Een Waalse doorbraak?

Politiek is niet naïef of triviaal streven naar ‘wat had horen te zijn’, een imaginair narratief van een ‘intersubjectief fenomeen’ (zoals Yuval Nova Harari dat noemt in zijn bestseller Sapiens).  De Duitse socioloog Max Weber wees er al op dat het onetisch is een moreel pure keuze voorop te stellen die de kwalijke gevolgen van de imperfecte wereld niet meeneemt. Wat een academicus totaal ‘puur’ mag vooropstellen, binnen het systeem waarin hij expert is, volstaat niet voor de reële wereld (zie bijvoorbeeld mijn columns in De Tijd op 3/11/2015, ‘Geen binaire antwoorden’ en 02/05/2017, ‘Waarom politiek veranderen in België zo moeilijk is’). Politiek bedrijven, een nieuw narratief, gaat uit van feiten en de mogelijkheid er iets mee te doen. Mensen kiezen nu eenmaal hun verhaal. Natie of religie, er is niets genetisch aan.

Die feiten zijn onder andere een Wallonië dat het veel minder goed doet dan Vlaanderen en een Vlaamse meerderheid die geen ‘revolutionaire’ unilaterale veranderingen wil. Uitgaande van de zekerheid dat de kost van de juridische en volkenrechtelijke onzekerheid zeer hoog zou zijn, lijkt die stelling zinnig. Dat betekent helemaal niet dat er niets te doen valt.

Cijfers

Het gebruik van gemiddelde cijfers, op basis van de goede prestaties van Vlaanderen en de slechte in Franstalig België, werkt als een ideologische sluier. Die gemiddelden dienen, naargelang de ideologie van de gebruiker. Om aan te tonen dat Belgen te ongelijk verdienen, er te veel onaanvaardbare armoede is, België het toch niet zo slecht doet, Vlaanderen blij mag zijn met België en/of dat Wallonië het steeds beter doet of toch minder slecht. De conclusie is dan dat alleen ‘op geldbeluste egoïsten’ België de rug willen toekeren en dat ons aller toekomst tweetalig en/of links zal zijn.

Edoch! Er is zoiets als het IWEPS, het (officiële) Waalse instituut voor de statistiek. Het IWEPS, evenals bijvoorbeeld de regionale rekeningen van de Nationale Bank, lees ik met grote aandacht, omdat beide instituten on-Vlaams en dus ‘minder verdacht’ zijn en feiten leveren die vele discussies overbodig maken, behoudens tussen personen die enkel op basis van ideologie of historische mythes redeneren.

Kloof

Het IWEPS in ‘Les chiffres-clés de la Wallonie, Edition 2017’ bevestigt wat we ‘depuis toujours’ konden weten: het gaat er slecht en het verschil met Vlaanderen wordt groter.

Wallonië telt 3,6 miljoen mensen, met 2,3 personen per gezin geeft dat 1,5 miljoen gezinnen. De bevolkingsdichtheid is minder dan de helft van die in Vlaanderen en de aangroei is er wat lager. Walen leven een paar jaar minder lang, omdat ze meer roken en drinken en slechter eten, stelt het rapport. Daaruit volgt onder meer dat de groep 65-plussers wat kleiner is in Wallonië dan in Vlaanderen. Ze kosten wel meer, weten we uit andere bronnen. Het aantal bewoners van Vlaanderen groeit (onverwacht) sneller dan in Wallonië.

Het aantal buitenlanders in Wallonië is 28% van haar bevolking en heeft voornamelijk, meer dan in de rest van het land, een Europees paspoort. Walloniës bbp per inwoner is 27% beneden het Belgisch gemiddelde en 20% beneden het EU-gemiddelde. Het Vlaamse bbp per inwoner is 120% van dat EU-gemiddelde. De gemiddelde groei van het bbp tussen 2008 en 2015 is -0,2% in Wallonië, in vergelijking met + 0,5% in Vlaanderen en -1,5% in Brussel. Voor 2015 alleen, zijn de cijfers respectievelijk +0,5%, +1,5% en -0,5%. Het verschil groeit.  De hoop dat defederalisering politieke energie zou verwekken kwam enkel in Vlaanderen uit, ten dele.

