De Merkeldictatuur kraakt door haar eigen beperkingen

Thüringen is een Oost-Duitse deelstaat. Sinds de hereniging met West-Duitsland was de christendemocratische CDU hier veruit de grootste politieke partij. Bij de laatste verkiezingen in oktober 2019 werd ze amper de derde partij met 21%, ver weg van de absolute meerderheden die ze in de jaren 90 haalde.

Wie wonnen deze verkiezingen dan wel? Enerzijds de rechts-nationalistische Alternative für Deutschland (AfD), die haar score meer dan verdubbelde tot 24%. Anderzijds werd Die Linke, de rechtstreekse opvolger van de communistische eenheidspartij die in Oost-Duitsland decennialang een criminele dictatuur vestigde, de grootste partij met 31%. Die Linke — toen nog niet de grootste partij — slaagde er na de verkiezingen van 2014 nog in een coalitie groenen en socialisten op de been te brengen en zo de CDU van de macht te verdrijven.

Vorige week werd gestemd over de nieuwe minister-president. De kandidaat van de kleine liberale partij FDP, Thomas Kemmerich, haalde het van de uittredende minister-president van Die Linke, Bodo Ramelow. Dat gebeurde doordat de rechtsnationale AfD voor de liberaal Kemmerich stemde.

Vrouw bespuwd, kinderen onder politiebescherming

Duitsland staat sindsdien in rep en roer. De christendemocatische CDU huldigt immers een dubbel cordon sanitaire. Als zogenaamde middenpartij weigert ze elke samenwerking met wat zij als extremistische partijen beschouwt, zowel aan de rechterkant (AfD) als aan de linkerkant (Die Linke). Dat cordon sanitaire heeft de CDU nu doorbroken. Linkse activisten kwamen meteen op straat om te protesteren tegen het verlies van hun communistische kandidaat Ramelow.

Maar dat was maar het begin. Honderden bedreigingen werden geuit aan het adres van de democratisch verkozen Kemmerich. Zijn vrouw werd bespuwd, zijn kinderen dienen sindsdien onder politiebegeleiding naar school te gaan. Kantoren en auto’s van AfD en FDP werden gevandaliseerd en zelfs in brand gestoken. Dit is geen alleenstaand geval. De Duitse staatsveiligheid noteerde in 2018 bijvoorbeeld 108 brandstichtingen en 2219 vernielingen aan eigendom door links geweld. Kemmerich nam onder druk van deze intimidatie al na één dag ontslag.

Zuiveringen door Merkel

Angela Merkel liet vanuit Zuid-Afrika weten dat de verkiezing van Kemmerich ongedaan moest gemaakt worden. Partijgenoten die hem op Twitter hadden gefeliciteerd — zoals de regeringscommissaris Christian Hirte — werden ontslagen. De conservatieve vleugel van de CDU, verenigd in de WerteUnion, wordt ondertussen door partijbonzen als Elmar Brok als ‘kankergezwel’ omschreven dat moet weggesneden worden.

Ook partijvoorzitter Annegret Kramp-Karrenbauer heeft ontslag genomen. Zij slaagde er niet in de bevelen van Merkel op te leggen aan de partij-afdelingen. Lars-Jörn Zimmer van de CDU in een andere voormalige Oost-Duitse deelstaat Sachsen-Anhalt bijvoorbeeld maakte duidelijk een regering met steun van AfD wel te zien zitten. Alexander Gauland van de AfD reageerde ondertussen laconiek. ‘Misschien moeten we wel voor Ramelow [de communistische kandidaat, nvda] stemmen, zodat ie zeker niet verkozen raakt.’

‘Als het fascisme ooit terugkeert, zal het anti-fascisme heten’

Als links de verkiezingen verliest, kan ze in Duitsland nog altijd met straatgeweld en intimidatie de democratie onder druk zetten waardoor democratische besluitvorming ongedaan gemaakt wordt. Bovendien blijkt het zogenaamde burgerlijke midden hier goedkeurend voor te staan applaudisseren. Wie niet plooit, of nog maar verdacht kan gemaakt worden niet te plooien, moet met wortel en tak uitgeroeid worden. De redenering is eenvoudig. Ooit kwamen de nazi’s aan de macht. Dit mag nooit meer gebeuren. Aangezien de nazi’s via democratische verkiezingen en op wettelijke wijze aan de macht kwamen, moet de democratie tegen die nazi’s verdedigd worden. Dus van het moment links iemand als ‘nazi’ bestempelt, of dat nu terecht is of niet, zijn alle middelen geoorloofd om deze ‘nazi’ te bestrijden.

Dat mogen we gezien de historiek van links geweld zeer letterlijk opvatten. Iedereen die aan deze hedendaagse inquisitie niet meewerkt, is bovendien zelf verdacht want mogelijks medeplichtig aan de terugkeer van de ‘nazi’s’ en kan bijgevolg ook het voorwerp worden van intimidatie, geweld en vervolging. Wie heeft op die manier nog zin zijn mening te uiten als die mogelijk niet naar de wensen van links is? Burgerlijke vrijheden worden zo inhoudsloos, de burgerlijke rechtstaat verdedigingsloos, het burgerlijke midden inhoudsloos en vooral weerloos tegen echt en reëel extremisme. En dat zit heus niet bij de AfD.

De Duitse ‘Democratische’ Republiek is terug

Het is niet toevallig dat in de voormalige Oost-Duitse deelstaten men het totalitair model van links herkent. Het burgerlijke midden verdedigt daar nog wel de democratische rechtstaat tegen extremisten. Dat doen ze door zelfbewust samen te willen werken met de AfD (omdat die geen extremisten zijn) en door de kandidaten van Die Linke weg te stemmen (die wel degelijk extremisten zijn).

Maar dat is buiten Angela Merkel gerekend. Zij wil alle tegenstand tegen haar waanzinnig beleid uit de weg ruimen. Thüringen geeft daar een perfecte aanleiding toe. Mensen mogen bij verkiezingen wel gaan stemmen, maar in wezen niets te zeggen hebben. Een regering die ze wegstemden, moet gewoon toch weer aan de macht komen volgens Merkel.

De communistische DDR schijnt zo niet verslagen te zijn met de val van de Muur van Berlijn, maar wel zijn totalitair model geëxporteerd te hebben naar het voormalige West-Duitsland. Meerdere socialistische verkozenen werkten trouwens vroeger voor de Stasi. Geen enkel probleem voor Merkel. Zolang je de essentie van haar beleid maar niet bekritiseert. In het Merkel-Duitsland bestaat er zogenaamd vrije meningsuiting, er bestaan zogenaamd vrije verkiezingen, er bestaan zogenaamd verschillende partijen, maar uiteindelijk mag dat alleen maar naar hetzelfde beleid leiden. Zoals het voormalige Oost-Duitse staatshoofd Walter Ulbricht, die de Muur van Berlijn liet bouwen, stelde: ‘Het moet er democratisch uitzien, maar wij moeten de hand in alles hebben’. Duitsland glijdt inderdaad terug af naar het verleden. En dat is gevaarlijk voor ons allemaal.