doordat hij bij de ontmanteling van Fortis de advocaat was van de minderheidsaandeelhouders, maakt zich sterk dat ze met de hulp van populaire ex-weerman Luc Trullemans over de vijf percent zal springen.

De ‘Personenpartij’ werd in 2009 gelanceerd in Vlaanderen en Franstalig België als een unitaire rechts-liberale partij. Volgens Modrikamen kwamen de vervroegde verkiezingen het jaar erop wat te snel en was de partij onvoldoende voorbereid. Toch boekte de PP in juni 2010 een onverwacht electoraal succes (‘meer dan 100 000 stemmen of gemiddeld vier procent’) en mocht een zekere Laurent Louis (ex-MR) in de Kamer zetelen.

Louis bleek echter een ‘democratisch ongeluk’ en werd al na enkele maanden uit de partij gezet. ‘We hadden bij de verkiezingen in 2010 een lijstverbinding tussen Brussel en Waals-Brabant en rekenden erop dat de stemmen vanuit Waals-Brabant naar mij in Brussel zouden gaan. Door omstandigheden is het helaas omgekeerd gelopen’, verdedigt Modrikamen zich. Nadat Louis even binnenwipte bij de partij Islam, werd hij ook daar buitengezet.

Een andere kinderziekte van de PP uitte zich in de interne machtsstrijd met covoorzitter Rudy Aernoudt. ‘Op papier leek de combinatie met Rudy Aernoudt een goede zet’, vindt Modrikamen nog steeds. Aernoudt was ooit hoofdeconoom bij de Europese Commissie en diende als medewerker van Vlaams minister van economie Fientje Moerman klacht in wegens ‘onethische praktijken’ op haar kabinet. ‘Ik als Franstalige, hij als Vlaming. Hij had ons overtuigd dat Vlaanderen zat te wachten op een neo-Belgicistische initiatief maar dat was een verkeerde inschatting.’

De voorbije jaren bleef het wat stil rond de PP. Geen verkozenen, geen dotatie, geen aandacht van de pers, … De affaire Trullemans heeft Modrikamen en de PP de voorbije maanden terug in de pers gebracht. Luc Trullemans was weerman bij het KMI en RTL-TVi. De Franstalige televisiezender stuurde hem begin vorig jaar de laan uit wegens ‘islamofobe’ uitlatingen op Facebook. Modrikamen verdedigde Trullemans voor de handelsrechtbank in diens geschil met RTL-TVi en kreeg gelijk. Intussen is Trullemans in de politiek ingestapt en wordt hij lijsttrekker bij de Europese verkiezingen.

‘We zijn groter dan het FDF en de PVDA.’

Modrikamen: Sindsdien heeft de PP de wind in de zeilen; we krijgen meer en meer leden, we houden een twintigtal meetings in januari en februari en de zalen zitten vol. Ons grootste probleem is het gebrek aan aandacht in de media. We komen nu en dan eens in de geschreven media maar de traditionele politieke partijen zorgen ervoor dat we niet op tv komen. Nochtans zijn we de vijfde grootste Franstalige partij, vóór het FDF en de PVDA.

Op vier jaar tijd ben ik slechts drie keer uitgenodigd in de studio’s van de RTBF en één keer door RTL. Dat terwijl ik wel veel kijkers trek, dat geef ik u op een blaadje. Didier Reynders (MR) klaagde onlangs dat het medialandschap in Wallonië lijkt op Noord-Korea, maar hij maakt natuurlijk zelf deel uit van dat systeem. Misschien minder dan de PS, maar toch. De PVDA komt veel vaker op tv terwijl wij meer dan dubbel zoveel stemmen haalden in de voorbije verkiezingen.

Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen konden we niet overal opkomen. In navolging van Geert Wilders in Nederland wilden we onze electorale sterkte eens testen in enkele gemeentes. In Frameries, het rode hart van de Borinage, haalden we 8%, in Trooz, bij Luik 11% en in Verviers ook bij Luik 6%. In Brussel is het niet gelukt, maar in die drie gemeentes haalden we toch tussen de vijf en de twaalf procent, dat is niet niets.