De Waalse productiviteit is de helft van het Belgisch gemiddelde dat ‘naar boven wordt getrokken door Vlaanderen’, stelt het rapport. De Waalse export en import zijn relatief gesproken (ten opzichte van het Waalse bbp) erg laag. Zo is maar 16,3% van de Belgische export Waals. Wallonië is een erg gesloten economie in tegenstelling met Vlaanderen dat twee keer opener is.

Het ‘primair inkomen’ (vóór herverdeling dus) is per persoon zowat 5000 euro hoger in Vlaanderen dan in Wallonië en Brussel, stelt het rapport. Na (sociale) transferts, die uitsluitend door Vlaanderen betaald worden, daalt het verschil met Wallonië en Brussel (per persoon) tot ongeveer 1500 Euro. Beide gewesten krijgen dus 3500 euro per persoon. En er is maar één derde betaler. Zo lees ik op p. 89: ‘La Région Flamande possède des revenus des ménages primaires […] largement supérieurs à la Wallonie et à Bruxelles’. Uiteraard sparen de Vlamingen (steeds per persoon) veel meer, ongeveer het dubbele.

Vlaanderen betaalt

U mag dus concluderen dat elke belastingverhoging, in het bijzonder op beleggingsinkomen, of verruiming van sociale uitkeringen disproportioneel meer op het inkomen van de Vlaamse gezinnen weegt en de Waalse gezinnen ten goede komt. Het is geen toeval dat die Vlaamse gezinnen zowat de hoogste belasting ter wereld betalen om er relatief weinig voor terug te krijgen. Het zijn vooral de gewone Vlamingen, die veel te snel in hoge belastingschijven vallen, die dit dragen. En gegeven de omvang van de uitgaven en de wet van de grote getallen is er geen andere oplossing, zoals Hollande mocht ervaren.

De werkzaamheidsgraad (op basis van het aantal mensen die werken en 20 tot 64 jaar oud zijn) bedraagt 62,6% in Wallonië (en 59,8% in Brussel) t.o.v. 72% in Vlaanderen. Wanneer de Vlaamse vakbondsleiders ageren tegen verstrenging van de werkloosheidsregels (en voor nog meer herverdeling) gaan ze in tegen het belang van alle Vlamingen. Hun ‘stoottroepen’ zijn niet toevallig Waals zoals blijkt uit het stakingsgedrag. Dit heeft niets te maken met sociale gevoeligheid en alles met het eigenbelang van de herverdelingsindustriëlen.

De werkloosheid bedraagt 10,6% in Wallonië, meer dan 15% in Brussel en minder dan 5% in Vlaanderen, stelt het rapport. Vermits werkloosheid de grootste oorzaak van armoede is, zou ieder die daar iets aan wil doen, Vlaanderen dienen te loven en het PS-beleid afwijzen. We lezen steeds weer het omgekeerde in de media, vooral bij degene die volledig van subsidies afhangen.

Van de totale toegevoegde waarde gaat in Wallonië 9,5% naar onderwijs en bijna 13% naar openbare diensten (t.o.v. 6,35% en 7,8% voor Vlaanderen). Meer geld (steeds proportioneel) wordt besteed voor heel slechte onderwijsprestaties en een onbetwistbaar slecht bestuur dat constant deficitair is en een (proportioneel) veel hogere gewestelijke schuld veroorzaakte dan Vlaanderen en een disproportionele bijdrage leverde tot de federale schuld.

Op p. 167 wordt verder verklaard hoe de scores op armoedevlak tussen 6 en 10% bedragen in Wallonië, in vergelijking met 15 en 20% in Brussel en 1 à 4 % in Vlaanderen. Vergelijkbare verschillen zie je voor criteria als slechte woningen, armoederisico, gezinnen met lage arbeidsintensiteit, ouderen die assistentie nodig hebben, enzovoort Alleen Servië en Brussel doen het nog slechter voor sommige criteria.

Droevige resultaten

Al deze droevige resultaten zijn er met uitkeringen die net dezelfde zijn als in Vlaanderen, dat Wallonië economisch ver overtreft. Wallonië is veel en veel asocialer dan Vlaanderen, ondanks de reusachtige transfers … of omwille ervan.

