Dit christendom is inderdaad niet het echte christendom

21 november was op zich een prima dag voor mij persoonlijk. Na een prima dag op kantoor in Brussel luisterde ik thuis tot mijn genoegen naar het 23ste pianoconcert van Mozart. Deze idylle duurde totdat ik het stuk van Sid Lukkassen las op deze website. Tot mijn teleurstelling herhaalde Sid Lucassen zijn ideeën over het christendom en slaat hij ook, wat mij betreft, op andere punten de plank mis. Ik vind dit jammer. Ik ken Sid Lucassen. Ik ken de inhoud van zijn boeken. Als we er een getal op willen plakken kan ik 90% meegaan in zijn analyse waarom de Europese beschaving in zwaar weer verkeerd. Ik onderschrijf zijn observatie dat wijdverbreide decadentie een enkele weg naar de hel is voor ons mooie continent Europa.

Karikaturaal christendom

Des te harder kwam daarom de verveling met Sids standpunten aan. Sid herhaalt, en het is een vervelende karikatuur die al talloze malen is herhaald door anderen mensen, de karikatuur dat het christendom een zieligheid verheerlijkende cultus is, bestaande uit zwakke mensen. Het spijt me Sid, maar als het christendom een zwakke godsdienst voor en van zwakke mensen was, dan was het allang verdwenen.

De islamitische verovering van Spanje zou niet zijn teruggedraaid en de slag bij Wenen zou zijn gewonnen door de Ottomanen. Columbus zou dan in zijn boot de Koran naar Zuid-Amerika hebben gebracht, Amerika zou dan vervolgens islamitisch zijn geworden en helemaal niemand zou het vandaag de dag over nog Jezus Christus als onderdeel van de Goddelijke drie-eenheid hebben gehad.

Hedendaags Arianisme

Sid herhaalt hierop wat mij betreft onterecht de ‘No true Scotsman’-drogredenering om zichzelf te wapenen tegen tegenargumenten. Ik denk dat ik weet waar deze karikatuur vandaan komt. Het komt van mensen die zich blindstaren op de huidige vorm van het katholicisme. Het katholicisme anno 2018 lijkt in een crisis te zijn beland die erg veel lijkt het arianisme van de vroege middeleeuwen.

Het arianisme was een ketterij (katholieken die de katholieke leer op punten verwerpen) die stelde dat Christus helemaal mens was. Hierdoor werd de Goddelijke aard van Christus ontkend. Tegenwoordig hebben we (met name na het concilie van Vaticanum II) onze eigen variant hierop, namelijk dat de Goddelijke aard van Christus wordt ontkend door te stellen dat gelijk welke godsdienst net zo waar of onwaar is als het katholicisme en dat we allemaal broeders zijn in het geloof. Dit was al latent aanwezig in de pontificaten van Johannes Paulus II en Benedicus XVI, maar lijkt tot volle wasdom te zijn gekomen in het pontificaat van de huidige paus Franciscus. Of de huidige paus daarmee een ketter is moeten ze in het Vaticaan zelf uitmaken.

Het katholicisme van voor Vaticanum II verschilt dermate van de huidige vorm (de kerken zaten toen vol en de H. Mis werd altijd in het Latijn volgens een andere ritus gecelebreerd) dat er een prima zaak valt te maken voor de stelling dat het huidige katholicisme inderdaad niet het ware katholicisme is. Welke godsdienst doet nou afstand van een absolute waarheidsclaim? Dat doet enkel het post-Vaticanum II katholicisme. Het is een aberratie. Het is de opdracht van de volgende paus om het katholicisme op dit punt van zichzelf te redden. Geen enkele ‘No true Scotsman’-verwijzing gaat het hierboven genoemde weerleggen.

De val van Rome

Het drama gaat verder als Sid aankomt bij de kerstening van het Romeinse Rijk. Het Romeinse Rijk was ondanks het instellen van het christendom als staatsgodsdienst nooit werkelijk bekeerd. De invloeden van de antieke godsdiensten bleven tot het einde toe aanwezig. Wat er wel gebeurde is dat de katholieke kerk van toen de structuren van het Romeinse Rijk kopieerde en met groot succes voor zichzelf ging gebruiken.

Rome viel en Europa viel tijdelijk terug naar het beschavingsniveau wat wij vandaag associëren met Afrika. Enkel de katholieke kerk bleef overeind staan. Niet als geestelijke, spirituele instelling, maar ook heel praktisch als laatst overgebleven economische factor van belang. De katholieke kerk beschikte over een netwerk van kloosters waarin de succesvolle ideeën van de periode van vlak daarvoor bewaard bleven en toen de turbulentie van de vroege middeleeuwen waren gepasseerd konden deze ideeën ruwweg 1000 jaar bloeien. In een periode waarin onze Europese beschaving zijn vorm kreeg voordat het verval na 1963 ons heel hard trof (niet toevallig ook de periode waarin ongeveer het tweede Vaticaanse concilie plaatsvond). Ondertussen werd na de val van Rome het hele Europese continent tot in de haarvaten gekerstend en omdat de heidenen in West- en Noord-Europa hun geschiedenis heel slecht hebben opgeschreven kunnen we vandaag de dag niet werkelijk weten wat zij dachten.

Katholiek Europa

Als er een Europese beschaving is, en die is er zeker, dan is het katholicisme de absolute basis daarvan en de middeleeuwen zijn niet het dieptepunt, maar het hoogtepunt van die Europese beschaving. Als het cultuurmarxisme christelijke wortels heeft, wat ik betwijfel, dan is het probleem de corruptie van het christendom, niet het christendom zelf. Sid zal ik waarschijnlijk niet kunnen overtuigen, maar wie meer wil lezen over de ware aard van het cultuurmarxisme leest het beste het boek Why Liberalism Failed van de Amerikaanse professor Patrick Deneen. Het verval van het liberalisme is ons werkelijke probleem. Feilloos analyseert prof. Patrick Deneen hoe het liberalisme niets anders kan dan zonder een groot en sterk christendom vervallen tot een schadelijke karikatuur van zichzelf.

Hoe moet het nu verder? Ik heb wel een idee. Er moet een stap vooruit gemaakt worden. We moeten beseffen dat godsdienst ons een les kan leren betreffende zingeving van onze levens. De meeste mensen hebben ondanks de economische voorspoed het idee dat zij iets missen in hun leven. Dat gat in hun bestaan kan worden opgevuld door het besef dat het leven niet stopt met het einde van ons aardse lichaam en dat onze ziel voor altijd voortduurt. Het overwinnen van de angst voor de dood geeft moed en met moed kunnen we weer weerbare Europeanen worden. En met weerbaarheid zullen wij onoverwinnelijk worden. Want Europa is zeker niet perfect, maar zeker ook de enige echte beschaving die de wereldgeschiedenis rijk is.