Doorbraak: Hoe komt het eigenlijk dat er niet eerder een partij is ontstaan rechts van het centrum in Wallonië? Bestaan er wel ‘rechtse’ Walen?

De Waalse grondstroom is links, maar er zijn ooit wél rechtse Waalse partijen geweest. De PLP van Omer Vanaudenhove, of de PRL onder Jean Gol waren toch een stuk rechtser dan de MR onder het geslacht Michel. Als er een duidelijk rechtse partij was geweest in Wallonië zoals de CDU in Duitsland of de Partido Popular in Spanje, dan was er geen behoefte geweest aan de PP.

We kennen een grote linkse dominantie in de media en bij het intellectuele establishment… ‘Rechts zijn’ is een belediging. Dat maakt het moeilijk voor ons om te groeien. Maar we gaan het toch proberen want de PS-staat leidt Wallonië en Brussel naar het faillissement. Waren er niet de financiële transfers uit Vlaanderen, Wallonië was al lang failliet. Zoals Thatcher ooit zei: het socialisme houdt op te bestaan als andermans geld op is…

Dat gebrek aan media-aandacht maakt dat onze groei traag gaat. We hebben zelfs onze eigen krant moeten oprichten: Le Peuple. Het is erg dat er geen enkel neutraal Franstalig medium bestaat.

Wat is het doel van de PP bij de verkiezingen?

We hebben nood aan een doorbraak; we moeten enkele verkozenen hebben. Het doel is drie à vier verkozenen in de kamer. We hebben daarvoor zeven, acht percent nodig en ik denk dat we daar sinds de komst van Trullemans dichtbij zitten. Daarna moet de PS naar de oppositie. De PS is de meest archaïsche partij van het continent.

Ik hoop op een coalitie van CD&V en N-VA in Noorden en MR en PP in het Zuiden, eventueel ook met de CDH als ze durven. Die economische herstelregering is ons doel. In Vlaanderen staat de alliantie tussen de christendemocraten en N-VA al in de stijgers, nu moet de MR zich alleen nog loskoppelen van de PS.

We zijn dan wel geen traditionele partij, we willen ook geen anti-systeem partij zijn. We willen constructief zijn en deelnemen aan de macht.

‘Je kunt de PP vergelijken met de N-VA’

Wie zijn de politieke voorbeelden van de PP?

Ik zeg altijd dat wij een ‘breukpartij’ zijn (une partie de rupture). Overal in Europa zijn er breukpartijen ontstaan. Een goed voorbeeld is de Zwitserse Volkspartij. Het is de nu de grootste partij maar ze is pas ontstaan begin de jaren zeventig. Het is geen christendemocratische, liberale of socialistische partij, maar een breukpartij. Het is een rechtse ‘populistische’ partij die wel deel uitmaakt van de regering.

Ook de N-VA is een breukpartij. Je kunt de PP daar wel mee vergelijken, al zijn wij geen separatisten. Mijn grootste voorbeeld is echter Pim Fortuyn, veel meer dan Geert Wilders. De Britse conservatieven zijn ook een voorbeeld, maar Cameron mag soms wat harder zijn. Nigel Farage apprecieer ik ook, maar we gaan niet zo ver als het gaat over de Europese Unie.

Er zijn gelijkenissen tussen al die partijen, maar ze hebben elk hun eigen DNA. De PP is een democratische partij, sommigen noemen ons populistisch en dat vind ik een compliment omdat we ten minste opkomen voor de kleine man.

Morgen gaat het in deel twee over de Europese identiteitscrisis, de getto’s van Brussel en institutionele toekomst van België en Europa. De PP wil België omvormen tot een confederatie. ‘Het huidige boeltje is onoverzichtelijk. Er is nood aan een grote schoonmaak. Een confederaal België zonder gemeenschappen en zonder provincies.’

FOTO: