Diversiteit een realiteit, maar vanzelfsprekend?
Reeks diversiteit in Vlaanderen
Volgens Peter Calluy kan een grote culturele en levensbeschouwelijke diversiteit worden georganiseerd zonder deze of gene groep tot de untermenschenstatus te verlagen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementUit zelfbehoud
‘De multiculturele samenleving is mislukt’ is een te simplistisch gestelde analyse van bepaalde prominenten. De multiculturele samenleving, die tot nader order nog altijd in het kader van een geseculariseerde democratische rechtsstaat wordt georganiseerd, wordt gehinderd door een ideologie die voor de eerste keer in zijn bestaan wordt geconfronteerd met de begrippen ‘gelijkheid voor het (seculiere) recht’ én ‘het vrije woord àls fundamenteel recht’. Dat is problematisch[1].
De diversiteit in ons land is enorm[2]. Doch komt het ostentatieve proselitisme plus eisenpakket steeds uit dezelfde hoek. De woordvoerders[3] van minderheden sleuren een hele bevolkingsgroep ongevraagd mee in een waanzinnig en gevaarlijk project onder de noemer ‘culturele minderheden’. Hun profilering als zouden ze voor allen spreken is in de feiten onjuist. Het is niet omdat men tijdens het hakken op de scheiding van ‘kerk en staat’ of de vrije meningsuiting, voor de vorm een woonwagenbewoner uit de kast trekt, dat men de belangen van dé culturele minderheden verwoordt[4]. De aangename ontmoetingen, ook met seculiere moslims, worden verpest door deze woordvoerders van een islamitische ideologie.
Hun reactie op de vraag zich van de gruwel in de Islamitische Staat (IS) te distantiëren geeft de ethische bottomline van deze organisaties aan[5]. Die blijkt niet bereikt te zijn met wat we weten over de praktijken van IS. Dat IS de universele geloofsbelijdenis van élke moslim op hun vlag draagt blijkt hen niet te hinderen, noch beledigend te zijn. Dat staat in schril contrast met de hysterie die deze organisaties cultiveerden tijdens de cartoonrellen[6] en de film Innocence of muslims[7].
De bevolking wordt wél door deze woordvoerders aangemaand per direct afstand nemen van ‘Zwarte Piet’, die volgens hen een ‘negerslaaf’ zou voorstellen. Dat net iemand als de Libanese Belg Abou Jahjah en zijn Movement X deze zwartepietendiscussie in onze contreien instrumentaliseert om ons genetisch-collectief racisme aan te tonen is hemeltergend. Hij zwijgt immers zedig over de Midden-Oosten versie van Zwarte Piet – de kindervriend Hadji Firoez[8]. A fortiori onevenwichtig omdat in het verleden de Arabische wereld (pre –en post islamitisch) niet moet onderdoen voor Europa wat slavernij betreft, integendeel. De slavernij gaat daar tot op vandaag zijn gangetje[9] zonder veel protest van dezelfde organisaties die hier, in àlle vrijheid, selectief moord en brand mogen schreeuwen.
Ondergetekende heeft de onevenwichtige houding van deze woordvoerders aan den lijve mogen ondervinden. Zo hebben ze bijvoorbeeld steeds de leider van Sharia4Belgium Fouad Belkacem verdedigd voor zover dat kon en van in den beginne[10] toen er van S4B nog geen sprake was[11]. Tegelijk spaarden ze hun, zoals zou blijken, ongefundeerde kritiek niet op o.a. deze vrijzinnige nabijheidswerker die als zonderling zijn bezorgdheid ventileerde in verband met de radicaliseringsexperimenten van Belkacem richting onze moslimjongeren en hun vrienden. Niet dat het veel uithaalde, maar het was wel een voorbeeld van wat een multiculturele samenleving op basis van gedeelde waarden zou kunnen zijn. Homo’s ophangen en joden vermoorden? Ik ging er volgens de zogenaamde woordvoerders van ‘minderheden’ verkeerdelijk van uit dat mijn moslimlandgenoten àndere toekomstperspectieven voor hún kinderen in gedachten hadden. Een politieke elite deed toentertijd eveneens niets, waarvan akte[12].
Dit begin van Belkacem’s radicaliseringstraject wordt echter tot op vandaag door een geheimzinnige mediatieke myopie onthouden aan de burgers die immers de onvolledige beklaagdenbank van het terrorismeproces in vraag zou kunnen stellen[13]. Van een maatschappelijk debat waarin man en paard wordt genoemd is tot op heden geen sprake. Zolang deze organisaties en hun woordvoerders de énige gesprekspartners zijn en de talrijke adviesraden blijven koloniseren zal dat zo blijven. De problematiek van een onmogelijke integratie van één groep in het eerder genoemde kader van de geseculariseerde democratische rechtsstaat wordt netjes verpakt in de doos van ‘dé diversiteit’ en ‘dé allochtonen’ en tot scha en schande van andere minderheden.