Data News (31/08/2017) laat weten dat 162.102 professionele sites in Franstalig België ééntalig Frans zijn. Er zijn 8279 ééntalig Nederlandse sites in Vlaanderen, 20 keer minder dus en 40 keer minder in verhouding tot de bevolking, wat de ‘geslotenheid’ van de Waalse economie bevestigt en (mede) veroorzaakt.

Je kan je ergeren aan de reusachtige ‘cost of Belgium’ die gedragen wordt door alle Vlamingen, die veel belasting betalen ten voordele van minderheden die voor hun taal en cultuur weinig achting vertonen. Ik erger mij nog meer aan de schabouwelijke beleidsresultaten overal waar de PS de macht effectief kreeg of nog heeft – denk maar aan Samusocial in Brussel.

Naïef Vlaanderen

Het moge duidelijk zijn: Vlaanderen doet het niet alleen economisch veel beter, het is veel socialer, meertaliger, gelijker, gezonder, milieubewuster, opener … dan het Franstalige deel van het land. Alleen omwille van Vlaanderen hebben we in België geen Griekse toestanden.

Vlaanderen is, gelukkig voor de Franstaligen, ook bijna grenzeloos politiek naïef. Het toekennen door Vlaanderen van vetorechten aan de minderheid die de Vlamingen wilden (in sommige gevallen nog willen) ‘assimileren’ is meesterlijke politieke onzin. Het recht op weigering van assimilatie wordt door een bepaalde elite blijkbaar enkel Vlamingen ontzegd.

Het is een illusie te denken dat een Waalse centrumrechtse coalitie van MR en cdH (zo die meerderheid al de volgende verkiezingen zou overleven), de zaken kan rechtzetten. Het is al even illusoir dat de Franstaligen met een grondwetswijziging zullen instemmen die hun vetorecht en hun ‘trekkingsrechten’ onderuithaalt … tenzij ze niet anders meer kunnen. Behoudens revolutie kunnen de transfers enkel beperkt worden binnen het bestaande grondwettelijk kader.

De beste indicator voor toekomstige groei en bloei is de kwaliteit van het onderwijs. Tot ongenoegen van heel wat opiniemakers blijven de resultaten van het Vlaamse Onderwijs goed tot zeer goed en soms uitstekend. Bij de top 5% van de wereld, zeg maar! ‘Les piètres résultats des élèves francophones’, titelde levif.be (6 december 2016).Of de website van de RTBf: ‘PISA 2015 : les élèves francophones toujours à la traîne, leurs homologues flamands cartonnent.’ De RTBf wijst er ook op dat de sociale onderwijsongelijkheid groter is in Wallonië dan in Vlaanderen. Ook al de schuld van rechts Vlaanderen, neem ik aan.

Eerlijkheid duurt het langst

Soms, denk ik, zijn Waalse media eerlijker dan de Vlaamse, vooral wanneer die ‘in ’s landsbelang’ en hun ideologie dienend, de waarheid verbloemen. Ik meen dat dit land de mogelijkheid tot bepaling van gemeenschappelijk belangen heeft verloren naarmate de Franse ééntaligheid in Vlaanderen werd opgedoekt. ‘Ils nous ont pris la Flandre’. Inderdaad!

Een grote ‘coup de chapeau’, tot de Franstalige wetenschappers, o.a. die van het IWEPS, die de waarheid nog durven zeggen, ook al is die niet aangenaam en allesbehalve patriottisch!

Volgens de laatste peilingen halen de marxisten van PTB en PS (art. 1 van de partijstatuten), de Internationale zingend met de geheven linkervuist, met Ecolo, meer dan 50% van de Waalse stemmen.

Wat wordt het? Een ‘monsterverbond’, een alliantie van allen-tegen-de grootste-partij-in-Vlaanderen gedreven door christendemocratische frustraties dat de geest uit de fles is of iets dat nog surrealistischer is?

Er zijn heel wat politici, aan beide kanten van de taalgrens, die er belang bij hebben dat na die van het VB, ook de N-VA-stemmen irrelevant worden. Wie dat niet wil zien moet croquet bedrijven eerder dan Belgische politiek En ik ben soms boos op het soort selectieve mildheid die onzin verontschuldigt.

De tanker moet gekeerd worden. Dat kan enkel indien de motor niet wordt opgeblazen.