JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

De kracht van de angst voor de kiezer

Tom Van Grieken12/12/2018Leestijd 3 minuten
Tom Van Grieken

Tom Van Grieken

foto © Reporters

Tom Van Grieken: ‘N-VA maakte een grote bocht over Marrakesh na de lokale verkiezingen, niets principes, ze zijn bang van de kiezer.’

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Wat stond Charles Michel (MR) te blinken toen hij het VN-migratiepact in Marrakesh ondertekende. Angela Merkel applaudisseerde alvast enthousiast. Hij beweerde dat we hiermee aan de juiste kant van de geschiedenis staan. Hij vergist zich schromelijk. Hij staat vooral aan de juiste kant van de globalistische elite die dit migratiepact door de strot van de bevolking duwt. Want de bevolking, die wil minder migratie. Die wil veilige grenzen. Die wil een zekere toekomst. Die is de migratie en de onveiligheid kotsbeu. Die wil dit migratiepact niet. Maar de regering doet precies het tegenovergestelde. Daarom is deze regering als de dood voor nieuwe verkiezingen. Ze hebben allemaal schrik van de kiezer.

Geen woord van protest

Met veel theater verliet de N-VA de regering. Een rode lijn was zogezegd overschreden. Maar klopt dat wel? Twee jaar lang is aan die tekst van het VN-migratiepact gewerkt. Twee jaar lang geen woord van kritiek vanwege de N-VA, Theo Francken en Jan Jambon in het bijzonder.

Op 18 april stemde het Europees parlement over deze tekst. De tegenstem kwam van Vlaams Belang, niet van N-VA. Enkele weken later, op 2 mei tekenden Jambon en Francken op de Euro-Afrikaanse top een eerdere Marrakesh-verklaring. Hoezeer men nu probeert dit onder de mat te vegen en te beweren dat dit over iets totaal anders gaat, deze tekst verschilt in niets van het VN-migratiepact dat ze nu zogezegd omwille van hun principes weigeren. Ook deze tekst spreekt van de noodzaak om migratie doelbewust te promoten en te faciliteren en over de zogenaamd positieve effecten van migratie.

Ook toen waarschuwde Vlaams Belang, maar toen klonk het nog bij N-VA helemaal anders. We moesten ons niet teveel zorgen maken. Dit was volgens hen maar een niet-bindende tekst vol wollig diplomatiek taalgebruik. Hun argumentatie toen is precies dezelfde als deze van de regering-Michel nu. Op 27 september verkondigt Charles Michel namens de Belgische regering in New York aan het VN-migratiepact te zullen ondertekenen. Ook toen geen woord van protest bij N-VA. Wat hield hen al die tijd tegen? Hun heilige principes?

Onbevlekt ontvangen

Twee jaar lang zei N-VA dus helemaal niets over dit migratiepact. Ze wilden het eigenlijk in alle stilte gewoon mee goedkeuren. Totdat ze bij de provincieraadsverkiezingen maar liefst 300.000 (7%) stemmen aan Vlaams Belang verloren. Vervolgens trok Oostenrijk zich onder druk van onze partners van FPÖ uit dit VN-migratiepact terug.

Oostenrijk deed wat België en N-VA simpelweg niet durfden, zo gaf kamerfractieleider De Roover zelfs open en bloot toe. De enige reden dat N-VA de kar gekeerd heeft, is dezelfde als de reden waarom de regering Michel geen verkiezingen wil uitschrijven. Ze hebben allemaal schrik van de kiezer.

Electoraal gespin

N-VA voert nu op sociale media intensief campagne met de ‘kracht van principes’. Van die principes was niet veel te merken de voorbije jaren. Een regering zonder communautaire hervorming? Geen principiële kwestie voor N-VA. Een fusie van de Brusselse politiezones na de terroristische aanslagen? Geen principiële kwestie voor N-VA. Een begroting in evenwicht? Geen principiële kwestie voor N-VA. Onze grenzen controleren, illegalen opsporen en effectief uitzetten? Geen principiële kwestie voor N-VA.

We weten wat wel een principiële kwestie was voor die partij: besparen op het kindergeld van de Vlamingen, de pensioenleeftijd optrekken naar 67 jaar en transgendertoiletten. Iedereen is het erover eens, de voorbije jaren heeft deze regering geprofiteerd van de historisch lage rente en de economische hoogconjunctuur, om ons vervolgens op te zadelen met meer van hetzelfde: meer staatsschuld, bij de laagste economische groei in Europa en 500.000 nieuwe vreemdelingen.

N-VA probeert zich na dit totaal gefaald beleid het postuur van de onbevlekt ontvangen maagd aan te meten om de kiezer nog eens te kunnen bedriegen. Het schrikbeeld van de PS dat terug aan de macht zal komen en dat moet uiteraard vermeden worden, nietwaar. In Antwerpen haalden ze die truc als eens uit. Toen moest Groen van de macht gehouden worden. Daarvoor was N-VA nodig. De avond van de verkiezingen bleek De Wever de oorlog met links al meteen beu en wou coalitiegesprekken met Groen opstarten.

Zoals de gemeenteraadsverkiezingen ook bewijzen, N-VA bestuurt overal nog liever met links in plaats van een Vlaams coalitie met Vlaams Belang tot stand te brengen. Van Antwerpen, over Sint-Niklaas tot Ninove. Overal brengen ze links of de traditionele partijen aan de macht. Ze neutraliseren daarmee Vlaamse en rechtse stemmen en zijn de waterdragers van het systeem dat bestuurt tegen de wil van zijn bevolking. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Vlamingen zijn geen ezels, hoezeer politici dat ook denken.

Tom Van Grieken (1986) is nationaal voorzitter van Vlaams Belang, lid van het Vlaams Parlement en van de gemeenteraad van Mortsel.

Commentaren en reacties