Duitsland zoekt nieuwe regeringscoalitie

Op 24 september 2017 vonden in Duistland Bondsdagverkiezingen plaats. Beide partners in de Grote Coalitie verloren zwaar. De CDU/CSU/ ging 32,93% achteruit en de SPD 20,51 %.

Grote Coalitie II

Aanvankelijk koos SPD –voorzitter, Martin Schulz, voor de oppositie. Dan liet hij zich toch verleiden de SPD opnieuw tot een Bondsregering met de CDU/CSU te laten toetreden.  Binnen zijn eigen partij ging hij zowat overal in het land dit standpunt verdedigen.

Op vrijdag 12 januari 2018 bereikten CDU/CSU in Bonn een beginselakkoord met de SPD. Dezelfde dag keurde, ook in Bonn, een buitengewoon SPD-congres met 600 afgevaardigden dat beginselakkoord goed. Daarop starten formele regeringsonderhandelingen  op 28 januari.

Misschien leidt dit  eindelijk tot een nieuwe Bondsregering. Zeker is dat  niet. De JUSO’S, de jongerenafdeling van de SPD liet er onlangs bij monde van zijn leider, Kevin Kühnert, geen twijfel  over bestaan heftig tegen een ‘GROKO’ te zijn gekant. Een grote coalitieregering met daarin de CDU, de CSU en de SPD zien de meeste jongeren niet zitten. Bovendien krijgen alle SPD-leden later nog het recht zich over de een regeringsdeelname uit te spreken. Of de voorstanders van een regeringsdeelname het dan halen is nog maar de vraag.

Migratie/gezinshereniging

In het beginselakkoord kwamen de partijen overeen om een grens te stellen aan het aantal migranten dat Duitsland per jaar toelaat. De grens zou komen te liggen tussen de 180 000 en 200 000 immigranten en duizend immigranten via gezinshereniging.

Omwille van de migratiecrisis werd destijds besloten gezinshereniging van immigranten tot maart 2018 uit te stellen. De CDU wil nu deze termijn verlengen. Daarvoor is de steun van de SPD nodig.

Zopas werd bekend dat wegens gemorrel in de eigen achterban, Schulz terugkrabbelt van die overeenkomst over gezinshereniging in het beginselakkoord. De SPD oordeelt nu dat alle immigranten recht hebben op gezinshereniging. De CDU en vooral de CSU willen die gezinshereniging beperken. Alleen al  de Syrische migranten in Duitsland zijn met zowat een miljoen. Gezinshereniging zou dit aantal fors doen oplopen. Er is sprake van tienduizenden.

CSU

De regeringsonderhandelingen dreigen dus in het slop te geraken. Vooral de CSU is zeer duidelijk. CSU- parlementslid Stephan Mayer verklaarde al : ‘We hebben onze kiezers beloofd dat we immigratie in de hand zouden houden en terugdringen, dus dat gaan we doen‘. Het waarom van een strenger migratiebeleid is zowel voor de CDU als de CSU dat zij de hete adem in de nek voelen van de fors tegen immigratie gekante Alternative für Deutschland (AfD). Sinds september 2017 zit die in de Bondsdag als derde partij.

Komt er geen Bondsregering, lijkt de politieke exit voor Merkel haast onvermijdelijk. Martin Schulz zou het meer dan waarschijnlijk politiek niet overleven.

Macron Light en Rafale

Het  principieel akkoord verwelkomt wel vaag de plannen van de Franse president om de EU te hervormen. Wie de 28 pagina’s van het na de onderhandelingen  uitgegeven slotdocument doorneemt kan zich toch niet ontdoen van de indruk dat de eventuele nieuwe Bondsregering vooral een Macron Light versie beoogt. Hoe dan ook lijkt het weinig waarschijnlijk dat als er een Bondsregering komt met de meestal tegen meer bewapening gekante SPD, de BRD bereid zal zijn de ambitieuze Franse  Rafale-plannen mee te financieren.

Frankrijk zelf lijkt niet alleen voor de financiering van het Rafale-project te kunnen instaan. Parijs wil ons doen vergeten dat Europa sedert wereldoorlog II leeft zoals het leeft dank zij de beschermende vleugels van de NAVO. Anders was West -Europa allang op zijn minst een protectoraat geweest van eerst de Sovjet-Unie en nu van Rusland. Oost-Europa weet daar alles van.

Merkel loopt niet op met Trump omdat die, volgens haar, Duitsland niet voldoende als zijn voornaamste Europese partner behandelt. Trump acht haar terecht verantwoordelijk voor het een hele tijd gevoerde immigratiebeleid waar zij nu vanaf wil. Inmiddels hebben echter de meeste overige EU-lidstaten dat beleid overgenomen en willen ze nu eveneens een andere koers gaan varen.

Voor een veilige EU is het daarom beslist beter het Franse Rafale-avontuur gewoon af te voeren.