Het is echter dank zij de nieuwste mediakanalen onomstotelijk aantoonbaar dat het in dàt kader is[14], onvolkomenheden incluis, dat een grote culturele en levensbeschouwelijke diversiteit kan worden georganiseerd zonder deze of gene groep tot de Untermenschen-status te verlagen[15].
De publieke opinie, slecht geïnformeerd als ze is, gefrustreerd door de juridisering van het vrije woord en de zelfcensuur van de main streammedia, wentelt zijn ongenoegen nu af op dé allochtonen, àlle moslims en de multiculti als gegeven. De multiculturalisme ideologie die zoals hoger beschreven de vaste grond van onder de multiculturele samenleving wegmaait in navolging van de woordvoerders van in fine die ene dogmatisch onwrikbare ideologie, zal de hele samenleving nog zuur opbreken.
Em. prof. dr. Magda Michielsen gaf in 2010 in een lezingenreeks de huidige sluipende evolutie perfect weer onder de titel ‘Vol ongeloof. Zwijgen of spreken?’[16].
Ik heb altijd gekozen om te spreken omdat ik al van in mijn jeugd heb gesproken met mijn islamitische dorpsgenoten, jeugdvrienden. Ze vinden mij waarschijnlijk atypisch omdat ze tegelijk weten dat ik sinds de opkomst van het Vlaams-Blok op de barricade stond tegen écht racisme én tegelijk religiekritiek bleef uiten. Ze zijn beter geplaatst dan wie ook om mijn intentieproces te maken en weten mij te vinden bij onheil en onrecht aan hun adres. En of ze dat verwarrend vinden weet ik niet, maar in deze lacht de spiegel terug tijdens de broodnodige zelfreflectie. Het gebed van de goddeloze.
Namasté
De auteur is ex-nabijheidswerker in Boom en schreef Kroniek van een aangekondigd onheil over de opkomst van het moslimfundamentalisme in ons land en de lakse houding van de overheid daartegen (uitgeverij ASP, ISBN 9789057181528).
[1] ‘De koran wil geen integratie’, Professor Urbain Vermeulen (2005) Verkregen via URL: http://forum.scholieren.com/archive/index.php/t-1139499.html
[2] http://www.landenweb.net/belgie/godsdienst
[3] http://www.knack.be/nieuws/aan-de-bijzonder-lamentabele-woordvoerders-van-de-moslimgemeenschap/article-opinion-44690.html
[4] http://www.brusselnieuws.be/nl/nieuws/brusseel-over-het-eindrapport-rondetafels-interculturaliteit
[5] http://community.dewereldmorgen.be/blog/thefoolforthought/2014/09/23/het-gevaar-van-distantiering
[6] http://www.kifkif.be/actua/kleuren-is-halal
[7] http://www.kifkif.be/actua/tikkende-tijdbommen-en-neo-gastarbeiders
[8] http://nos.nl/op3/artikel/566171-zwarte-piet-versus-iraanse-hadji-firoez.html
[9] http://www.volkskrant.nl/dossier-wk-voetbal/voetballen-in-een-snikhete-slavenstaat-het-omstreden-wk-in-qatar~a3573868 ; http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/3769502/2014/10/15/Waarom-maakt-IS-yezidi-s-tot-slaaf-en-christenen-niet.dhtml
[10] AEL/MDP: http://archive.indymedia.be/news/2004/12/91174.html ; Kifkif: http://www.kifkif.be/misbruikte-straathoekwerkers-en-falend-beleid BOEH!: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/archief/programmas/terzake/2.9876/2.9877/1.750001
[11] http://www.knack.be/nieuws/belgie/knack-waarschuwde-in-2008-al-voor-fouad-belkacem/article-normal-58386.html
[12] https://www.linkedin.com/pub/peter-calluy/5a/815/79a/pt ; http://atv.be/nieuws/2013-04-12/kritiek-op-vergadering-burgemeesters/#.VJgVBf84FA
[13] http://www.aspeditions.be/nl-be/book/KRONIE740Z/kroniek-van-een-aangekondigd-onheil-peter-calluy.htm
[14] http://www.liberales.be/boeken/cliteuresperanto
[15] http://www.adviesbemiddeling.be/abcd-visie/de-geseculariseerde-democratische-rechtsstaat-als-ijkpunt
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.
Jonah Penninck (CD&V): ‘De waarden van Kerstmis kunnen nooit helemaal verdwijnen.’
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.