De Crem in de klem
Socrates et cetera 55
Air Crembo
foto © REPORTERS / Tim Dirven
Door de coronakermis staat Pieter De Crem weer volop in de belangstelling. Tijd voor een portret ten voeten uit.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOfwel liegt Pieter De Crem, ofwel al de bedrijfsleiders en middenstanders die beweren dat de maatregelen onduidelijk waren, te laat genomen zijn en niet tijdig de bevolking kond gemaakt. Socrates et cetera heeft de neiging voor Pieter De Crem te kiezen. Crembo, zoals hij sinds zijn eerste stappen in de Wetstraat genoemd wordt, is een raspoliticus, dat kan niet ontkend worden. Om die reden is de leugen in zijn hoofd vastgemetseld. Voor wie niet kan liegen is geen plaats in de politiek. En wie die kunst maar half verstaat, geraakt niet verder dan de dorpspolitiek.
Propagandaminister
Bovenop de leugen barst Crembo van de pretentie. Zij is zo groot dat je haast verlangt naar een executieterrein om haar uit zijn lijf te laten schieten. Een mens vraagt zich af, als je hem met zijn pretentie en leugenkunst ziet liegen in het journaal of hij niet een verre verwant is van de propagandaminister uit het nazitijdperk. Want die kerel piste niet wekelijks maar dagelijks zijn zaad en leugens naast de huiselijke pot.
Beweert Crembo dat de bevolking op het juiste moment de maatregelen de strot ingeduwd kreeg, dan zijn er twee mogelijkheden. Of de mens met een beperkt tot hoog IQ – tien procent van de bevolking dus – krijgt de slappe lach of hij verslikt zich in zijn Covid-19. Want iedereen heeft dit stoute virus, de ene in meer de andere in nog grotere mate. Het behoort tot het DNA van de mens. Geloof de virologen niet die beweren dat sommige mensen er immuun aan zijn. Ze dwalen. Ze zeggen dat enkel om de mensen gerust te stellen. Alle mensen hebben alle ziekten en gebreken. Ook wel kwaaltjes genoemd. Bij de ene al erger dan de andere. Met het ouder worden manifesteren de kwaaltjes zich en eenmaal boven de zeventig worden het kwalen.
Crembo, primus inter pares
Maar wanneer en waarom manifesteert corona zich bij de ene en bij de andere niet? Goeie vraag van lezer 3456. Omdat het virus een ander virus ontmoet waar het verliefd op wordt. Ze samen naar bed en bad gaan. De klassieke vorm – mannetje / vrouwtje – speelt geen rol. Net als bij de mens zijn er lesbische en homoseksuele virussen of verwante eraan. Eenmaal de liefde tot seks heeft geleid, en die vraagt om meer, ja, dan is een mens klaar voor het ziekenhuis. Gaat de seks de liefde overtreffen, moet de patiënt verhuizen naar de intensieve zorg. Valt die dan nog niet in te tomen, ja, dan gaat het richting baarhuis. Want niet een dier, dat is een beschaafd wezen, maar een mens kan zich doodneuken. Gevoelens zijn nu eenmaal sterker dan het verstand. Daar valt door geen filosoof tegenop te argumenteren.
Maar laten we terugkeren naar Crembo. De man is zulk een doortrapte verkoper van lucht, dat we boeken met zijn grappen kunnen vullen. Crembo is de primus inter pares die aantoont dat het land onbestuurbaar is geworden. Hij heeft altijd gelijk. Wat logischerwijze onmogelijk is. Zoals de waarheid nooit de gehele waarheid is en elke leugen een zwakke kant heeft, heeft het gelijk zijn ongelijk en het ongelijk zijn gelijk. Wie daarom beweert dat hij altijd gelijk heeft is dom tot de zevende macht. De zevende macht! Welke zijn dat? Alweer een goeie vraag. Deze keer van lezer 7 654, want intussen is het aantal lezers van dit fraai stuk flink aangegroeid.
Rechtshandig
De zeven machten zijn de onderdelen van de domheid. Zijnde ontkenning, hoogheidswaan, machtswellust, graailust, betweterigheid, onbegrip en wangedrag. Alle zeven zijn dictatoriale trekken en Crembo heeft ze in overtreffende trap. Dat hij nog niet uit zijn partij gegooid is moet zijn reden hebben. De vermoedelijke oorzaak is dat zijn partij haast niet meer met het blote oog te zien is. Zij ziet dat rechts tot extreemrechts in opmars is, en daarom een flinke rechtshandige nodig heeft.
In dat geval, als grijs en zwart aan de macht komen, maar een oranjekleurige partij nodig hebben om een regering te vormen, is Crembo de ideale man om naar voor te schuiven, als minister van Binnenlandse Zaken, Defensie, Justitie, Volksgezondheid, Mobiliteit en als vicepremier. Een superminister, want elk kabinet waar Verbieden boven Toestaan staat kan hij moeiteloos aan. Komt het zover, valt nu al te zeggen wat hij met een uitgestreken gezicht en kordate stem zal verkondigen: dat al die bevoegdheden in zijn zakken een besparing zijn.
Kwaliteit van dictators
Lach niet, beste lezer, of lach, wat maakt het uit, Crembo is ongevoelig voor kritiek. Hij is de man van Doen, eerder dan van Denken. Bij heel wat politici komt het denken voor het doen, enfin in zekere mate toch, maar bij Crembo volgt er op het doen geen denken. Dat vindt hij overbodig. Je moet geen tijd verspillen met denken over wat je hebt gedaan. Het is de grootste kwaliteit van dictators, kijk er de geschiedenis maar op na.
Van dictators gesproken. Pieter De Crem, om zijn burgerlijke naam opnieuw op te diepen nu we aan het eind van dit epistel gekomen zijn… Pieter De Crem zou een modeldictator zijn. Zijn karakter kennende zou hij de deelregeringen liquideren en alle partijleden een bonus uit de staatskas laten betalen. Eens zo ver zal zijn partij, de CD&V, weer flink wat leden winnen. Ze zullen allemaal bovendien een mobiel toestel krijgen, want om die bonus te behouden, moet met een foto bewezen worden dat ze in het stemhokje voor hem en zijn partij hebben gestemd. Waardoor Martine Tanghe in het verkiezingsjournaal kan aankondigen dat de CD&V de absolute meerderheid heeft. Met andere woorden: België zal dan een nieuwe communistische staat zijn.
Menslief! Is er dan niemand – buiten steller dezes – die ziet dat Pieter De Crem het grootste gevaar is voor de democratie? Veel groter dan Bart De Wever en Tom Van Grieken.
Tags |
---|
Guido Lauwaert (1945) is organisator, regisseur, acteur, auteur, columnist, recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio, Knack en Doorbraak. Hij richtte de Poëziewinkel op (later Poëziecentrum) en heeft een grote liefde voor Willem Elsschot en Paul van Ostaijen.
Milo Rau vertrekt bij het NT Gent. Hij zag zijn benoeming enkel zag als een tussenstap op de weg naar zonniger bestemmingen.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.